Αναζητείται κατάλληλος πολιτικός χρόνος για την παραχώρηση των 14 αεροδρομίων στην κοινοπραξία FRAPORT AG- SLENTEL Ltd

Οι κυβερνητικοί αρμόδιοι για την παραχώρηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων ψάχνουν να βρούν κατάλληλο πολιτικό χρόνο, ο οποίος αφού καλυφθεί με διάφορά επιχρίσματα και δικαιολογηθεί με κάποιες αλλαγές δευτερεύουσας σημασίας και ουδεμίας αξίας, δηλαδή μηδενικού επιπλέον οφέλους για την ελληνική οικονομία, θα ανάψει το πράσινο φως για την άμεση υλοποίηση αυτής της ομολογουμένως αναγκαίας και αδιαμφισβήτητης μεταρρύθμισης.

Κόκκινες γραμμές και πράσσειν «άλογα»

Κυρίαρχο κράτος είναι εκείνο που ρυθμίζει κατά το δοκούν τα του οίκου του. Κατ’ εξοχήν αυτό ισχύει στις εσωτερικές σχέσεις. Άρα: Προσδιορίζει την έκταση του δημοσίου τομέα όπως επιλέγει. Θεσπίζει, κατ’ επιθυμία, συλλογικές διαπραγματεύσεις προς εξειδίκευση εργασιακών σχέσεων. Καθορίζει ελάχιστα όρια αμοιβών εργασίας. Καθιερώνει ύψος συντάξεων κατ’ αρέσκεια. 

Η «πρώτη φορά αριστερά»!…

Μια παράξενη αίσθηση κατάρρευσης επικρατεί στην Ελληνική κοινωνία. Μπορεί και να μην έχει βάση, αλλά έτσι αισθάνεται πολύς κόσμος, ανάμεσα τους και πολλοί ψηφοφόροι του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ, τρεις μόνο μήνες από την ανάληψη της εξουσίας από την σημερινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Τσακίστε τους…είναι ιδιώτες!!

Η απόλυτη θρασύτητα στο μεγαλείο της. Ιδιώτες καπιταλιστές (αυτά πάνε μαζί…) απαιτούν να επενδύσουν στην Ελλάδα σε ηλεκτρισμό από βιομάζα, σε χρυσό από μεταλλεύματα, σε ξενοδοχεία πολυτελείας και σε λιμάνια – αεροδρόμια για σύνδεση με τα αισχρά καπιταλιστικά κέντρα της Ευρώπης… ενώ γνωρίζουν ότι η ελληνική οικονομία, ως κρατική, θα ανασυγκροτηθεί μόνο με στρατηγικές Λαφαζάνη, με σχέδια Λαπαβίτσα και με το «σκληρό νόμισμα» της δραχμής. Τσακίστε τους…

Το ήθος του πελατειακού κράτους της Αριστεράς

Εμείς δεν μπορούμε να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε» κατά τον κ. Δραγασάκη. Και το τι είναι προκύπτει από τη διαπίστωση ότι «είναι παλιά και κλασική η μέθοδος της Αριστεράς να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, ώστε να την προσαρμόζει στα μέτρα και στις ανάγκες της» (Σ. Πολυμίλης, «Το Βήμα» 15/4). Αλλωστε, σύμφωνα με τον Λένιν, «η αλήθεια είναι μικροαστική συνήθεια». Ποιο είναι λοιπόν το διατυμπανιζόμενο ήθος της Αριστεράς που ως λάβαρο την έφερε «για πρώτη φορά» στην εξουσία;

Η μάχη θα είναι μακρά

Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Παράδειγμα: Η ΕΕ δεν είναι ένας ειδυλλιακός τόπος αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης. Ούτε Κόλαση είναι, η προσωποποίηση του κακού. Είναι απλούστατα ένας χώρος μάχης αντικρουόμενων συμφερόντων, εθνικών, κρατικών συμφερόντων. Φυσικά κυριαρχείται από καπιταλιστές. Αλλά όσοι δεν έχουν πάρει είδηση ότι ο Καπιταλισμός είναι το μοναδικό σύστημα στην Υφήλιο, καιρός να το καταλάβουν.

Ώρα να πηγαίνει ο Γ. Βαρουφάκης

Την ώρα που την Παρασκευή το πρωί ο Γ. Βαρουφάκης δεχόταν τα πυρά των συναδέλφων του στη Ρίγα, ένας συνομιλητής του πρωθυπουργού στην Αθήνα μου εκμυστηρευόταν: «Εγώ του το είπα. Αν δεν φύγει, συμφωνία δεν έχουμε». Σύμφωνα με το Reuter, χθες το βράδυ ο Βαρουφάκης έμεινε μακριά από τους συναδέλφους του, είναι εντελώς απομονωμένος.

Αίμα στα παρασκήνια

Ο πατέρας μου, μύρο το κύμα που τον τύλιξε, με πήγαινε συχνά στο Εθνικό κι ας πλάνταζα εγώ να πάμε στη Βουγιουκλάκη. Μόνον μια φορά υπέκυψε στην γκρίνια μου, κι αυτό μάλλον προς σωφρονισμό μου.

Το τέλος των ψευδαισθήσεων και η «επόμενη μέρα»

Λίγες μόλις ώρες μετά τη νότα αισιοδοξίας που ήλθε από τις Βρυξέλλες, ακολούθησε η δύσκολη προσγείωση στη Ρίγα. Όλα δείχνουν πως έχουν γίνει μεν κάποια βήματα στη διαπραγμάτευση, ωστόσο η απόσταση παραμένει ακόμη μεγάλη και ο κίνδυνος να πέσει η χώρα στα βράχια κάθε άλλο παρά εξέλιπε. Φαίνεται, πάντως, ότι είμαστε κάπως πιο κοντά σε μια ενδιάμεση συμφωνία, που θα μας δώσει την ευκαιρία να ανασάνουμε. Με τα πιο δύσκολα, να μεταφέρονται στη μεγάλη συμφωνία του Ιουνίου – αν, φυσικά, τελικά υπάρξει.

Ποιός χορεύει «Πεντοζάλη»;

Ἡ χώρα ἔχει τεθεῖ σέ πιστωτική ἀσφυξία

Τήν 29η Νοεμβρίου 2014, μιλώντας ὁ ἀρχηγός τοῦ Σύριζα σέ κομματική ἐκδήλωση στήν Λαμία, θεώρησε ἔξυπνο νά πεῖ:

«Δέν θά χορεύουμε ἐμεῖς στόν ρυθμό πού θέλουν οἱ ἀγορές, ἀλλά θά βαρᾶμε ἐμεῖς τό νταούλι καί οἱ ἀγορές θά χορεύουν»!

Διπλό νόμισμα, δραχμή και άλλες αναπτυξιακές φαντασιώσεις

Υπάρχουν  ορκισμένοι εχθροί του διπλού νομίσματος και φανατικοί φίλοι. Έτσι κι αλλιώς με φοβίζει όλος αυτός ο όγκος του χαρτιού που κυκλοφορεί διεθνώς, αλλά θεωρώ και αφελές να ξεκινήσει η αμφισβήτηση της σύγχρονης Ρώμης από την φτωχή επαρχία της «μακρινής» Ελλάδας.

Αν σπάσει;

Όταν παιδί πρωτοταξίδεψα με μεγάλο καράβι, παρατήρησα τις αλυσίδες που κρατούσαν τις άγκυρες και είδα πως ήταν γεμάτες σκουριά.

Από μικρός είχα μάθει πως η σκουριά είναι κακό πράγμα. Πως τρώει τα σίδερα όπως το σαράκι τρώει το ξύλο. Και πως ένα σκουριασμένο σίδερο είναι για πέταμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πόλεμο για λογαριασμό του

Συνθήκες πολέμου

Η κατάσταση της χώρας τα τελευταία πέντε χρόνια (και κυρίως αφότου ανέλαβε την εξουσία η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) θυμίζει όλο και περισσότερο εμπόλεμη κατάσταση. Βασικό χαρακτηριστικό τέτοιων περιστάσεων είναι πως τα κράτη χρησιμοποιούν όλους τους πόρους που διαθέτει η χώρα για να τους χρησιμοποιήσουν στον πόλεμο, αμυντικό ή επιθετικό: κηρύσσουν γενική επιστράτευση, οι βιομηχανίες υποχρεώνονται να παράγουν όπλα και πολεμοφόδια αντί για μηχανές και καταναλωτικά αγαθά.

Άλλο κακό να μη μας βρει!

Μιλάμε για κυβέρνηση του «απόψε αυτοσχεδιάζουμε» και «έτσι, χωρίς πρόγραμμα»

Αν σχολιάσω πάλι τα πεπραγμένα και τα μη πεπραγμένα αυτής της κυβέρνησης, θα μαυρίσω την ψυχή μου – και το κυριότερο, την ψυχή των αναγνωστών. Μήπως αυτή τη φορά να διάλεγα για θέμα κάτι πιο ανάλαφρο, ή έστω λιγότερο ζοφερό;

Η γοητεία του ψεύδους

Υπάρχει μια γοητεία του ψεύδους. Ονομάζουμε συνήθως ψεύδος αυτό που κινείται πέρα από την πραγματικότητα, κινείται συνειδητά και αποκτά την οντότητά του απέναντι στο δεδομένο της πραγματικότητας. Για αυτό και η αλήθεια είναι η αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας και των ορίων της.

Η ελληνική αρρώστια

Εχω προτείνει την κατάργηση της κρατικής επιχορήγησης των δήμων και την ταυτόχρονη κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και των υπόλοιπων φόρων στην ακίνητη περιουσία.

Προσγείωση αεροσκαφών με πύργο ελέγχου απομακρυσμένο σε αεροδρόμια της Σουηδίας.

Πρόκειται για μία παγκόσμια πρώτη. Ο πύργος ελέγχου στην Σουηδία άρχισε την Τρίτη να ρυθμίζει την εναέρια κυκλοφορία σε ένα σουηδικό αεροδρόμιο από ένα άλλο αεροδρόμιο το οποίο βρίσκεται 150 χιλιόμετρα μακριά, ανακοίνωσε η Διεύθυνση Πολιτικής Αεροπορίας της χώρας (LFV).

 Ηπρώτη προσγείωση με πύργο ελέγχου εξ αποστάσεως, έγραψε η υπηρεσία στον λογαριασμό της στο Twitter (@luftfartsverket), κάτω από τη φωτογραφία ενός αεροσκάφους που προσγειώθηκε το μεσημέρι στο Ομσκοϊντσβίκ, χάρη στις οδηγίες του πύργου ελέγχου του αεροδρομίου του Σάντσβαλ.

Προς κατάρρευση

Δεν γνωρίζουμε από πού προκύπτουν κάποια στοιχεία που οδηγούν ορισμένους μελετητές να βλέπουν με αισιοδοξία την πορεία της ελληνικής οικονομίας, ωστόσο η πραγματικότητα διαψεύδει τις όποιες προβλέψεις τους. Η πραγματική οικονομία, έτσι όπως την βιώνουν οι πραγματικές επιχειρήσεις, βρίσκεται σε φάση καταρρεύσεως.

Ανθελληνικό, είναι ΤΟ Σύστημα που καταρρέει

Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα! Αυτό το έλεγαν οι οπαδοί της επερχόμενης «Πρώτη φορά Αριστεράς» για τους προηγούμενους. Και είχανε τα δίκια τους, χωρίς να τα καλοξέρουν, στο βαθμό που (έκαναν πως) δεν ένοιωθαν πως το αδιέξοδο οφείλεται στο ότι ΤΟ Σύστημα δεν δέχεται καμιά υποχώρηση ως προς τα προνομιακά του μεγαλεία.

Ρυμουλκώντας την Ελλάδα εκτός ευρώ

Την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι τα ΧΡΗΜΑΤΑ φθάνουν έως το τέλος Απριλίου και στο Βερολίνο έως το τέλος Μαΐου, στις Βρυξέλλες υπολογίζουν ότι το διάστημα μετά τις 10 Μαΐου θα είναι κρίσιμο για τη χρεοκοπία ή όχι της χώρας.

Ασυμφωνία χαρακτήρων

Πολλοί ήταν εκείνοι που πίστεψαν πως οι προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης, προς τους εταίρους και δανειστές, θα είχαν γίνει δεκτές έστω και με κάποιες διαφοροποιήσεις και τελικά δεν θα υπήρχαν νικητές και ηττημένοι σε καμία πλευρά. Ωστόσο εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, το χάσμα που υπάρχει μεταξύ των διαπραγματευόμενων, μοιάζει αγεφύρωτο, ίσως μάλιστα και να διευρύνεται.

Αλληλουχία λαθών

Διερχόμαστε ως χώρα μία πολυεπίπεδη κρίση, η οποία σχηματικά μπορεί να παρασταθεί με διαδοχικά επίπεδα ενός κώνου. Στην κορυφή του κώνου βρίσκεται η οξύτατη κρίση ρευστότητας που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία.

Η κρίση αυτή παρατείνεται για ανεπίτρεπτα μακρύ χρονικό διάστημα βυθίζοντας σε απόγνωση δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, επιχειρήσεις και άτομα. Για ένα μέρος εξ αυτών οι συνέπειες θα είναι μη αντιστρέψιμες. Η επίλυση του προβλήματος θα μπορούσε να έχει ήδη επέλθει εάν οι κυβερνώντες δεν κατατρύχονταν από ιδεοληψίες, άγνοια κινδύνου και, κυρίως, από την αντίληψη ότι η λύση μπορεί να επέλθει σε πολιτικό επίπεδο, παρακάμπτοντας αρμόδια όργανα, διαδικασίες και κανόνες.Το ίδιο λάθος είχαν διαπράξει και οι προηγούμενες κυβερνήσεις που είχαν θεωρήσει ότι με διαπραγματεύσεις σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο θα επιτύγχαναν τα επιθυμητά αποτελέσματα για να προσγειωθούν στην συνέχεια ανώμαλα. Παρανοώντας τους κανόνες της Ευρωζώνης σε υπέρτατο βαθμό ο σημερινός υπουργός Οικονομικών παρέδωσε, μέχρι σήμερα, μία σειρά διαλέξεων στους συνομιλητές του, καλλιεργώντας “δημιουργική”, κατ’ αυτόν, ασάφεια. Τα ίδια αποτελέσματα θα είχε επιτύχει συντομότερα εάν τους είχε παραδώσει ένα αντίτυπο του βιβλίου του “Μιλώντας στην Κόρη μου για την Οικονομία”.

Πώς φτάσαμε στη χρεοκοπία

Πριν καταναλώσουμε τις διάφορες δοξασίες για τα ξένα κέντρα που υποτίθεται ότι συνωμότησαν για να εξοντώσουν τον περήφανο ελληνικό λαό και να κάνουν τη χώρα αποικία χρέους, θα έπρεπε να γνωρίζουμε ότι το δημόσιο χρέος δημιουργείται με δύο τρόπους: Ο πρώτος είναι τα ελλείμματα του προϋπολογισμού, όταν δηλαδή το δημόσιο ξοδεύει περισσότερα από όσα εισπράττει, και ο δεύτερος είναι οι τόκοι που πληρώνει το κράτος για να εξυπηρετήσει δάνεια που πήρε στο παρελθόν εξαιτίας παλιότερων ελλειμμάτων.

Αυτή ακριβώς είναι η ελληνική Αριστερά

Aκόμα υπάρχουν στην Ελλάδα άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο κομμουνισμός είναι το βέλτιστο πολιτικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας. Πολλοί από αυτούς, αν τους αναφέρεις τα θύματα του σταλινισμού στην ΕΣΣΔ και στην Ανατολική Ευρώπη, τη Βόρεια Κορέα, την Καμπότζη και την Κούβα, απαντούν είτε ότι δεν ήταν έτσι όπως τα αναφέρουν στην ιστορία οι νικητές, είτε «η θεωρία όμως είναι καλή» [1]. 

Τα λάθη της αντιπολίτευσης

Καθώς πλέον γίνεται κοινή συνείδηση αυτό που υποστήριζα πάντοτε, ότι δηλαδή η κυβέρνηση οδηγεί την Ελλάδα εκτός ΕΕ προκειμένου να πραγματοποιήσει το “regime change”, θα πρέπει να αναλογισθούμε τα τεράστια λάθη τμήματος της αντιπολίτευσης που διευκόλυναν τις τραγικές αυτές εξελίξεις. Αναφέρομαι εδώ στους 4 καταστροφικούς μύθους που καλλιέργησαν το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ (ιδίως το πρώτο).

Σώπαινε, κυρά Τασία μου, και μη πολυδακρύζεις

Να μη σου τύχει να είσαι μετανάστης, να φτάνεις ρημάδι σε παραλία του Αιγαίου και ξαφνικά μπροστά σου να δεις την κυρά Τασία και να σε προσφωνεί με το έτσι γουστάρω "πρόσφυγα". Να μη σου τύχει να είσαι πρόσφυγας, να φτάνεις κουρέλι σε παραλία της Κρήτης και ξαφνικά να σε περιμένει στην προκυμαία η κυρά Τασία και να σου λέει "λιάσου στον ήλιο να στεγνώσεις".

Μαζέψτε την...!

Το κάνει επίτηδες; 

Το κάνει χωρίς να το καταλαβαίνει;

Είναι ζήτημα ιδεοληψίας;

Είναι θέμα εμμονής;

Ότι κι αν είναι, όλα αυτά τα ερωτήματα δεν αφορούν παρά την ίδια και τους οικείους της. Γιατί εκείνο που αφορά την χώρα, την κοινωνία και, φυσικά, την κυβέρνηση, είναι το αποτέλεσμα των ενεργειών της.

Στη χώρα του Πουθενά

Αν κανείς επιθυμεί να σκιαγραφήσει την καρικατούρα ενός υπουργού τότε διαθέτει ένα άριστο δείγμα, τον κ. Πανούση. Προφανώς ο κ. υπουργός αντιμετωπίζει το πρόβλημα που παγίως αντιμετωπίζουν οι καθηγητές των πανεπιστημίων μας.

H Κυβέρνηση "αναγνωρίζει" μόνο τους πελάτες..

Στις καθαρίστριες πήγε η Δούρου. Στους εργαζόμενους της Χαλυβουργίας συμπαραστάθηκε η Παπαρήγα. Στους μεταλλωρύχους στέκεται ο Άδωνις. Τα μέσα ενημέρωσης που βρίσκονται απέναντι στην κυβέρνηση προβάλλουν την πορεία των μεταλλωρύχων στην Αθήνα. Τα κομματικά μέσα του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονται σε «πορεία πρόκληση».

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την αλήθεια...

Το τριήμερο του Πάσχα, ένα μπαράζ δημοσιευμάτων στα ξένα μέσα ενημέρωσης προανήγγειλε ρήξη, ατύχημα, grexit, εκλογές, εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις, διπλό νόμισμα, βοήθεια της Ευρώπης για να αποχωρήσει η Ελλάδα συντεταγμένα ώστε να μην αντιμετωπίσει μια πραγματική ανθρωπιστική κρίση.

Υποχωρήσεις άμεσα σε ιδιωτικοποιήσεις και εργασιακά από την κυβέρνηση.

Δεσμεύσεις Βαρουφάκη στην Ουάσιγκτον ότι δεν θα υπάρξει ρήξη - Απέκλεισε πρόωρες εκλογές ή δημοψήφισμα - Για «έντιμο συμβιβασμό» συζήτησε με Ομπάμα και Λαγκάρντ - Ένα βήμα πίσω και από Σόιμπλε πριν το Eurogroup

Η δυστυχία να είσαι Έλληνας φιλελεύθερος

Πριν 40 χρόνια κυκλοφόρησε το βιβλίο του Νίκου Δήμου «Η δυστυχία να είσαι Έλληνας». Αυτό προκάλεσε ευρύτερες συζητήσεις και σε μερικές περιπτώσεις γόνιμες αντιπαραθέσεις. Σήμερα ίσως είναι εποχή να γραφεί ένα βιβλίο στο οποίο θα περιγράφεται η δυστυχία να είσαι Έλληνας φιλελεύθερος. Εξηγούμαι.

Σενάριο «αργού θανάτου» για την Ελλάδα και στο βάθος χρεοκοπία

Αντιμέτωπη με ένα σενάριο «αργού θανάτου» - το οποίο συμπεριλαμβάνει χρεοκοπία και άτακτη έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη- βρίσκεται η Ελλάδα, όπως προειδοποιεί αναλυτής, μετά και την υποβάθμιση της χώρας μας από τον Standard and Poor's σε "CCC+" από "B-" με αρνητική προοπτική.

 Oαναλυτής της Bank of America Merill Lynch, Θάνος Βαμβακίδης προειδοποίησε σήμερα ότι εάν η Ελλάδα δεν καταφέρει να επιτύχει συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους της, ένα Grexit θα είναι αναπόφευκτο.

Τα… υφεσιακά μέτρα και η αφασιακή στάση

Δεν σταματούν τα κυβερνητικά στελέχη να επαναλαμβάνουν συνεχώς ότι δεν θα δεχθούν υφεσιακά μέτρα. Και εννοούν προφανώς ότι δεν θα δεχθούν περικοπές κεκτημένων, υποστηρίζοντας πως αν αφαιρεθούν ΧΡΗΜΑΤΑ από την οικονομία, αυτό θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην ανάπτυξη της χώρας.

Ούτε με τη γροθιά ούτε με την «ηλιοθεραπεία» λύνεις το πρόβλημα

Αντί να κάτσουμε να συζητήσουμε σοβαρά και υπεύθυνα μεταξύ μας αφενός και με τους ευρωπαίους αφετέρου το ζήτημα των αλλεπάλληλων ανθρώπινων στιβάδων που «λιάζονται» στην Αθήνα, καταφέραμε πάλι – με ευθύνη της Κυβέρνησης – να διχαστούμε σε ανθρωπιστές και μισάνθρωπους.

Η ιδιοκτησία των μεταρρυθμίσεων

Η κυβέρνηση θεωρεί ότι το «μπαράζ» των δημοσιευμάτων σε μια σειρά έγκυρων εφημερίδων του εξωτερικού (Financial Times, Sueddeutsche Zeitung, Handelsblatt) οφείλεται σε μια προσπάθεια των δανειστών μας να μας πιέσουν. Όμως υπάρχει μια απείρως πιο πιεστική πραγματικότητα: Η ανάγκη να πληρωθούν οι λογαριασμοί του Απριλίου, 1.55 δισ. για μισθούς και συντάξεις.

Πεπρωμένον φυγείν αδύνατον: Όλα τα σενάρια της πτώχευσης…

Η ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αποτελεί την επιτομή των οικονομικών και κοινωνικών συμφερόντων της μεταπολίτευσης που ευθύνονται για τις στρεβλώσεις και τη χρεοκοπία της χώρας, αποτελεί την τελευταία πράξη του ελληνικού δράματος.

Πρόβες για καθεστωτική λογοκρισία

Προκαλούν σκόπιμη σύγχυση και για την μαυρίλα που έρχεται τον Μάιο με 4 δισ. ευρώ πληρωμές. Βάζουν τον Λαπαβίτσα, που έχει ψύχωση με την δραχμή, να ζητάει ρήξη. Αφήνουν τον Φλαμπουράρη να «απειλεί» ότι θα πληρώσουμε με αέρα και να υπονοεί δημοψηφίσματα. Επιτρέπουν στην Χριστοδουλοπούλου να λιάζει… μετανάστες στην Ομόνοια. Μετατρέπουν το Πανεπιστήμιο σε τεκέ στο όνομα Ξηρού. Και κατηγορούν τα ΜΜΕ για τρομοϋστερία επειδή τα αποκαλύπτουν…

Γιατί παίζουν καθυστερήσεις;

Ηδιαπραγμάτευση με τους δανειστές φαίνεται πως έχει τελματώσει, αν κρίνουμε ότι πάμε από τη μία «ημερομηνία ορόσημο» στην άλλη, και από το βοήθα Παναγία μου στο έχει ο θεός. Φαίνεται πως η «σκληρή διαπραγμάτευση» γίνεται σκληρότερη, από την πλευρά των δανειστών όμως, καθώς ερμηνεύουν την κωλυσιεργία εκ μέρους της ελληνικής αντιπροσωπείας, περισσότερο σαν αδυναμία ενδοκυβερνητικής συμφωνίας, παρά ως στρατηγική τακτική.

Εκτός από άσχετοι είναι και αμετανόητοι…

Προχθές κατά τη διάρκεια του γυρίσματος του οβελία στη σούβλα μου διηγήθηκαν την εξής ιστορία μιας μικρής εμπορικής επιχείρησης η οποία θα μπορούσε να αποτελεί το πρότυπο ενός σχεδίου διάσωσης ή ολοκληρωτικής καταστροφής της Ελλάδας.

Η αλήθεια πονάει, αλλά σώζει

Το βασικότερο διαχρονικό πρόβλημα με τους πολιτικούς μας είναι ότι προσπαθούν να κρύψουν την αλήθεια, φτιασιδώνοντας τα προβλήματα. Η μέθοδος μπορεί να αποφέρει μόνο πρόσκαιρο (κομματικό ή προσωπικό) όφελος και, όταν έρχεται η ώρα της αποκάλυψης, το αποτέλεσμα είναι διπλά επώδυνο.

Καταστροφικό το παιχνίδι με το χρόνο

Αν η ελληνική οικονομία τελεί υπό συνθήκες ασφυξίας, αυτό δεν οφείλεται σε εμάς. Στην ουσία, η κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά έπαυσε από τον περασμένο Απρίλιο να εφαρμόζει τα προβλεπόμενα από το μνημόνιο, υπό το πρόσχημα ότι ήθελε να διατηρήσει την δύναμή της ενόψει ευρωεκλογών. Στην συνέχεια επέλεξε εκ νέου τον δρόμο της μη εφαρμογής του μνημονίου, καθυστερώντας τις αξιολογήσεις και τελικά προκήρυξε εκλογές πιστεύοντας ότι μπορεί να περιορίσει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία.

Το αποτύπωμα του χρόνου στα πασχαλινά έθιμα

Με τον ίδιο τρόπο που πολλές εκκλησίες μας κτίστηκαν στα ερείπια αρχαίων ναών, έτσι και πολλά σημερινά χριστιανικά έθιμα και δοξασίες έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερους, προχριστιανικούς, ιστορικούς χρόνους.

Ο ελληνικός ιός και η ευρωζώνη

Αυξάνονται οι φωνές που υποστηρίζουν ότι, με την Ελλάδα στους κόλπους της, η ευρωζώνη θα παραμένει ευάλωτη και αναπτυξιακά αποδυναμωμένη.

Η Ελλάδα είναι πλέον για την Ευρώπη, αλλά κυρίως για την ευρωζώνη, αντιαναπτυξιακό εμπόδιο και η λογική λέει ότι θα πρέπει να παρακαμφθεί, για να μπορέσουν τα θεσμικά όργανα να κάνουν πιο άνετα και αποτελεσματικά την δουλειά τους.

Η Ζωή, ο Πάκης, και ο Κωστάκης

Αλήθεια, θυμάται κανείς κάποια Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, όλα αυτά τα χρόνια, που να φώτισε σε βάθος κάποιο θέμα; Άσε που κατά κανόνα κάθε κόμμα βγάζει δικό του πόρισμα. Ούτε καν σε παλαιότερες εποχές, όταν οι σχετικές διαδικασίες δεν είχαν –όσο να ’ναι– εκφυλιστεί και τόσο, δεν θυμάμαι να προέκυψε ποτέ κάτι ουσιαστικό από τις κατά καιρούς Εξεταστικές.

Διαπραγμάτευση χωρίς ευθύνη

Τον Αύγουστο του 2012, όταν ο τότε πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, πήγε στο Βερολίνο για να διαπραγματευθεί με την Άνγκελα Μέρκελ, είχε δύο δρόμους. Ή να διευκολύνει τον Σόιμπλε και άλλους που έλεγαν ότι η Ελλάδα είναι καλύτερα να εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα ή να διαπραγματευθεί ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Όχι δικό του -επειδή η Ελλάδα δεν έχει κράτος-, αλλά ένα τμήμα του υπάρχοντος προγράμματος.

Σέ πορεία αὐτοκαταστροφῆς

Ὅλα χειροτέρεψαν μετά τίς ἐκλογές

Δέν θά θέλαμε τίς ἅγιες αὐτές ἡμέρες νά μεταδίδουμε ἀπαισιόδοξα μηνύματα. Ὅμως ἐδῶ τά πράγματα εἶναι ξεκάθαρα. Ἡ χώρα, μετά τίς ἐκλογές τῆς 25ηςἸανουαρίου ἔχει εἰσέλθει σέ πορεία αὐτοκαταστροφῆς. Ἀπό τήν ἡμέρα τῆς ἀνόδου τοῦ Σύριζα στήν ἐξουσία, τίποτε δεν πηγαίνει καλύτερα γιά τόν τόπο μας. Ὅλα χειροτερεύουν.

Από την «ρήξη» στην κατάρρευση

Όταν υπουργοί της κυβέρνησης κάνουν λόγο για «ρήξεις», στην ουσία εξαπατούν – για μία ακόμη φορά – την κοινή γνώμη, αποκρύπτοντας με ποιον τρόπο η χώρα οδεύει προς την καταστροφή.

Αναπόφευκτοι οι τραπεζικοί έλεγχοι κεφαλαίων, υπό τις σημερινές συνθήκες κρίσης ρευστότητας

Για τον αμέριμνο ελληνικό λαό, που ο ίδιος επέλεξε να εμπιστευθεί το αεροσκάφος στο οποίο επιβαίνει σε ένα πλήρωμα που δεν είχε καμία απολύτως εμπειρία πλοηγήσεως, η τρέχουσα εβδομάδα θα είναι από τις κρισιμότερες της τελευταίας πενταετίας.

Νηπιακός ετσιθελισμός

Ηταν νύχτα, αργά, μετά τα μεσάνυχτα. Ντάλα καλοκαίρι. Γύρω-γύρω, στον ακάλυπτο, τα παράθυρα και οι μπαλκονόπορτες ήταν ανοιχτά, για να απολαύσουν τον ξεκούραστο ύπνο, μετά τον κάματο της ημέρας, στην ησυχία. Η σκηνή είναι κλασσική. Ο Δάντης ζήτησε την βοήθεια των Μουσών για να περιγράψει (Inf. II), αναλογιζόμενος ότι είχε προηγηθεί ο Βιργίλιος, (Ain. IV). Επειδή λοιπόν η εικόνα έχει καλυφθεί επαρκώς, επανερχόμεθα στον ακάλυπτο αθηναϊκής συνοικίας. Ας πούμε στην Κυψέλη.

Αριστερή «προδοσία», αλλιώς…

Σε ανύποπτο χρόνο, όταν οι του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμη στα επαναστατικά κάγκελα μαζεύοντας ψήφους, είχαμε ανιχνεύσει τα πολλά σημάδια προσγείωσης της ηγεσίας του στην πραγματικότητα. Κάθε φορά και περισσότερα.