Αναγνωρισμένος και «Νόμιμος», πλέον, ο Στουρνάρας.

Στις 26 του περασμένου Μαΐου ο Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και αμέσως μετά, σε δηλώσεις του, προειδοποίησε τον πρωθυπουργό «να μη διανοηθεί» να προχωρήσει στον διορισμό του νέου διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος και του νέου επιτρόπου στην Ευρωπαϊκή Ένωση , «δίχως τη συμφωνία του μεγαλύτερου κόμματος» της χώρας. «Δεν νομιμοποιείται…» , πρόσθεσε. Την προηγουμένη είχαν γίνει οι ευρωεκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πρώτο κόμμα.

Οι μισές αλήθειες

Τι να γράψει κανείς αν στηρίζεται στις μισές αλήθειες που λέγονται από όλους και από τα επίσημα χείλη, που δεν έπρεπε αλλά έχει γίνει κανόνας, γι’ αυτό και για ένα  θέμα, ή πρόβλημα  έχουμε πάντα δύο αντίθετες εκ διαμέτρου απόψεις, λύσεις,  αναλύσεις, προβλέψεις, προγράμματα; Τί να γράψει ένας εθελοντικά χρησθείς  αρθρογράφος, ή ένας επαγγελματίας αμειβόμενος; Όλα έχουν  ειπωθεί, μισά ή ολόκληρα εκατοντάδες φορές και πάνε χαμένα, διότι αυτοί που έπρεπε να τα ακούσουν, έχουν ώτα μη ακουόντων.

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει τελείως ΠΑΣΟΚ

Οπως κάθε κόμμα που σέβεται τον εαυτό του, έτσι κι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κάποτε τελείως ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι θέμα μόνο ανήθικης  κατάληψης της διοίκησης. Είναι φυσική προέκταση  κάθε πολιτικού σχηματισμού που επιθυμεί να πρωταγωνιστήσει ως «κατακτητής» στη διαχείριση της εξουσίας.

Σε σκέψεις ο Υπουργός υποδομών και μεταφορών

Τι ψάχνει να δει ο Υπουργός;

Τους νέους επενδυτές στα περιφερειακά αεροδρόμια ή μήπως το «μάνα εξ ουρανού» με το οποίο θα επιλύσει τα προβλήματα που υπάρχουν και μεγαλουργούν;

Ένα είναι σίγουρο ότι η προίκα που παρέλαβε κατά την ανάληψη των καθηκόντων του, εμπεριείχε πολλά και σοβαρά προβλήματα που για πολλά χρόνια κανείς δεν ενδιαφέρθηκε όσο θα έπρεπε για την επίλυσή τους.

Για ηγέτη, δεν ξέρω. Διάδοχο όμως βλέπω...

«Υμάθ» με παράστημα στο μέσον, κεμπάπ (ως αίσθηση) γενικώς, αλλά και κάποιος απόηχος από το αυτοκρατορικό παρελθόν της Θεσσαλονίκης...

 Συμβαίνει συχνά: αναζητώντας την απάντηση σε ένα συγκεκριμένο ερώτημα, βρίσκεις την απάντηση σε ένα άλλο ερώτημα εντελώς διαφορετικό. Το δικό μου αρχικό ερώτημα, ήταν αν ο ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) διαθέτει ηγέτη. Εντάξει, όλοι ξέρουμε ότι έχει τον Αλέξη Τσίπρα.

 Ξέρουμε ότι αυτός πήρε τον αλήστου μνήμης ΣΥΝ πνέοντα τα λοίσθια και έφτιαξε, στην πραγματικότητα, μια νέα παράταξη, τη ριζοσπαστική Αριστερά: ένα ιδιόρρυθμο συνονθύλευμα νεοκομμουνιστών, εθνολαϊκιστών και vintage πασόκων, που αποτελεί σήμερα την αξιωματική αντιπολίτευση. 

Τέλος στο πάρτι των συνδικαλιστών βάζει η κυβέρνηση

Εμπλεος οργής ο βουλευτής Β' Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Στρατούλης, πρώην συνδικαλιστής από εκείνους που δεν ήξεραν τι δουλειά έκαναν γιατί απλά δεν δούλεψαν ποτέ δήλωσε: «Η κυβέρνηση αποδέχεται την θρασύτατη απαίτηση της τρόικας για κατάργηση της απεργίας και του συνδικαλισμού».

Καταφερτζήδες και ξετσίπωτοι

Αλλάζουν τις απόψεις όπως τα πουκάμισά τους. Κοροϊδεύουν το πόπολο ανάλογα με τη συγκυρία. Χτες υποστήριζαν με πάθος ό,τι (πρόσωπα και καταστάσεις) σήμερα αντιμάχονται. Και πάντα βρίσκουν στέγη. Είναι οι καταφερτζήδες.

Και δεν είναι μόνον αυτό. Αντί να είναι μαζεμένοι, αφού ξέρουν ότι έχουν τη φωλιά τους λερωμένη, ξεσπαθώνουν κι από πάνω, καταχεριάζοντας άλλους, που στο κάτω- κάτω δεν έχουν να επιδείξουν τη δική τους καπατσοσύνη (ή ξετσιπωσιά).

Δείγμα γραφής εκείνων που δεν κυβέρνησαν

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι στα ελληνικά πανεπιστήμια υπάρχει πρόβλημα καταστροφών, λεηλασιών και ποινικής παραβατικότητας. Για το πρόβλημα αυτό θα έπρεπε να ανησυχούν και να προτείνουν λύσεις όσοι εμπλέκονται στη λειτουργία των ανωτάτων σχολών. Στις προτάσεις αυτές θα έπρεπε να πρωτοστατούν εκείνοι που δηλώνουν ότι νοιάζονται για το δημόσιο πανεπιστήμιο τόσο πολύ ώστε για την προστασία του ζητούν να απαγορεύεται η ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ.

Φυλαχτείτε...

Ολο και πιο σπάνια πλέον μπορεί να συναντήσεις κάποιον γκουρού των αγορών ο οποίος να μην βλέπει συνέχιση της ανόδου σ’ αυτές.

Το 2009 περί τις 666 μονάδες του S&P 500 ήταν δύσκολο να βρεις κάποιον να μην πιστεύει πως θα συνεχιστεί η κάθοδος…

Αυτή την περίοδο ακόμη και εκ φύσεως απαισιόδοξοι, όπως ο Μαρκ Φάμπερ, είναι φειδωλοί στις απαισιόδοξες προβλέψεις τους.

Ρεκόρ σε τουριστικό ρεζιλίκι το 2015

Ετος τουριστικών επενδύσεων χαρακτηρίσαμε το 2015 σε πρόσφατο συνέδριο. Τι είχαμε τι χάσαμε… Λόγια του αέρα είναι… Ας λέμε όσα θέλουμε. Έτσι μάθαμε. Αλλά στο Ναύπλιο, στην Μονεμβασιά και γενικά στην Πελοπόννησο τα παραδοσιακά ακίνητα περιμένουν γκρεμισμένα από τον Απρίλιο άδεια αναστήλωσης. Και τα Μετέωρα από το 2009 την τουριστική τους σήμανση… Κατά τα άλλα οι επενδυτές θα τρέξουν στην Ελλάδα του 2015…

Το fiasco της ομοιοπαθητικής στο λαϊκισμό

Το καλοκαίρι του 2011, ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε μόλις αναλάβει υπουργός Οικονομικών και επέστρεφε από τη Σύνοδο Κορυφής που είχε αποφασίσει το αρχικό PSI. Είχα τολμήσει τότε, σ’ ένα άρθρο μου εδώ στο Capital.gr, να του δώσω μια συμβουλή: «να μη διανοηθεί να πει “βγαίνουμε στις αγορές”. Η Ελλάδα δε χρειάζεται να βγει στις αγορές. Έχει διασφαλισμένη τη χρηματοδότηση των δανειακών της αναγκών. Έχει ένα homework να επιτελέσει κι αυτό πρέπει να κάνει. Και αυτό περιμένουν και οι εταίροι μας και η διεθνής κοινότητα που μας χρηματοδοτούν στη θέση των αγορών να κάνουμε. Τα επιτεύγματά μας θα μας βγάλουν στις αγορές. Όχι τα λόγια!» 

Στον ίσιο δρόμο πριν να είναι πολύ αργά.

Είναι γεγονός ότι ο δρόμος της ευθύνης και του καθήκοντος ακολουθείται πιστά και απαρέγκλιτα από αυτούς που πολιτικοιδεολογικά βάζουν στο μεγαλύτερο σκαλοπάτι την χώρα τους και τους πολίτες της. Όταν αυτό δεν εφαρμόζεται ούτε ως σκέψη πολλώ δε μάλλον ως πρακτική τότε σταματά να υπερισχύει η λογική και ουσιαστικά την θέση της παίρνει ως αναμενόμενο επακόλουθο η εκτροπή.

Η ώρα της αλήθειας

Η σύγχρονη Ιστορία μας έχει δείξει πως οι περίοδοι πολιτικής αστάθειας στην Ελλάδα συνοδεύονται ή ακολουθούνται συχνά από σοβαρές κρίσεις στις σχέσεις με την Τουρκία. Το 1955 υπήρξε ένα κενό εξουσίας λόγω του θανάτου του Παπάγου και σημειώθηκαν τα Σεπτεμβριανά, το πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων της Πόλης. 
Το 1967 το δικτατορικό καθεστώς ένιωθε αδύναμο και φτάσαμε κοντά σε πόλεμο στην Κύπρο, ο οποίος απεσοβήθη με την -εγκληματική- απόσυρση της ελληνικής μεραχίας. Το 1974 τα γεγονότα είναι γνωστά. Και βεβαίως το 1996 στήθηκε η κρίση των Ιμίων όταν μόλις είχε αναλάβει ο Κώστας Σημίτης την πρωθυπουργία και δεν ήλεγχε ακόμη το κράτος, μέρος του οποίου συνέβαλε πολύ στην κλιμάκωση του επεισοδίου.

Ο νέος πατριωτισμός: εγωισμός στα γενικά, ταπεινότητα στα ατομικά

Η Ελλάδα υπήρξε στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της μια φτωχή χώρα, αλλά με υψηλό δείκτη αξιών. Οι αξίες αυτές ήταν αξίες της φτώχειας. Ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων μας ξεκινά από το γεγονός ότι στην περίοδο του εικονικού πλούτου πετάξαμε μαζί με τη φτώχεια και τις αξίες της, γιατί πιστέψαμε ότι ήταν άχρηστες, αφού είμαστε πια πλούσιοι. Τώρα επιστρέφουμε πάλι στη φτώχεια, αλλά χωρίς τις αξίες”.

Τέλος της λογικής

Η πρώτη επίπτωση της βαριάς φορολογίας έγινε αισθητή πάνω στο εισόδημα από εργασία, κυρίως στους μισθωτούς, οι οποίοι είδαν τον πραγματικό μισθό να μειώνεται έως και 40% μέσα σε μία τετραετία – εφόσον υπάρχει εργασία. 

Όταν τίποτα δεν λειτουργεί

«Την παραίτηση της προέδρου του ΟΚΑΝΑ, Μένης Μαλλιώρη φέρεται πως έχει ζητήσει ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, μετά την ανακάλυψη «τρύπας» πολλών εκατομμυρίων στα οικονομικά του οργανισμού. […] οι παρατυπίες στον ΟΚΑΝΑ διαπιστώθηκαν μετά από έλεγχο που διενήργησε το υπουργείο Υγείας. Την Τρίτη η υφυπουργός Υγείας Ζέτα Μακρή, αναμένεται να δώσει στοιχεία στη δημοσιότητα, ενώ όλα τα έγγραφα που έχει συγκεντρώσει, θα παραδοθούν στη δικαιοσύνη».

Φταίει ο υπουργός για τις πλημμύρες;

Είμαι εδώ», είπε το Σάββατο στην τηλεόραση ο κ. Αργύρης Ντινόπουλος, υπουργός Εσωτερικών, μέσα στα πλημμυρισμένα χαλάσματα, «για να μεταφέρω τις εικόνες στον πρωθυπουργό». Προπηλακίστηκε από τους αγανακτισμένους πολίτες. Η κ. Ρένα Δούρου διαμαρτυρήθηκε, διότι δεν την προσκάλεσαν στη συνδιάσκεψη για τις καταστροφές με τον πρωθυπουργό. Ο κ. Σαμαράς, και αυτός στην τηλεόραση, εμφανώς αμήχανος, ανακοινώνει... αποζημιώσεις.

Περί τιμωρίας των δημοσίων υπαλλήλων και άλλες γελοιότητες

Η γελοιότητα έχει και τα όριά της. Ή μήπως όχι; Στην ίδια χώρα που όλα τα κόμματα, πλην Δράσης και Ποταμιού, αρνούνται ότι θα πρέπει να αξιολογούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι, κάποιοι προτείνουν όσοι προσλήφθηκαν παράτυπα όχι μόνο να απολυθούν, αλλά και να επιστρέψουν τις αποδοχές που είχαν λάβει στο μεταξύ.

Της φύσης τα τερτίπια και οι «στροφές» του ΣΥΡΙΖΑ.

Λένε πως η φύση απεχθάνεται το κενό. Και ισχύει αυτό σχεδόν παντού. Όχι όμως στην επικράτεια του καθ’ ημάς εθνικού ισλάμ. Εδώ ισχύουν άλλοι φυσικοί νόμοι, άλλη τάξη πραγμάτων, άλλη αρμονία. Εδώ υπάρχει μεν διαρκές κενό λογικής, αλλά δύσκολα κάποια νέα λογική τάξη σπεύδει να πληρώσει αυτό το κενό λογικής.

Γιατί δεν ανοίγουν σαμπάνιες στην Κουμουνδούρου...

Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, στην Πλατεία Κουμουνδούρου το γνωρίζουν. Με επιτόκια πάνω από το 5-7% και το Γενικό Δείκτη κάτω από τις 1.000 μονάδες εξουσία δεν βλέπουν στον αιώνα τον απάντα...

Ή αν τη δουν, θα είναι για πολιτική συμφορά...

Όταν τα ψέματα αποκαλύπτονται!

Δεν θα κουρέψουν, λέει, τα δάνεια που πήραμε από το ΔΝΤ! Έτσι είπε ο κ. Σταθάκης. Ότι θα "διαπραγματευτούν" μόνο τα δάνεια από την Ευρώπη. Η μεγαλύτερη πολιτική φάρσα των τελευταίων ετών αρχίζει να αποκαλύπτεται. Μίλησαν για μονομερείς ενέργειες. Το μάζεψαν σε διαπραγματεύσεις. Τώρα ξέρουν ότι δεν μπορούν να κουρέψουν παρά μόνο τα μουστάκια τους. Οποιοσδήποτε άλλος ισχυρισμός είναι ένα παχυλό ψέμα. 

Το μυστικό βρίσκεται στη συνεννόηση

Εκτός από τη βίαιη ωρίμανση (σ.σ. του ΣΥΡΙΖΑ) για την οποία εγκαίρως έχει μιλήσει ο Γιάννης Δραγασάκης, υπάρχει και η βίαιη αντίδραση. Αυτή τη φορά όχι ενός κόμματος, αλλά της αγοράς. Τα αποτελέσματα της ρητορικής της κυβέρνησης ότι η χώρα είναι έτοιμη να φύγει από το ΔΝΤ και ότι θα βγει σύντομα στις αγορές, και μάλιστα χωρίς επιτήρηση, τα είδαμε. Άμεση εκτίναξη των spreads και της αγοράς των ελληνικών ομολόγων. Βεβαίως, το κακό κλίμα επέτεινε και η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, η εκλογολογία και η παραφιλολογία γύρω από τον ενδεχόμενο χρηματισμό των βουλευτών προκειμένου να ψηφίσουν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Η Γιάννα όμηρος, θυσία για την πατρίδα!

Η κυρία Γιάννα Δασκαλάκη Αγγελοπούλου αναλαμβάνει, προφανώς, ρόλο να πείσει τους Ευρωπαίους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δα και τόσο κακό πράγμα. Ότι στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο απέναντι στο σύστημα όσο και η ίδια. Κι έπειτα, δήλωσε στην συνέντευξή της στον Στέφανο Κασιμάτη στην Καθημερινή, ότι αποκλείεται να της ζητήσουν να γίνει η επόμενη πρόεδρος της Δημοκρατίας και ότι αν το έκαναν θα ήταν σουρεαλιστικό. Να δείτε που στο τέλος η παρέα του 2004 θα μας βγει και από πάνω!

Το σπατόσημο, ο ΦΠΑ και η έκρηξη του τουρισμού.

Απαντήσεις για όλους και για όλα έδωσε ο Γενικός Διευθυντής του ΔΑΑ

Υψηλές… πτήσεις κατέγραψε ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών το διάστημα Ιανουάριος-Σεπτέμβριος 2014, έναντι της αντίστοιχης περιόδου του 2013, ενίσχυσε την επιβατική κίνηση και τις διεθνείς αφίξεις σε ποσοστό 19,4% και 28%, αντίστοιχα.

Οι κρατικοδίαιτοι ξέρουν! Επιλέγουν ΣΥΡΙΖΑ!

Το είχαμε επισημάνει από τη στιγμή που ο γνωστός συλλέκτης έργων τέχνης κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος προσπαθούσε να μας πείσει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας συνηθισμένος αστός πολιτικός και ο ΣΥΡΙΖΑ ένα club σαν τους ροταριανούς. Η αριστερά είχε και έχει πέραση στους... κοσμικούς κύκλους. Κι όσοι επιχειρηματίες σέβονται τον εαυτό τους έχουν φροντίσει να ρίξουν γέφυρες. Είναι εκείνοι που θέλουν να τα έχουν πάντα καλά με το γκουβέρνο. Δεξιό, αριστερό, δεν έχει σημασία. Τα κρατικά συμβόλαια να πέφτουν...

Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι η πολιτική αβεβαιότητα.

Ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς και ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και εκκολαπτόμενος πρωθυπουργός κ. Τσίπρας διαφωνώντας σε όλα, κοκορομαχώντας και αλληλοβριζόμενοι, είναι πολύ κοντά σε κάτι μοναδικό. Να μετατρέψουν την όποια πολιτική αβεβαιότητα σε σχεδόν βεβαιότητα. 

Τους σπουδάσαμε και τους ξεχάσαμε...

Πού να βρει καιρό η παιδεία του «βουνού» και τα Πανεπιστημιακά αχούρια των μολότοφ, των «επαγγελματιών επαναστατών» και του «ένοπλου αγώνα» να ασχοληθούν με τους επιστήμονες που πλήρωσαν οι φορολογούμενοι για μεταπτυχιακά σε ξένα (πραγματικά) Πανεπιστήμια με σκοπό να «επιστρέψουν» τη γνώση στην πατρίδα τους. Οι 46 υπότροφοι του ΙΚΥ του 2012 περιμένουν νέα από τα Πανεπιστήμια και ακούνε τα νέα του Μαζιώτη… 

Οι... αντισυστημικοί και ο ΣΥΡΙΖΑ

Αναρωτιέμαι για τον επόμενο «αντισυστημικό» της χώρας που θα βγει να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Μετά τον Δ. Γιαννακόπουλο (γιο του μεγαλοφαρμακοβιομήχανου) και την κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου, είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί κάποιος άλλος μεγαλοπαράγοντας να δηλώσει τη συμπάθειά του για τον ενδεχόμενο (με πολλές πιθανότητες) αυριανό νικητή των εκλογών. Δεν αποκλείω να προέρχεται από τον ΣΕΒ, από την Ένωση Εφοπλιστών ή από οπουδήποτε αλλού.

Το άστρο του Παναγιώτη Λαφαζάνη σκιάζει τον ΣΥΡΙΖΑ.

Στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βάφτισαν τις δομικές διαφορές, «υγιή διάλογο». Το «τόσες γνώμες όσα και κεφάλια», τάσεις. Τις εκ διαμέτρου αντίθετες επιδιώξεις, «μπόλιασμα». Κι όλα τούτα τα κεντούν σε ένα ποικιλόχρωμο ψηφιδωτό που όποιος σκεφτεί να το σηκώσει, θα βρει από κάτω σωρούς από πολυκαιρισμένα «σκουπίδια». 

Θέατρο σκιών: «ο Καραγκιόζης αντιμνημονιακός»

 Hάνοδος των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων και η μεγάλη πτώση στο χρηματιστήριο ήταν μια ακόμη ανώμαλη προσγείωση για τα σχέδια της κυβέρνησης και για τις εξαγγελίες της αντιπολίτευσης. Ήταν μια ακόμη διάψευση των εγχώριων ψευδαισθήσεων. Δεν ήταν η πρώτη και δυστυχώς δεν θα είναι η τελευταία. Όλη η ιστορία της ελληνικής κρίσης είναι μια ιστορία διάψευσης μύθων και δοξασιών.

Διαπλεκόμενο και το φιλότιμο;

Σε προηγούμενο φύλο αναφερθήκαμε στο «φιλότιμο», που έχει να κάνει με την αξιοπρέπεια και την τιμή. Χαρακτηρίζει τον άνθρωπο που είναι -υπέρ το δέον- συνεπής στις υποχρεώσεις του, τον ευσυνείδητο, τον ανιδιοτελή, που δεν θέλει να δίνει δικαιώματα, έχει ηθικές αξίες και είναι συνεπής στις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά του.

Μαζί τα κλέψαμε;

Υπάρχει μια βασική και ποιοτική διαφορά μεταξύ του «μαζί τα φάγαμε» που εκστόμισε προ ετών ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος και της ρητορικής ερώτησης που έκανε η κ. Ελένη Κούρκουλα «μήπως ο κάθε Έλληνας δεν ήταν ένας μικρός, μικρός, μικρός Τσοχατζόπουλος;».

Οι βόμβες του Β’ Παγκοσμίου πολέμου αιτία καθυστέρησης;…..

Παρόλο που η χώρα μας βρίσκεται σε οικονομικό πόλεμο και προσπαθεί να συμμαζέψει τα συντρίμμια της, ένα άλλος πόλεμος από τα παλιά φαίνεται, σύμφωνα με τις έγγραφες διαβεβαιώσεις, να είναι η αιτία "παρεμπόδισης" και συνεπώς καθυστέρησης σε ένα έργο που είναι αναγκαίο για την Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Ελλάδας και των Βαλκανίων. Το έργο αυτό δεν άλλο από αυτό της επέκτασης του διαδρόμου 10/28 και του παράλληλου τροχοδρόμου, του αεροδρομίου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, προϋπολογισμού 246 εκατ. Ευρώ.

Το σκίσιμο των μνημονίων σαν επενδυτική ευκαιρία

Το πρόβλημα με το να βγούμε από τα λεγόμενα μνημόνια, είναι ότι δεν είναι δεδομένο ότι θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε χωρίς την ομπρέλα της Ευρώπης. Και όταν λέω χωρίς την Ευρώπη, εννοώ χωρίς την οικονομική υποστήριξη της Ευρώπης.

Ο ντόμπρος Λαφαζάνης αποκαλύπτει τον "σικέ" ΣΥΡΙΖΑ

Σταράτες κουβέντες προς τους αφελείς του γνωστού «…έλα μωρέ τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια αριστερή παρένθεση τύπου ΠΑΣΟΚ μέχρι να αρχίσουν οι κωλοτούμπες…». Ο Λαφαζάνης μίλησε ξεκάθαρα και ζήτησε, με ντομπροσύνη, αυτοδυναμία. Για να ξεχαστούν ανακυκλώσεις ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Για να μην πληρώσουμε όσα δανεικά ζητάνε οι δανειστές. Για να παλέψουμε την διάλυση της Ευρωζώνης. Για την δραχμή, αν δανειστές μας κοντράρουν.

Πόσο πιο λιανά να τα κάνει;

Η αρρώστια της Κεντροαριστεράς

Ο δημοφιλές κλισέ είναι κάπως απλοϊκό: Η λύση για τη δημιουργία ενός ισχυρού τρίτου πόλου στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι να ενωθούν κόμματα (ΠΑΣΟΚ/Ποτάμι) και κινήσεις (λχ “πολιτικός χώρος” Λυκούδη), να μαζευτούν εκεί και όλα τα πρόσωπα που έχουν αποστασιοποιηθεί, να δώσουν την ευχή τους ο Καμίνης και ο Μπουτάρης - ε, μετά να βγει και μια διακήρυξη θέσεων.

Εθελοντές στο μάτι του κυκλώνα

Πράγματι, «οι διεθνείς αγορές είναι πολλές φορές νευρικές στις αντιδράσεις τους» όπως είπε στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών κ. Γκίκας Χαρδούβελης (16.10.2014). Αυτό, όμως, είναι κάτι που προϋπολογίζεις πριν ανακοινώσεις την έξοδο σ’ αυτές. Δεν το διαπιστώνεις εκ των υστέρων όταν καείς, σαν μωρό που ακουμπάει τη σόμπα.

Εδώ, τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα!

Συχνή η επίκληση του γνωστού λαϊκού ρητού «το πάθημα έγινε μάθημα», αλλά είναι πολύ αμφίβολο αν πραγματικά ισχύει στην πράξη στις περισσότερες περιπτώσεις και, ακόμη περισσότερο, αν ισχύει σε συλλογικό επίπεδο στην Ελλάδα (όχι μόνο στην Ελλάδα ίσως). Αν ισχύει δηλαδή για την πολιτική τάξη, τα κόμματα, τον λαό, την ηγεσία του, ή τα μίντια. 

Βουλώστε (το) και σώστε.

Παραδέχομαι ότι το να λες σε πολιτικούς να πάψουν να μιλάνε, έστω για λίγο διάστημα, είναι σαν να υποχρεώνεις τις πάπιες να μην μπαίνουν στο νερό. Όμως, αν το νερό είναι καυτό, οι πάπιες δεν θα μπουν μέσα. Γιατί οι πολιτικοί να μην καταλαβαίνουν ότι, μιλώντας ανεύθυνα για πράγματα που δεν πρέπει, μπορεί να καούν και μάλιστα ανεπανόρθωτα;

«Λαϊκισμός ή μεταρρυθμίσεις;»

Αν μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η κρίση στη χώρα μας πέραν το πολλών αρνητικών αποτελεσμάτων έχει έστω και ένα θετικό, αυτό δεν θα ήταν άλλο από το ότι αισθητοποιείσαι ηχηρά την ανάγκη για άμεση και ουσιαστική αλλαγή.

Η κρίση, τα μαθηματικά μοντέλα και οι αποτυχημένοι «προφήτες»

Στις οικονομικές κρίσεις άλλοι μετρούν ζημιές και άλλοι επιστημονικές προκλήσεις.

Γιατί οι ειδικοί αποτυγχάνουν σχεδόν πάντα να προβλέψουν το... επόμενο κραχ

 Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση» έλεγε ο πρόεδρος Μάο Τσετούνγκ. Και δεν υπάρχει κατηγορία ανθρώπων που ενστερνίζεται περισσότερο τη ρήση αυτή από τους επιστημονικούς ερευνητές. Από τα «φρικιά των εργαστηρίων» που απορροφημένα από την επιστήμη τους θα έλεγε κανείς ότι χώνονται κι οι ίδιοι μέσα στον δοκιμαστικό σωλήνα αδιαφορώντας για ό,τι συμβαίνει γύρω τους. Αρκεί να τους πετύχει το πείραμα!

Ο κόσμος καίγεται, εμείς σφυρίζουμε...

Τα μηνύματα των επάρατων αγορών, που μας αρέσει, δεν μας αρέσει, αντιδρούν πολύ πιο γρήγορα από τις πολιτικές ηγεσίες είναι καταιγιστικά. Μπορεί εμείς να τα εισπράττουμε με πολύ πιο βάρβαρο τρόπο, λόγω των ιδιαίτερων πολιτικών και οικονομικών συνθηκών που βιώνουμε, αλλά φαίνεται ότι αφορούν πια ολόκληρη την Ευρώπη και τον ανεπτυγμένο κόσμο. 

Ο Δημ. Τσάτσος και οι αλαζόνες του ΣΥΡΙΖΑ

  Τύχη δημοσιογραφική το έφερε το καλοκαίρι του 2009 να πάρω μια συνέντευξη από τον αείμνηστο καθηγητή Δημήτρη Τσάτσο.  Τύχη, γιατί, όταν του τηλεφώνησα ήταν μέσα Ιουλίου, κι όχι μόνον τον βρήκα στην Αθήνα, αλλά κάτι παραπάνω από έτοιμο να απαντήσει στα ερωτήματά μου για την προεδρική εκλογή που επίκειτο και τότε. 

«Εκ συμπτώσεως με βρήκατε ακριβώς την ώρα που γράφω ένα κείμενο για να εξηγήσω πόσο ευτελής είναι ο τρόπος που για μια ακόμη φορά αντιμετωπίζουν οι πολιτικοί μας τους ίδιους τους θεσμούς τους οποίους υποτίθεται ότι υπηρετούν», μου είπε. 

Επιστροφή στην πραγματικότητα

Η κρίση της παγκόσμιας οικονομίας εξελίσσεται σε άγνωστα νερά, ενώ, επίσης, χωρίς προηγούμενο είναι πολλές από τις εξελίξεις που παρακολουθεί η κοινή γνώμη αλλά και η πολιτική ηγεσία. Η διεθνής οικονομία βρίσκεται σε ιδιαίτερη ένταση και η «μεγάλη εικόνα» παραμένει ασαφής και πολύπλοκη.  

Οι μοναδικές περιπτώσεις ατάραχης μικροπολιτικής εκδηλώνονται στην εγχώρια πολιτική σκηνή. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση παραμένουν σε μια αναπάντεχη στάση βολονταρισμού. Νομίζουν ότι η βούληση είναι ανώτερη από τη νόηση. Ίσως, απλά, δεν σκέπτονται! Περιχαρακωμένοι στα δικά τους ιδιαίτερα «προβλήματα» δείχνουν να μη συνειδητοποιούν τι συμβαίνει. 

Την ώρα που «ακυρώνονται» από τις αγορές, υποστηρίζουν ότι έχουν την πολυτέλεια να ακολουθούν τις επιθυμίες τους. Οι μεν με τη βιαστική κατάργηση του Μνημονίου και οι άλλοι με τον εκβιασμό που θα απευθύνουν υποτίθεται σε δανειστές ώστε να μειώσουν το ελληνικό χρέος, μεταφέροντας το βάρος στους δικούς τους ψηφοφόρους.

  Μια έντονη κρίση στις αγορές, ακόμα κι αν αποδειχθεί μικρής διάρκειας, είναι αρκετή για να ανατρέψει τους πολιτικούς σχεδιασμούς των πολιτικών επιτελείων. Άλλωστε οι εξελίξεις είναι έντονες και αλλάζουν πολλά από όσα γνωρίζαμε. Η Γαλλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν αξιολογούνται πλέον με την καλύτερη βαθμολογία από τους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης. Η εξέλιξη αυτή επιβαρύνει το κόστος δανεισμού που έχουν και προφανώς δεν διευκολύνει τις όποιες σκέψεις να μας «χαρίσουν» μέρος του ελληνικού χρέους. Ακόμα κι αν ήταν διατεθειμένοι. Η τιμή κρατικών ομολόγων μειώνεται, τα επιτόκια που απολαμβάνουν όσοι δανείζουν κράτη αυξάνονται.  

Υπάρχει και ένα καλό (;) νέο. Η τιμή του πετρελαίου μειώνεται εντυπωσιακά, και από 100 δολ. το βαρέλι που ήταν πριν από λίγους μήνες, τώρα δείχνει ότι θα παραμείνει στην περιοχή των 80 δολαρίων. Η τάση οφείλεται στο γεγονός ότι όλοι αναμένουν ύφεση στη διεθνή οικονομία αλλά και επειδή οι ΗΠΑ είναι πλέον αυτάρκεις σε ενέργεια. Δεν εισάγουν πετρέλαιο επειδή για τις ανάγκες τους επαρκούν η δική τους παραγωγή και το σχιστολιθικό φυσικό αέριο. Θα πληρώνουμε μάλλον λιγότερα για καύσιμα αλλά το πρόβλημα είναι ότι θα προσελκύσουμε μικρότερο ενδιαφέρον για την εκμετάλλευση των ελληνικών κοιτασμάτων…

  Αυτά είναι μερικά μόνον παραδείγματα από την πολύπλοκη πραγματικότητα. Το συμπέρασμα όμως δεν είναι ότι μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Αντίθετα, ότι οι κινήσεις που διαθέτουμε στη σκακιέρα είναι περιορισμένες. Οι αγορές είναι πρόθυμες να δανείσουν την Ελλάδα, εφόσον έχουν τη διασφάλιση διεθνών οργανισμών. 

Το πραγματικό ερώτημα είναι τι πρέπει να γίνει ώστε να αξιοποιήσουμε τη δύναμη των αγορών. Ούτε να τις καταργήσουμε μπορούμε ούτε να τις παρακάμψουμε. Οι αγορές, δηλαδή η πραγματικότητα, βάζουν τις δικές τους προτεραιότητες και κατευθύνσεις, αμφισβητώντας στην πράξη τις πολιτικές επιθυμίες. 

 Το ουσιαστικό πρόβλημα που ανέδειξε η κρίση αυτή είναι ότι η πολιτική ηγεσία νομίζει ότι μπορεί να χαράξει στρατηγική ανεξάρτητα από τις ευρύτερες εξελίξεις. Νομίζουν ότι ασκούν εξουσία χωρίς περιορισμούς και συνεπώς μπορούν να υπαγορεύσουν λύσεις και να κάνουν τις επιλογές τους. Η αλήθεια είναι ότι έπρεπε να έχουν τη δυνατότητα αυτή, αλλά την έχασαν όταν κατέρρευσε η πιστοληπτική διαβάθμιση της χώρας.

ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Δελτίον Θυέλλης

Μετά την ανάληψη του βρετανικού θρόνου το 1760, ο Βασιλέας Γεώργιος ΙΙΙ ξεκίνησε να επιβάλλει φόρους εναντίον των 13 αποικιών της Αμερικής, οι οποίοι δεν ωφελούσαν με κανένα τρόπο τους Αμερικανούς φορολογούμενους αποίκους.

Αυτοί οι φόροι περιλάμβαναν δασμούς σε εισαγωγές μη-Βρετανικών προϊόντων, όπως το τσάι από την Κίνα και τις Ινδίες (Stamp Act - Διάταγμα Τέλους Χαρτοσήμου Εισαγωγών), αλλά και ένα άλλο ακόμη Τέλος Χαρτοσήμου που επέτρεπε στους Βρετανούς να φορολογήσουν τις εφημερίδες, τους αγροτικούς οδηγούς Αλμανάκ, τα ζάρια και τα τραπουλόχαρτα, ως και τα νομικά έγγραφα!

Τα «νούμερα» που χλεύαζαν τους θησαυρούς της Αμφίπολης δεν θα σιωπήσουν‏

Εγώ τα ήξερα λόγω προχωρημένης ηλικίας, αλλά προτίμησα να σιωπήσω. Και στα δικά μου χρόνια, τα ίδια έκαναν οι Έλληνες. Φθόνος και μοχθηρία καθοδηγούσαν τα βήματά τους…

Παρακολουθώ τις ντροπές των αρχαιολόγων, στις προσπάθειες των συναδέλφων τους να βρουν τι αφήσαμε εμείς πίσω, στους αιώνες…

«Αντιμνημόνιο», η κορυφαία πολιτική απάτη.

Αυτές τις μέρες η Athens Voice γιορτάζει την έκδοση του τεύχους 500 της έντυπης μορφής της. Το κεντρικό μήνυμα που αναδίδει είναι η αίσθηση ότι η Αθήνα, η καρδιά της χώρας, θέλει να ανακάμψει, διψάει για καλύτερες μέρες.

Αν αυτό προεικάζει ότι όλη η Ελλάδα ίσως αρχίζει σταδιακά να έχει παρόμοιες ανησυχίες, κάτι τέτοιο μπορεί να μετατραπεί σε πολιτικό σινιάλο. Τότε θα πρέπει να βρεθούν πολιτικά σχήματα να υπηρετήσουν τη λογική αυτού του προανακρούσματος. Να εκφράσουν τις υγιείς δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, που ήδη ονειρεύονται την υπέρβαση της κρίσης και της περιρρέουσας μιζέριας που την ανατροφοδοτεί.

Η εθνική πλάνη

Τι είναι αυτό που «τραβάει» τους ψηφοφόρους και στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ένα ερώτημα τώρα που η αξιωματική αντιπολίτευση είναι κοντά στην εξουσία, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Η εύκολη απάντηση είναι ότι δεν αντέχει άλλο ο κόσμος τη σκληρή λιτότητα που επιβάλλει η παρούσα κυβέρνηση και θέλει κάτι διαφορετικό.

Κατανοητό και αποδεκτό, άλλωστε η δημοκρατία προβλέπει την εναλλαγή στην εξουσία.

Η συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ και η έλλειψη διανοουμένων.

Τα τελευταία καταιγιστικά γεγονότα, που συνέβησαν μέσα σε πολύ συμπυκνωμένο χρονικό διάστημα, έχουν ως επίκεντρο την εκ μέρους της ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κατά μέτωπον επίθεση, για την κατάληψη της εξουσίας, με λάσπη, ψεύδη, κατηγορίες που αρνούνται να τεκμηριώσουν, επίκληση «αυριανικού» τύπου δημοσιευμάτων, απειλές κατά της τιμής και υπόληψης βουλευτών και ταύτισης του κόμματος με το συμφέρον του έθνους και του λαού.

Θα προλάβει να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Στις τιμοκρατικές κοινωνίες, οι αρχομανείς κάποτε φτάνουν στα όρια τους. Περνούν μεγάλα διαστήματα που κρατούν τον έλεγχο, διαμορφώνοντας το πλαίσιο χειραγώγησης της δημοκρατίας, προς όφελος τους. Έρχεται όμως, η στιγμή που χάνουν τον έλεγχο, αφού η αυτιστική αλαζονεία τους απομονώνει τελείως από την κοινωνία.