Η αποκορύφωση του τυχοδιωκτισμού

Γνωστό πολιτικό πρόσωπο δήλωσε: « Αν επιχειρήσει ο πρωθυπουργός να διενεργήσει δημοψήφισμα και να θέσει στον λαό το δίλημμα ευρώ και μέτρα ή έξοδος (από την Ευρωζώνη), τότε η κατάρρευση της οικονομίας, η πτώχευση της χώρας, θα έλθει πολύ πριν από την κάλπη. Αυτό θα είναι μία επικίνδυνη ζαριά για την χώρα μας».
Η δήλωση ανήκει στον κ. Αλέξη Τσίπρα και έγινε εν όψει του δημοψηφίσματος που σχεδίαζε να διεξαγάγει ο Γιώργος Παπανδρέου το 2011. Αυτά που τότε ορθώς επεσήμαινε ο κ. Τσίπρας (και είχαμε ως χώρα αποφύγει), τα βιώνουμε τώρα με δική του πρωτοβουλία. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ίδιος ενεργεί αντίθετα προς προηγηθείσες συνεννοήσεις, τις οποίες διακόπτει στο «παρά πέντε» αιφνιδιάζοντας τους συνομιλητές του. Κάτι γνωρίζουν περί αυτού οι κύριοι Κουβέλης καί Αβραμόπουλος…

Ο κ. Τσίπρας υφήρπασε άπαξ την ψήφο του ελληνικού λαού, υποσχεθείς παροχές κοστολογημένες, κατ’ αυτόν, σε 11,5 δις ευρώ (το λεγόμενο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», στο οποίο η μόνη αληθής λέξη ήταν η Θεσσαλονίκη) και μία σκληρή διαπραγμάτευση με κύριο στόχο την διαγραφή της ονομαστικής αξίας του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.

Παρακολουθήσαμε πράγματι επί πεντάμηνο μία μακρόσυρτη διαπραγμάτευση, κατά την διάρκεια της οποίας επανειλημμένως ελέγετο ότι βρισκόμασταν πολύ κοντά στο κλείσιμο συμφωνίας, ότι είχε αρχίσει να γράφεται το κείμενο κ.ο.κ. Παρ’ όλα αυτά ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε, περί τα μέσα Ιουνίου, ότι «η πραγματική διαπραγμάτευση τώρα αρχίζει»(!) 
Με την αλλοπρόσαλη διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης φθάσαμε στο τέλος του προγράμματος χωρίς να αποφασίσει ο κ. Τσίπρας ποιά επιλογή θα κάνει μεταξύ αφ’ ενός μίας κακής συμφωνίας, που γινόταν διαρκώς χειρότερη λόγω δικών του λαθών και καθυστερήσεων – αλλά εξασφάλιζε την συνέχιση της χρηματοδότησης και της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη – και αφ’ ετέρου μίας ρήξης με τους δανειστές που έστελνε την χώρα στα βράχια και στην έξοδο από την Ευρωζώνη – αλλά εξασφάλιζε πιθανότατα την κομματική συνοχή. Υπενθυμίζω ότι ο πολυμήχανος ομηρικός ήρωας, ο Οδυσσέας, για να διέλθει τον πορθμό της Μεσσήνης, έπρεπε να επιλέξει μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης: η Σκύλλα ήταν μυθικό θαλάσσιο τέρας με μορφή σκύλου, με δώδεκα πόδια και έξι κεφάλια και με τρεις σειρές δόντια σε καθένα από τα έξι στόματα, ενώ η Χάρυβδη ήταν επίσης μυθικό θαλάσσιο τέρας, στην άλλη άκρη του πορθμού, προσωποποίηση της φοβερής δίνης που καταπόντιζε τα πλοία και «κατάπινε» το πλήρωμά τους. 
Ο Οδυσσέας, ακολουθώντας την συμβουλή της Κίρκης, πλησίασε την Σκύλλα, που καταβρόχθισε μερικούς ναύτες, μπόρεσε ωστόσο να διέλθει τον πορθμό και να φθάσει αργότερα στον προορισμό του, στην Ιθάκη.

Ατυχώς, ο κ. Τσίπρας μπροστά στο ομολογουμένως δύσκολο δίλημμα δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την ιστορική του ευθύνη. Ουσιαστικά επέλεξε το στενό κομματικό συμφέρον, όπως αυτό διαμορφώθηκε από την πιο συμπαγή συνιστώσα, την «Αριστερή Πλατφόρμα». 
Προχώρησε έτσι σε μία άκρως τυχοδιωκτική κίνηση, την προκήρυξη δημοψηφίσματος με ερώτημα που, πρώτον, είναι ασαφές και παραπλανητικό, δεύτερον, αφορά στην έγκριση ή απόρριψη προτάσεως το περιεχόμενο της οποίας έχει ήδη αποσυρθεί, τρίτον, αφορά πρωτίστως σε θέματα δημοσιονομικού περιεχομένου και, επομένως, αντίκειται στο Σύνταγμα, τέταρτον, η προθεσμία διεξαγωγής του είναι πρωτοφανώς σύντομη και απαγορεύει την ουσιαστική ανάλυση των επιχειρημάτων που αφορούν στο κρισιμότερο δυνατό διακύβευμα, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. 
Για τους λόγους αυτούς το Συμβούλιο της Ευρώπης ασχολήθηκε και πάλι με την Ελλάδα (μετά την μαύρη περίοδο 1967-74) και απεφάνθη ότι «το δημοψήφισμα δεν ανταποκρίνεται στα διεθνή πρότυπα», είναι δηλαδή δημοψήφισμα-παρωδία.

Οι συνέπειες αυτής της διχαστικής και αντίθετης προς τα ύψιστα συμφέροντα της χώρας επιλογής είναι επωδύνως αισθητές και στον τελευταίο Έλληνα, επιχειρηματία, μισθωτό ή συνταξιούχο. 
Ήδη βλέπουμε εικόνες ντροπής, κατά τις οποίες, όπως συνέβαινε στις κομμουνιστικές χώρες, η οικονομία της αγοράς αντικαθίσταται από την οικονομία της… ουράς! Οι προοπτικές για τις ελληνικές τράπεζες είναι ζοφερές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις επιχειρήσεις, τους συναλλασσόμενους, τους καταθέτες. Σε δυσχερέστατες συνθήκες βρίσκονται το λιανεμπόριο, οι επιχειρήσεις όλων των κλάδων, ακόμη και ο μέχρι σήμερα ανθηρός τουρισμός.

Οι μόνοι που πρέπει να αισθάνονται ευχαριστημένοι είναι οι 1.293 σχολικοί φύλακες και οι 1.174 διοικητικοί υπάλληλοι πανεπιστημίων που επανα-διορίσθηκαν στο δημόσιο τις τελευταίες ημέρες με αποφάσεις των υπουργών Γιώργου Κατρούγκαλου καί Αριστείδη Μπαλτά.

Το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας κατηγορεί προκαταβολικά τους ψηφοφόρους του «ναι» ως «συνενόχους των μνημονίων», ενισχύει κατ’ αρχήν την άποψη ότι ακολουθεί την τακτική της ρήξης βάσει σχεδίου. 
Όμως προσωπικά δυσκολεύομαι να δεχθώ ότι μία κυβέρνηση που προέρχεται από την πολιτική βαβέλ «Σύριζα» (και τους εθνο-λαϊκιστές ΑΝΕΛ) είναι δυνατόν να ενεργεί βάσει ενός συνεκτικού σχεδίου. Μάλλον πρόκειται για μία κορυφαία εκδήλωση του συγκρουσιακού και τυχοδιωκτικού χαρακτήρα των ανθρώπων της ηγετικής ομάδας της «ριζοσπαστικής» αριστεράς. 
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που μετρά είναι το αποτέλεσμα. Και ήδη αυτό προκύπτει ανάγλυφα ως εφιαλτικό.

Κώστας Χριστίδης

freewill