Στην ΥΠΑ «θυμήθηκαν» επιτέλους ότι πρέπει να εφαρμόζονται οι νόμοι και να λειτουργούν με κανόνες.

 
 Δ

ύο μέρες μετά από το δημοσίευμά μας,

http://martyriariko.blogspot.gr/2012/06/blog-post_2888.html#more

η διοίκηση της ΥΠΑ «έλαβε το μήνυμα» και με απόφασή της, ζητάει το αυτονόητο και απαιτεί πλέον να εφαρμόζεται ο νόμος...

Με το έγγραφό της αυτό η Διοικητής της ΥΠΑ επικαλείται την εφαρμογή του νόμου 3527/2007, για λόγους εύρυθμης λειτουργίας της Υπηρεσίας και με μόνο γνώμονα την εξασφάλιση της συνοχής των θέσεών σε ότι αφορά το αεροπορικό γίγνεσθαι.

Διαβάζοντας κάποιος προσεκτικά το έγγραφό της, διαπιστώνει ότι προβαίνει σε ενημέρωση του υπαλληλικού προσωπικού της για το αυτονόητο, την ύπαρξη δηλαδή του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα, τον οποίο θα έπρεπε να τηρούν χωρίς παρεκκλίσεις όλοι οι υπάλληλοι και του οποίου είχε και έχει την ευθύνη της απαρέγκλιτης εφαρμογής του. 

Απευθύνεται στο υπαλληλικό της προσωπικό, ενώ γνωρίζει πολύ καλά, ότι οι μόνοι που αυθαιρετούν και καταστρατηγούν την εφαρμογή του Νόμου είναι οι διευθυντές και τούτο γιατί μόνο αυτοί έχουν αποφασιστικές αρμοδιότητες και εξ΄ αυτού υπηρεσιακές αυτονομήσεις.

Γιατί όμως δεν τους αναφέρει καθόλου;

Μήπως γιατί κάποιοι από αυτούς είχαν και ενδεχομένως να εξακολουθούν να έχουν την «κάλυψη»ή την ανοχή  για την υπηρεσιακή τους δράση.

Μήπως γιατί θέλει στον κανόνα να συνεχίσουν να υπάρχουν εξαιρέσεις; 

Εκτός από τα παραπάνω και σύμφωνα με την σοφή λαϊκή έκφραση «Γλώσσα λανθάνουσα λέει την αλήθεια», διατυπώνεται στο έγγραφό της και ένα άλλο σοβαρό θέμα, το οποίο ενώ το γνωρίζουμε δεν διστάζουμε να το ομολογήσουμε και μάλιστα εγγράφως, και για να θυμηθούμε και κάποιες πολιτικές εκφράσεις – ατάκες  «γιατί να το κρύψωμεν άλλοστε.

Το θέμα αυτό ερμηνευμένο και συγκρινόμενο με την ελληνική παροιμία «ο κόσμος το ’χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι», δείχνει πολύ ευδιάκριτα το ότι παρόλο που το γνωρίζουμε, μέχρι σήμερα φάνηκε εκ του αποτελέσματος ότι δεν μας ενοχλούσε και γι΄αυτό το λόγο δεν χρειαζόταν να κάνουμε κάτι για να το σταματήσουμε και να το αποτρέψουμε.

Εμμέσως πλην σαφώς ομολογεί με κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν είναι εξασφαλισμένη η συνοχή των υπηρεσιακών θέσεων και αναγκάζεται να παρέμβει προκειμένου να μπουν κανόνες στη λειτουργία της ΥΠΑ. 

Οι κανόνες όμως θα έπρεπε να είχαν καθορισθεί από την ισχύ του Νόμου και όχι σήμερα. Εκτός αυτού ο Νόμος ισχύει και τη στιγμή που κάποιος τον παραβαίνει, ελέγχεται και τιμωρείται.

 

Με την αναφορά της αυτή σε συνδυασμό με την εν γένει  στάση της μέχρι σήμερα, δείχνει πολύ καθαρά ότι η πρόθεσή της περιορίζεται στο θεωρητικό σκέλος, δηλαδή στα λόγια, προσπαθώντας να βάλει τάξη, μέσα στην γενική αταξία και χαλάρωση που επικρατεί στην ΥΠΑ, αλλά απώτερος σκοπός της είναι να δώσει συγχωροχάρτι, 

σε όλους αυτούς που για χρόνια τώρα «βάφτιζαν» την προσωπική και υποκειμενική τους άποψη ως υπηρεσιακή θέση, 

σε όλους αυτούς που ακόμη και σήμερα λειτουργούν με θέσεις και πρακτικές μη συμφέρουσες για την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, 

σε όλους αυτούς που με τις εξωγενείς «ιδέες» τους και πρακτικές τους, έβαζαν και δυστυχώς συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να βάζουν φρένο, στον εκσυγχρονισμό και την αναπτυξιακή προοπτική της ΥΠΑ και των αεροδρομίων της.

Σε ότι αφορά το αεροπορικό γίγνεσθαι θα πρέπει να ξέρει η κ Διοικητής ότι δεν εξασφαλίζεται μόνο με τις θέσεις αλλά και με τις πρακτικές, οι οποίες είναι αυτές που δημιούργησαν και δημιουργούν στασιμότητα, απραξία και κακοτράχαλους δρόμους αντιαναπτυξιακής πορείας. Θα πρέπει να γνωρίζει επίσης ότι το αεροπορικό γίγνεσθαι με την εντολή που πήρε να διοικήσει την ΥΠΑ, θα έπρεπε, είχε καθήκον και υποχρέωση να το διασφαλίζει και όχι να προσπαθεί, ακροβατώντας,  κατά το δοκούν  να το εξασφαλίζει....

Πάντως με καιροσκοπικές τακτικές και με θεωρητικές προσεγγίσεις χωρίς το δια ταύτα δεν μπορείς να κάνεις ανατροπές και να επιβάλεις πολιτικές διάφανες, αντικειμενικές και συμφέρουσες για την υπηρεσία που σε επέλεξαν και σου εμπιστεύτηκαν να διοικήσεις.

Με την εξέλιξη αυτή τα συναισθήματα τα οποία μας κυριαρχούν είναι ανάμεικτα.

Από τη μια νοιώθουμε πραγματικά εκστασιασμένοι και απορημένοι από αυτή την εξέλιξη, την τόσο άμεση αντίδραση και από την άλλη αισθανόμαστε θυμωμένοι, ντροπιασμένοι και αηδιασμένοι.

Αλήθεια γιατί έβγαλε τώρα αυτή τη διευκρινιστική απόφαση;

Μήπως γιατί έφθασαν στα αυτιά της τίποτε «παράξενα ακούσματα»;

μήπως γιατί η συνειδησιακή της φόρτιση την έσπρωξε σε άλλον δρόμο και η ευθύνη κατόρθωσε να βγει μπροστά και να υπερκεράσει την ανοχή, την απραξία και την η ακροβασία;

ή μήπως τώρα αρχίζει και καταλαβαίνει το ρόλο της, την αποστολή της και την ευθύνη της;

Σε περιόδους κρίσης αξιών, απραξίας, χαλάρωσης, παρανομίας και αυθαιρεσίας και όταν εξ΄ αυτών των δεδομένων δημιουργούνται αδιέξοδα και σηματοδοτούν αλλά και πιστοποιούν αποτυχία, τότε υπάρχει και κάποιος άλλος δρόμος που αν έχεις τη βούληση μπορείς να τον διαλέξεις….. 

Κοντός Ψαλμός Αλληλούια……


Διαβάστε την επίμαχη επιστολή.............