Οι ουρές και ο κούκος.

Μεσημέρι στην πλατεία Κοραή της Αθήνας. Ένα μεγάλο πανό στην είσοδο του Μετρό γράφει: «Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ-λτη τώρα». Γύρω-γύρω κάποιοι μοιράζουν στους περαστικούς φυλλάδια «ενάντια στα χαράτσια».

Αργότερα κοιτάζω τις ειδήσεις της ημέρας και βλέπω ότι από τις βασικές ήταν οι ουρές που σχηματίστηκαν στις τράπεζες για την πληρωμή του φόρου. Έψαξα να βρω και για την «κινητοποίηση», που εγώ την είχα θεωρήσει πολύ «ψόφια».

Η Κέρκυρα στέλνει μήνυμα ότι δεν πουλιέται…

Με ένα πρωτότυπο, το μαγαλύτερο ίσως, τόσο σε μήνυμα, όσο και σε μέγεθος, συμβολικό πανό, που ήταν χειροτέχνημα όλων των κατοίκων και ιδίως των μικρών παιδιών, οι κάτοικοι του νησιού της Κέρκυρας, θωρακίζουν το αεροδρόμιό τους και στέλνουν μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν θα συναινέσουν εύκολα στην παραχώρησή του στους ενδιαφερόμενους ιδιώτες.

Πιο συγκεκριμένα:

Σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας στο αεροδρόμιο Ιωάννης Καποδίστριας, ενάντια στην πώληση του αερολιμένα της Κέρκυρας ενώ την Κυριακή οι εκδηλώσεις έγιναν στην Πάνω Πλατεία, οι Κερκυραίοι διατράνωσαν την αντίθεσή τους στην εκποίηση του αεροδρομίου, του μοναδικού αναπτυξιακού εργαλείου της περιοχής τους.

Γιατί αγαπούν επενδυτικά τα περιφερειακά αεροδρόμια οι εταιρίες;

Φάνηκε ότι το επενδυτικό ενδιαφέρον για τις παραχωρήσεις των ελληνικών περιφερειακών αεροδρομίων είναι και μεγάλο και εξ΄αυτού διαφαίνεται ότι θα είναι οικονομικά και αναπτυξιακά ωφέλιμο για το ελληνικό δημόσιο.

Αυτό που το Ελληνικό Δημόσιο αδυνατούσε να σκεφθεί και να σχεδιάσει και δεν ήταν σε θέση ή δεν ήθελε να αντιληφθεί, το επιχειρούν όλες οι ενδιαφερόμενες εταιρίες, οι οποίες προσβλέπουν σε κέρδη και μάλιστα άμεσα από αυτή την επενδυτική δραστηριότητα. 

Οι κάλπικοι και οι πραγματικοί φίλοι του Λαού.

Το φαινόμενο της εκτεταμένης ανομίας, της επιλεκτικής εφαρμογής των νόμων, της άνευ κόστους απείθειας σ’ όποιον νόμο ή κανόνα δεν γουστάρουμε, αποτελεί μια από τις βασικότερες παθογένειες που χαρακτηρίζουν την νεοελληνική πραγματικότητα και μας διαφοροποιούν σαφώς από το σύνολο της λοιπής Ευρώπης.

Τελευταίοι πιστοί μιας ολέθριας αίρεσης.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, λοιπόν, διέρρευσε ότι δεν θα υπάρξει καμία υπαναχώρηση σε σχέση με τον στόχο του 2015 για το πρωτογενές πλεόνασμα (3% του ΑΕΠ). Προειδοποιητική βολή εν όψει της νέας αξιολόγησης, θα μου πείτε. Ενδεχομένως. Είναι όμως και ενδεικτική του δημοσιονομικού δογματισμού των Βρυξελλών, που έπαιξε ολέθριο ρόλο στη διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης από την αρχή και εξακολουθεί να υπονομεύει την ανάκαμψη.

Το ΤΑΙΠΕΔ προχωρά τις πωλήσεις ακινήτων με ηλεκτρονικό σφυρί.

Με αρκετά πρωτότυπο και εκσυγχρονιστικό τρόπο το ΤΑΙΠΕΔ προχωρά στην γρήγορη πώληση ακινήτων του Δημοσίου, μέσω Ηλεκτρονικού διαγωνισμού. Για το σκοπό αυτό μέσω της διαδικτυακής πλατφόρμας που «έστησε» με διεύθυνση www.e-publicrealestate.gr, αναμένει τις οικονομικές προσφορές για τα 9 ακίνητα του Δημοσίου. Ο διαγωνισμός μέσω internet θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη, 7 Οκτωβρίου.

Κατεβάζουν ρολά τα ελληνικά αεροδρόμια.

Στις 4 και 5 Οκτωβρίου τα ελληνικά αεροδρόμια θα σταματήσουν να υποδέχονται αεροπλάνα και αυτά που θα υπάρχουν στην πίστα, θα παραμείνουν καθηλωμένα. Αιτία είναι η απεργιακή κινητοποίηση που εξήγγειλαν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, αν και το πρόβλημα ακουμπά και τους άλλους εργαζόμενους στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας.

Ο Δύσβατος δρόμος προς το νέο.

Ο χειμώνας προμηνύεται δύσκολος. Η κυβέρνηση εμφανίζει σημάδια υπερκόπωσης, η αντιπολίτευση δεν αφήνει ανεκμετάλλευτη καμία ευκαιρία για εύκολες υποσχέσεις· οι δανειστές είναι δύσθυμοι και δείχνουν αδιάφοροι για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας· η Ευρώπη βρίσκεται σε αναβρασμό και -όσο και αν μας εκπλήσσει- δεν έχει την Ελλάδα στο κέντρο της προσοχής της. 

Σκοτεινό και παραμελημένο το αεροδρόμιο της Ρόδου.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Η ΡΟΔΙΑΚΗ», οι Ροδίτες αγανακτισμένοι διαμαρτύρονται για την τριτοκοσμική εικόνα που συνεχίζει να παρουσιάζει το αεροδρόμιο της πόλης τους, αναφέροντας χαρακτηριστικά:

Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς αυτό που συμβαίνει αυτή την ώρα στο αεροδρόμιο της Ρόδου.

Εικόνες ντροπής που φανερώνουν τριτοκοσμικότητα, διαδραματίζονται εδώ και πολλές ώρες στο αεροδρόμιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ και στις αίθουσες αναχωρήσεων εξωτερικού καθώς δεν... υπάρχει επαρκής φωτισμός!

Η «ευέλικτη» αντίληψη της νομιμότητας.

Ανησυχητικό και εν τέλει πολύ θλιβερό είναι το γεγονός ότι ένα μέρος, μάλλον μεγάλο παρά μικρό, της πολιτικής τάξης έχει μια «ευέλικτη» αντίληψη περί νόμου και δημοσίου συμφέροντος. Αντίληψη εντελώς προσωπική, ή κομματική, που συνήθως την προσαρμόζουν για να επιχειρηματολογήσουν χωρίς λογική και υπονομεύοντας τους θεσμούς, ανάλογα με τις περιστάσεις και τις επιδιώξεις τους. 

Είναι αριστερό αυτό κυρία Ρένα Δούρου;

Με αφορμή την κόντρα που ξέσπασε μεταξύ του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και της Περιφέρειας Αττικής, σχετικά με τον επανέλεγχο των συμβασιούχων, άκουσα διάφορους δημοσιολόγους να αναρωτιούνται κατά πόσο η άκαμπτη στάση της Ρένας Δούρου συνάδει με τις αρχές της Αριστεράς. Για αυτούς, η μονομερής απόφαση μίας περιφερειακής αρχής να πάει κόντρα στα ψηφίσματα του κράτους και να σαμποτάρει τις προσπάθειες της κυβέρνησης, μπορεί μεν να είναι λάθος, αλλά είναι λάθος γιατί «αυτό δεν είναι αριστερό».

Oι κυβερνητικές συμμαχίες δεν προαποφασίζονται.

ΟΟι κυβερνητικές συμμαχίες δεν προαποφασίζονται. Καθορίζονται από τη συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία και τα μεγάλα επίδικα. Είναι λάθος να διατυμπανίζει το ΠΟΤΑΜΙ τη διαθεσιμότητά του σε μια μελλοντική κυβέρνηση γιατί είναι αδύνατο να γνωρίζει το συσχετισμό των δυνάμεων και το πολιτικό κλίμα εκείνης της εποχής. Δεν αρκεί η ευρωπαϊκή πορεία, αφού τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ την υποστηρίζουν. Αλλά δεν αρκεί και η δημοκρατικότητα των προσώπων της κυβέρνησης, αφού οι αντιμεταρρυθμιστές μπορούν να έχουν ισχυρά δημοκρατικά διαπιστευτήρια. 

Να πιστεύουμε τις δημοσκοπίσεις;

Τια φορά και έναν καιρό, δούλευα σε μια εφημερίδα. Ένα καλοκαιρινό βράδυ, έφτασε στα γραφεία της ένας δημοσκόπος στον οποίο η εφημερίδα είχε παραγγείλει μια μέτρηση. Ήταν παραμονές εκλογών και καθίσαμε όλοι γύρω από ένα τραπέζι ν' ακούσουμε τα μαντάτα. Ο δημοσκόπος έβγαλε κάποια χαρτιά από μια μεγάλη τσάντα, έβηξε αμήχανα δυο-τρεις φορές και μας είπε πως τα πράγματα είναι δύσκολα. 

Η διακριτική (και όχι μόνο) στήριξη της διαφθοράς.

Η φιλόδοξη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, από τη στιγμή της σεπτής του αγωνιζόμενου λαού μας αγανάκτησης έως τώρα, το δείχνει καταλυτικά. Με κάθε ευκαιρία μάς θυμίζει πόσο αγαπάει αυτό που κάνουμε οι περισσότεροι τσιφτετέλληνες. Πόσο λατρεύει την αδυναμία μας να κάνουμε ομαδικό έρωτα με την επίσημη και ανεπίσημη ανομία και διαφθορά, πόσο εκτιμά αυτό το μοναδικό στην οικουμένη φαινόμενο του Πελατειακού Ιδιωτικού Παρακράτους.

Μετανεωτερική ασχήμια.

Πάει καιρός που ψηφίστηκε ο αντιρατσιστικός. Οι κυβερνώντες θα έπρεπε να είναι υπερήφανοι γι’ αυτό το νόμο. Γνωρίζω τις αντιρρήσεις ακραιφνών (ορισμένων και ακροδεξιών –άλλο οξύμωρο και τούτο-) φιλελεύθερων, αντιρρήσεις που δε συμμερίζομαι. Και οι ποσοστώσεις και ο αντιρατσιστικός, ευρύτερα ο παιδαγωγικός ρόλος της νομοθεσίας όπως και της εκπαίδευσης, άλλωστε, αποσκοπούν στο να ξεπεραστούν προκαταλήψεις και στερεότυπα, που από μόνη της, δίχως κάποια κεντρική ρύθμιση, καμιά κοινωνία δεν μπορεί να υπερβεί. Ιδίως σε πραγματικότητες όπως η νεοελληνική, όπου αν απέμεινε μία, όσο ανυπόληπτη, πάντως μία και τελευταία νομιμοποιητική αρχή, αυτή είναι το κράτος.

Μερικές αλήθειες για την αξιολόγηση.

Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφεί σχετικά με την αξιολόγηση των υπαλλήλων στο δημόσιο, (με πιο πρόσφατο εδώ στο protagon το άρθρο του Κώστα Γιαννακίδη) την οποία προτίθεται να εφαρμόσει η κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για αξιολόγηση, παρά μόνο για έναν εύσχημο τρόπο, που εφηύρε η κυβέρνηση, προκειμένου να ικανοποιήσει τη συμβατική της υποχρέωση απέναντι στους δανειστές της για απόλυση του 15% των εργαζομένων στο δημόσιο.

Οι δύο κάβοι.

Δύο κρίσιμους κάβους έχει μπροστά της η κυβέρνηση και προφανώς ή θα τους περάσει ή θα βυθιστεί. Ο πρώτος κάβος αφορά το τι θα της ζητήσει η τρόικα στην επικείμενη διαπραγμάτευση. Είναι σαφές ότι ένα νέο μίνι ασφαλιστικό δεν περνάει από τη σημερινή Βουλή και το πιθανότερο είναι να δεχθεί την αναβολή της σχετικής απόφασης η τρόικα, ειδικά μετά τη χθεσινή συνάντηση Σαμαρά - Μέρκελ. 

Γιατί ματώνουν τα πανεπιστήμιά μας

Τα αποτελέσματα του QS World report για τη παγκόσμια κατάταξη των πανεπιστημίων δείχνουν τα ελληνικά σε θέσεις κάτω από την 400στη. Φυσικά  όσοι είχαν την εμπειρία να σπουδάσουν και στο εξωτερικό  θα θυμούνται ότι τουλάχιστον το θεωρητικό επίπεδο που είχαν αποκτήσει   κατά τις σπουδές τους στην Ελλάδα ήταν πολύ υψηλό και δεν είχαν κανένα πρόβλημα προσαρμογής στο επίπεδο των σπουδών στην Αμερική στην Αγγλία κτλ. Από την άλλη, η Ελλάδα προσφέρει λιγότερες ευκαιρίες για  έρευνα. 

Ο πάπας, οι τράπεζες και τα χρέη

Είναι αδιανόητο να σώζονται οι τράπεζες και όχι οι άνθρωποι». Τη διαπίστωση αυτή εξέφρασε ο πάπας, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας μετά τη συνάντησή τους. Ας ξεπεράσουμε το γεγονός ότι ο πάπας ελέγχει την Τράπεζα του Βατικανού (γνωστή και για τα μεγάλα σκάνδαλα των τελευταίων ετών) και ας δούμε αν αυτή η δημοφιλής διαπίστωση ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ειδικά στην Ελλάδα.

Ένα μνημείο που …δεν μας αξίζει…

Πόσο συγκίνηση να νιώσει κανείς για ένα μοναδικό καλλιτέχνημα που έκρυβε μυστηριακά η ελληνική γη δυόμισι χιλιάδες χρόνια, όταν αυτό περιφέρεται δίκην ριάλιτι σώου, σε συνέχειες από οθόνης εις οθόνη, μετατρέπεται σε σήριαλ, εντάσσεται σε πρόσκαιρους επικοινωνιακούς σχεδιασμούς, χρησιμοποιείται ως βατήρας προσωπικής προβολής επειδή εξάπτει τη λαϊκή φαντασία, ευτελίζεται «μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες»;

Τιμητές και επίορκοι, Μητσοτάκης και Δούρου…

Παρακολουθώ, όπως κάθε γηγενής που ενδιαφέρεται για την ευταξία στον τόπο, την αντιπαράθεση μεταξύ του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και των Δημάρχων που έχουν δηλώσει ότι αρνούνται να εφαρμόσουν τις διατάξεις του νόμου περί αξιολόγησης. Η εικόνα που εκπέμπεται είναι λίγο πολύ η εξής: Υπάρχει από τη μία μεριά ένας εκσυγχρονιστής υπουργός, που αψηφώντας το πολιτικό κόστος από τα δυσάρεστα μέτρα που προτείνει και εφαρμόζει, θέλει επί τέλους να μπει τάξη στο δημόσιο, να διαχωρίζονται οι καλοί από τους κακούς, οι οκνηροί από τους φιλόπονους, οι εργατικοί από τους φυγόπονους, οι τίμιοι από τους απατεώνες, οι ειλικρινείς από τους πλαστογράφους.

Οι ιδέες είναι αλλού.

Αν είχαμε έναν φυσιολογικό πολιτικό κύκλο, την εντυπωσιακή μάζωξη ανθρώπων του πνεύματος, τεχνοκρατών και γενικώς των πιο δυναμικών στοιχείων της ελληνικής κοινωνίας που έκανε «Το Ποτάμι» (την περασμένη Κυριακή, 21.9.2014 στο Ιδρυμα Κακογιάννη) θα έπρεπε να την είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός είναι η ανερχόμενη πολιτική δύναμη της χώρας, αυτός χρειάζεται νέες ιδέες και προτάσεις για τα σύνθετα ζητήματα της χώρας, νέο στελεχιακό δυναμικό, και υπό άλλες συνθήκες αυτό το δυναμικό θα προτιμούσε να συνεισφέρει τις ιδέες του σε ένα κόμμα που πιθανότατα θα είναι πρώτο στις επόμενες εκλογές και δευτερευόντως σε μια κίνηση που φιλοδοξεί να είναι πόλος σταθερότητας της χώρας.

Πνιγμός με δεμένα χέρια.

Χειρότερο από το να πνιγείς, είναι να πνιγείς με δεμένα τα χέρια. Το νιώθω συχνά σε τούτον τον τόπο. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις στρατιωτικές προσταγές προς τους καταστηματάρχες για το πότε θα ανοίγουν και πότε θα κλείνουν τα καταστήματά τους. Είναι το πιο τρελό πράγμα που καλείται να κατανοήσει σύγχρονο μυαλό. Ενώ οι φόροι και οι υποχρεώσεις έχουν ξεφύγει από κάθε επίπεδο λογικής και στοιχειώδους συναίσθησης, οι έμποροι πρέπει να υπακούσουν σε μια «λογική» ενός «υπερπέραντος» που υπαγορεύει τις κινήσεις τους.

Είναι τρελοί αυτοί οι Έλληνες!

(τίτλος ειρωνικός, εμπνευσμένος απ’ τα Αστερίξ. Διευκρίνιση προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, καθώς δεν έχω καμιά διάθεση να βλέπω να με βρίζουν και να με καταριούνται όσοι δε διαθέτουν την ανάλογη Αστεριξοπαιδεία)

Δεν είμαστε καθόλου με τα καλά μας… Μα, πείτε μου, σας παρακαλώ Έλληνες, εμείς δεν είμαστε που διαλαλούμε δεξιά κι αριστερά ότι «στην Ελλάδα δεν κόβονται αποδείξεις» κι ότι, απηυδισμένοι επειδή δεν φαίνεται φως στο τούνελ έχουν πάψει να ζητούν αποδείξεις ακόμη κι άνθρωποι που το έκαναν παλαιότερα, αρνούμενοι να ρίχνουν νερό σε ένα τρύπιο ασκί; 
Μπας κι είναι τίποτε αλλοδαποί, νεφελίμ ή ξωτικά, που κάθονται κι αφηγούνται στις παρέες τους πως δεν πήραν απόδειξη από (λίστα ενδεικτική κι όχι περιοριστική) τον δικηγόρο, τον υδραυλικό, τη σερβιτόρα, τον ξενοδόχο, τον φαρμακοποιό, τον δάσκαλο της οδήγησης, τη νοσοκόμα, την ιδιοκτήτρια μπουτίκ ή τον τατουαζοτεχνίτη;

Δεν αρκούν οι θέσεις.

Οσο περνούσαν από το βήμα οι ομιλητές, οι σκέψεις μου έφταναν σε αδιέξοδο. Ο ένας μετά τον άλλον, κατέθεταν σχέδια, προτάσεις και επεξεργασμένες επαγωγές, χωρίς λογικά άλματα και αντιφάσεις. Όλα ενταγμένα  σε έναν πραγματικό κόσμο με αποδέκτη τον υπεύθυνο  άνθρωπο ή τον πολίτη μιας ιδανικής δημοκρατίας, όπως, φαντάζομαι, θα τον ήθελαν να υπάρχει.

Η αδικία μένει αλώβητη στην κρίση.

Στην αρχή της κρίσης, η θλίψη και η οργή για την κατάντια της Ελλάδας, ο φόβος για τις αναμενόμενες συνέπειες της κατάρρευσης και η προσωπική αγωνία για το τι θα ακολουθούσε μετριάζονταν κάπως από την ελπίδα ότι επιτέλους θα άλλαζαν πολλά, θα αναδομείτο το πολιτικό και οικονομικό σύστημα που καταδίκασε τη χώρα στην αποτυχία και στον ξένο έλεγχο.  

«Μαγαζάκια» χωρίς ρολό;

Τι θα γίνει την προσεχή άνοιξη, αν έχουμε εκλογές και το πολιτικό σκηνικό είναι ίδιο με το σημερινό; Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα, ας δούμε τι σημαίνει η διαπίστωση «ίδιο σκηνικό».

Σημαίνει ότι θα έχουμε αποτελέσματα παρόμοια ή ανάλογα με αυτά των ευρωεκλογών. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει με σχετική διαφορά (μακριά από την αυτοδυναμία) και η Χρυσή Αυγή θα παραμείνει τρίτο κόμμα.

Οι 20 μνηστήρες για Αεροδρόμια, Λιμάνια, Τραίνα.

«Τραυματισμένη» βαδίζει η κυβέρνηση στο πεδίο των αποκρατικοποιήσεων, ποντάροντας στο ότι η αλλαγή στην «κεφαλή» του ΤΑΙΠΕΔ θα λειτουργήσει όπως η αλλαγή προπονητή σε μια ομάδα που δεν «τραβάει».

Ωστόσο, στοιχειώνει ακόμα το «ναυάγιο» της ΔΕΠΑ, προκαλώντας εκνευρισμό στο κυβερνητικό στρατόπεδο όχι μόνο για το χτύπημα κάτω από τη μέση των Βρυξελλών αλλά πολύ περισσότερο για την κραυγαλέα απουσία ισχυρών Ευρωπαίων «παικτών», που θα έστελναν ηχηρό μήνυμα στις αγορές και είναι, πλέον, κοινό μυστικό ότι παρά τις διαβεβαιώσεις που δόθηκαν τότε περί νέου διαγωνισμού λίαν συντόμως, μια τέτοια προοπτική στο άμεσο μέλλον δεν διαφαίνεται.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Φάουστ

Η κριτική που ασκείται στις εξαγγελίες που έκανε ο Α. Τσίπρας από το βήμα της ΔΕΘ επικεντρώνεται στο ρεαλισμό του περιεχομένου τους, αν δηλαδή πρόκειται για εφικτές λύσεις ή για ανεδαφικές υποσχέσεις. Εστιάζει επίσης στο αν είναι ή όχι εφαρμόσιμες στο πλαίσιο της ευρωζώνης. Δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να αποδείξει κανείς ότι το «πακέτο» του ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνεται να υλοποιηθεί από οποιαδήποτε κυβέρνηση με βάση τα σύγχρονα οικονομικά δεδομένα -αλλά και γιατί θα έπρεπε να περιμένουμε κάτι τέτοιο;

Που πάς ρε καραμήτρο…

Που πας ρε καραμήτρο», λένε στο χωριό μου σε αυτόν που βαδίζει σε λάθος δρόμο, σε αυτόν που οι κινήσεις του είναι λαθεμένες. Το ίδιο ακριβώς είπαν και οι πολίτες που έλαβαν μέρος στην πρόσφατη δημοσκόπηση της εταιρίας Alco.

Στη δημοσκόπηση της Alco, που δημοσιεύτηκε νωρίς σήμερα το πρωί, μια από τις δευτερεύουσες ερωτήσεις, ήταν αν ο κ. Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να ιδρύσει νέο κόμμα ή όχι.

Τα πλαστά πτυχία ακουμπάνε και διάσημους επιστήμονες.

Τρίποντο έβαλαν (βγάζουν) οι διασταυρώσεις του ΔΟΑΤΑΠ, σύμφωνα με τις οποίες 20 «επιστήμονες» από τις γνωστές οικογένειες βρίσκονται μεταξύ των πολλαπλάσιων «πτυχιούχων» που εντοπίστηκαν τα τελευταία δυο χρόνια να έχουν καταλάβει διάφορες θέσεις στον Δημόσιο τομέα.

Κουρεύονται οι μισθοί και οι εν γένει αμοιβές στο Δημόσιο.

Κουρεύονται και μάλιστα άμεσα οι μισθοί και οι εν γένει αμοιβές που λαμβάνουν οι υπάλληλοι του Δημόσιου αλλά και του ευρύτερου Δημόσιου τομέα.

Ο στόχος αυτός υπαγορεύεται και είναι δεσμευτικός βάσει του Μνημονίου, το οποίο προβλέπει «πάγωμα» της μισθολογικής δαπάνης κάτω από το 10% του ΑΕΠ για μια περίοδο που φτάνει τουλάχιστον έως και το 2018. Ο στόχος αυτός καταγράφεται και στο Μεσοπρόθεσμο.

Το μεγάλο κέντρο: Ανάγκη και προσδοκία.

Δύο είναι τα στοιχεία που συνθέτουν σήμερα το πολιτικό σκηνικό:

α) Η απουσία ενός πλειοψηφούντος κόμματος με σαφή προοπτική κυβερνητικής αυτοδυναμίας. Το στοιχείο αυτό, που με αφετηρία τον Τρικούπη και την αρχή της δεδηλωμένης, έγινε για δεκαετίες συστατικό και σύνθημα του ελληνικού πολιτικού συστήματος, σήμερα -υπό διαφορετικές, βέβαια, συνθήκες- δεν εξασφαλίζεται αυτονόητα. Tην ίδια στιγμή, αναδύεται η πρόκληση της πολυσυλλεκτικότητας έναντι του δικομματισμού. Η εγκαθίδρυση της πολυσυλλεκτικότητας ως -αν όχι μόνιμο, με διάρκεια ωστόσο- γνώρισμα της πολιτικής ζωής, σηματοδοτεί την εποχή των συναποφάσεων.

Το κίνημα της Ρένας: Με «στρατό» 19 δημάρχων κόντρα στον Μητσοτάκη.

Το πρώτο μέτωπο με την κυβέρνηση άνοιξε η νέα περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα Δούρου, έχοντας στο πλευρό της 19 δημάρχους και συνδικαλιστικές οργανώσεις, που δείχνουν έτοιμοι για εκτεταμένο πόλεμο, τουλάχιστο στον τομέα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Το ιδιότυπο "κίνημα" της κυρίας Δούρου, που αναπτύχθηκε πλήρως τις τελευταίες ημέρες, αρνείται να διευκολύνει το έργο των ελεγκτών - επιθεωρητών που επανελέγχουν τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου, για χιλιάδες περιφερειακούς υπαλλήλους, ενώ παράλληλα τάσσεται κατά της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων.

Η βαθιά κοινωνική ανία

Η ελληνική κοινωνία πάσχει από βαθιά ανία. Δεν χρειάζεται να βρεθείς μπροστά στον δημόσιο λειτουργό που περιμένει πότε θα έρθει η ευλογημένη εκείνη ώρα της σύνταξης γιατί βαρέθηκε τα ίδια και τα ίδια κάθε μέρα πόσα χρόνια τώρα. Αρκεί να βρεθείς μπροστά στους καμιά διακοσαριά διαδηλωτές που κλείνουν τον δρόμο φωνάζοντας τα ίδια συνθήματα που φώναζαν πριν από δέκα και είκοσι χρόνια, προσπαθώντας να εμψυχωθούν από τα ίδια τραγούδια, διεκδικώντας τα ίδια «κεκτημένα». 

Μέσα νίκη έξω φτώχεια.

Νίκησε ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν ήρθαν λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί», είπε ο Αλέξης Τσίπρας στον πρόεδρο Παπούλια, τον οποίο επισκέφθηκε για να ζητήσει πρόωρες εκλογές (αν και ο Παπούλιας δεν μπορεί πρακτικά να κάνει κάτι, τις εκλογές τις προκηρύσσει ο πρωθυπουργός).

Συνδικαλιστικά προβλήματα, διανοητικές και ψυχικές διαταραχές.

Διαβάζω το λήμμα «αυτισμός» στη Βικιπαιδεία: ο αυτισμός είναι διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή που χαρακτηρίζεται από μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία, καθώς κι από περιορισμένη, επαναλαμβανόμενη και στερεότυπη συμπεριφορά. Διαβάζω, στη συνέχεια, την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ «η οποία επαναβεβαίωσε την απόφασή της για την απεργιακή κινητοποίηση κατά του πραξικοπηματικού λουκέτου στην ΕΡΤ σε όλα τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα». Η απεργία, λοιπόν, συνεχίζεται όπως συνεχίζεται η μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση, όπως συνεχίζεται η επαναλαμβανόμενη και στερεότυπη συμπεριφορά.

Οι εκλεκτοί της Δικαιοσύνης...

Ο Λ. ΡΑΚΙΝΤΖΗΣ αποκάλυψε ότι όταν κυνηγά επωνύμους πέφτει σε απαλλακτικά βουλεύματα

Κάθε άλλο παρά «τυφλή» εξακολουθεί να είναι η ελληνική Δικαιοσύνη, καθώς, όπως υποστήριξε χθες ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής, όταν ενώπιόν της βρίσκονται επώνυμοι πολίτες απολαμβάνουν ιδιαίτερη μεταχείριση.

Λόγω βλάβης δεν πάει το Μετρό προς το αεροδρόμιο.

Υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου Μεταφορών είναι αρκετά ενοχλημένοι και προβληματισμένοι για τα τελευταία περιστατικά σοβαρών βλαβών που εκδηλώθηκαν στη λειτουργία του Προαστιακού και του Μετρό. Την προηγούμενη εβδομάδα για περίπου 1,5 ημέρα το Μετρό δεν μπορούσε να κάνει δρομολόγια προς το αεροδρόμιο, κάνοντας στάση στον σταθμό «Δουκίσσης. Πλακεντίας». Επίσης, η απουσία των νέων υπερσύχρονων συρμών, κορεατικής κατασκευής, είναι εμφανής, καθώς μονάχα δύο κυκλοφορούν στις γραμμές του Μετρό, έναντι δεκαεφτά!

Μίλα μου για μήλα (και νούμερα).

Πόσο είναι κατά το ΣΥΡΙΖΑ το κατώφλι για την επιβολή Φόρου Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας; Αν και ο Αλ. Τσίπρας απέφυγε στη ΔΕΘ να αναφερθεί σε νούμερα, ο Γ. Μηλιός παρενέβη μια μέρα μετά και έκανε λόγο για 500.000 ευρώ -για να τον αμφισβητήσει τηλεοπτικά ο Παν. Λαφαζάνης, που ζήτησε από το κοινό να κάνει λίγο υπομονή μέχρι να τα βρουν μεταξύ τους.

Ευτυχώς, υπάρχουν πολίτες και επιθεωρητές.

«Ειδικά κατά την περίοδο που ακολούθησε το κλείσιμο της Βουλής για θερινές διακοπές και στη διάρκεια των τμημάτων διακοπών του 2014, εκτυλίχθηκε μια νομοθετική υπερδραστηριότητα» τονίζεται στην ετήσια έκθεση 2014 του WWF-Ελλάς, αφιερωμένου στη μνήμη του Λεωνίδα Λουλούδη, «ασυμβίβαστου πρωτεργάτη της πολιτικής οικολογίας».

Ελπιδοφόρα εξέλιξη χαρακτηρίζει το WWF την «μη κατάθεση στη Βουλή του νομοσχεδίου του υπουργείου Οικονομικών για τον αιγιαλό και την παραλία, εκτός από το μέρος εκείνο που αφορά στην οριοθέτηση της αιγιαλίτιδας ζώνης»

Χωρίς ουσιαστική πρόσβαση στη «διαύγεια - υποχρεωτική διαδικτυακή ανάρτηση εκτελεστών αποφάσεων της διοίκησης», οι πολίτες παρακολουθούν το αναπτυξιακό... κρεσέντο της κυβέρνησης, που «πάτησε» στην υποβάθμιση της δασικής χωροταξικής - πολεοδομικής νομοθεσίας νομιμοποιώντας παρανομίες στο όνομα του «κατεπείγοντος καθυστερημένων μνημονιακών δεσμεύσεων».

Παραχώρηση για αξιοποίηση των παράκτιων φιλέτων.

Στην Παράκτιο Αττικό Μέτωπο Α.Ε. πέρασαν 20 ακίνητα Δημοσίου για την "Αθηναϊκή Ριβιέρα"

Μεταβιβάστηκαν 20 ακίνητα Δημοσίου συνολικής έκτασης 3,6 εκατ. τετραγωνικών μέτρων στην εταιρεία Παράκτιο Αττικό Μέτωπο Α.Ε. και αναμένεται ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την "ενιαία μελέτη".

Με τη μεταβίβαση ακινήτων στην εταιρεία "Παράκτιο Αττικό Μέτωπο Α.Ε." ξεκινάμε ουσιαστικά το μεγάλο έργο του νοικοκυρέματος των δημοσίων εκτάσεων, από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας στο Φάληρο μέχρι το Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο", δήλωσε, μετά από συνάντηση με τον υφυπουργό Ανάπτυξης, ο πρόεδρος της εταιρείας Άρης Ματιάτος.

«Πώς ζουν οι Έλληνες τέσσερα χρόνια μετά την χρεοκοπία»

Σε δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας «Rheinische Post», υπό τον τίτλο «Πώς ζουν οι Έλληνες τέσσερα χρόνια μετά την χρεοκοπία», αναφέρεται ότι το καλοκαίρι του 2014 η Ελλάδα «φαίνεται σαν να είναι μια σχεδόν κανονική ευρωπαϊκή χώρα», αλλά «τα φαινόμενα απατούν». Στην πραγματικότητα, σημειώνεται, «έχει πέσει στη χώρα μια σοβαρότητα που δεν ταιριάζει στην ευθυμία χώρας του Νότου». Φωτεινό σημείο διαπιστώνεται ωστόσο σε ό,τι αφορά τα τελευταία οικονομικά στοιχεία.

Πανέτοιμες οι εταιρίες για τις δεσμευτικές προσφορές των περιφερειακών αερολιμένων.

Την δεσμευτική της προσφορά για τα περιφερειακά αεροδρόμια είναι έτοιμη να καταθέσει η εταιρία ΜΕΤΚΑ.

Την πρόθεσή της να καταθέσει δεσμευτική προσφορά για τα περιφερειακά αεροδρόμια γνωστοποίησε η ΜΕΤΚΑ, η οποία έχει συστήσει κοινοπραξία με την Corporation America. Η εταιρία που είναι συμφερόντων του ομίλου Μυτιληναίου, με ανακοίνωσή της προς το Χρηματιστήριο, ανέφερε ότι θα καταθέσει δεσμευτική προσφορά, για την πολυετή παραχώρηση των ελληνικών περιφερειακών αεροδρομίων, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο διεύρυνσης του κοινοπρακτικού σχήματος, στο οποίο μετέχει.

Τα ευχάριστα και η... πλάνη.

Αν βγαίνει ένα συμπέρασμα από την πολιτική ένταση των ημερών, αυτό είναι πως το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι αδιόρθωτο και η ιστορία επαναλαμβάνεται πράγματι ως φάρσα. Κοντά πέντε χρόνια κρίσης όπου τα είδαμε όλα, και έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν λες και δεν φθάσαμε εδώ που φθάσαμε επειδή είχαμε πάρει λάθος δρόμο. Αφού μας έσωσαν διαδοχικά οι προηγούμενες κυβερνήσεις, τώρα έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ να ξεφαντώνει σε υποσχέσεις ξεπερνώντας τους πάντες και τα πάντα.

Μέτωπο Δημάρχων κατά της αποκρατικοποίησης του αεροδρομίου των Χανίων.

Κατά της ιδιωτικοποίησης του αεροδρομίου «Ιωάννης Δασκαλογιάννης» τάχθηκαν οι νεοεκλεγέντες δήμαρχοι του νομού Χανίων που συναντήθηκαν στο Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο της πόλης. 

 

Οι δήμαρχοι των Χανίων συμφώνησαν στην ανάγκη να ενώσουν από κοινού και με άλλους φορείς τις δυνάμεις τους ώστε το αεροδρόμιο Χανίων να παραμείνει υπό κρατικό έλεγχο.

Νέο αεροδρόμιο Πάρου με παλαιά προβλήματα.

Ο νέος διάδρομος προσγείωσης/απογείωσης μήκους 1.400 μέτρων, που όπως υποσχέθηκε ο υπουργός Υποδομών θα λειτουργήσει τον Απρίλιο, ναι μεν θα εξυπηρετεί μεγαλύτερα αεροσκάφη, αλλά αποκλείει τις πτήσεις τσάρτερ που χρειάζεται το νησί.

Τη λειτουργία του νέου αεροδρομίου της Πάρου τον Απρίλιο υποσχέθηκε ο υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης κατά την επίσκεψή του στο «στοιχειωμένο» έργο.

Η τρέλα με την Αμφίπολη.

Μία από τις δύο Καρυάτιδες που αποκαλύφθηκαν στον λόφο «Καστά». Η υπόθεση της Αμφίπολης έχει προκαλέσει τεράστιο ενδιαφέρον στο ευρύ κοινό, μεγάλο ενθουσιασμό, διαφωνίες, αλλά και θεωρίες συνωμοσίας. Νοσταλγία για το «ένδοξο παρελθόν» ή «προκάτ μυθολογία»; (ΑΠΕ)
Ενθουσιασμός για μία σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη, απόρροια της ανάγκης για ισχυρά σύμβολα σε μία εποχή θεσμικής και αξιακής κρίσης ή μήπως ακόμα ένα παράδειγμα συλλογικής εμμονής με ό,τι μπορεί να ενισχύσει την εθνική αφήγηση;

Μια άλλη ΔΕΘ.

Ενα κόμμα της αντιπολίτευσης που προετοιμάζεται να κυβερνήσει εν μέσω της δραματικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η πλειοψηφία των πολιτών, δεν μπορεί παρά να νιώσει την ανάγκη να παρουσιάσει, και να δεσμευτεί, σε κάποια ελάχιστη δέσμη μέτρων ανακούφισης ανθρώπων και επιχειρήσεων που θα εφαρμόσει από τον πρώτο μήνα μιας μελλοντικής κυβέρνησης της οποίας θα αποτελεί τον κορμό.

Το κατανοώ αυτό. Όμως πόσο θα ήθελα να ακούσω κάτι διαφορετικό στην προεκλογική περίοδο που, όπως φαίνεται, έχει αρχίσει ήδη! Πόσο θα ήθελα μια τοποθέτηση που να λέει πάνω-κάτω τα εξής:

Τα δίνουν όλα.

Αν το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών λόγω αδυναμίας να μαζευτούν 180 ψήφοι τον Μάρτιο προκαλεί τόσες υποσχέσεις, φαντάζομαι πως το επόμενο διάστημα ο Τσοβόλας (και το γνωστό σύνθημά του) θα ωχριούν. Ο Τσίπρας υπόσχεται από τη ΔΕΘ, ο Σαμαράς υπόσχεται από την Αθήνα και μάλλον έχουμε ακούσει ένα μικρό μόνο μέρος όσων... θέλουν να μας δώσουν. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν οι υποσχέσεις αυτές μπορούν να έχουν και αντίκρισμα. Ωστόσο, αυτό μικρή σημασία έχει στη σημερινή Ελλάδα. Εκείνο που έχει μεγαλύτερη, είναι πως βρίσκουν πρόθυμα αυτιά για να τα ακούν όλα αυτά. Αν δεν υπήρχαν, δεν θα τα έλεγαν.