ΘΑ ΦΑΜΕ ΣΚΑΝΔΑΛΑ!

Τκούστηκε κι αυτό χθες: “…η ελληνική κυβέρνηση έχει στα χέρια της στοιχεία που “δένουν” Έλληνες αξιωματούχους με Γερμανούς ομολόγους τους”.

Φανταστείτε λοιπόν να τα βγάλει στη φόρα! Χάος, ωραία κατάσταση!!!

Οφείλω να ομολογήσω ότι μου αρέσει αυτός ο αντιπερισπασμός από την ελληνική κυβέρνηση – εφόσον την επιχειρήσει κι εφόσον ευσταθεί η πληροφορία…. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ …ΤΕΛΕΙΑ ΙΔΕΑ!!! Γιατί;

Ας υποθέσουμε για να κερδίσει χρόνο έναντι των δανειστών που την πιέζουν με ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα ή για να θολώσει τα νερά από την έλλειψη εναλλακτικής οικονομικής πρότασης… Αναρωτιέμαι όμως:

Πρώτον, έχουν υπολογισθεί οι επιπτώσεις από το χάος που θα προκληθεί; Συνιστά καλή υπηρεσία προς το Έθνος να αποκαλυφθούν οι “προδότες” και οι “δοσίλογοι”, όταν εκείνο που απαιτείται και αναζητείται είναι η μέγιστη εθνική συναίνεση; Και ποιος νοιάζεται. Σημασία έχει να συσπειρωθεί γύρω από την κυβέρνηση η μεγίστη δυνατή λαϊκή νομιμοποίηση. Όλοι μαζί να (εκ)διώξουμε τους “γερμανοτσολιάδες” ή (κοσμιότερα) το γερμανικό λόμπυ στην Ελλάδα και τους εκπροσώπους του… Σημασία έχει επίσης να τρομοκρατηθούν οι έχοντες τη μύγα και να “συνταχθούν”, προτού αποκαλυφθούν, στην εθνική προσπάθεια.

Δεύτερον, για να υποδειχθεί ο “πραγματικός υπεύθυνος” της επικείμενης καταστροφής. 
Σε περίπτωση που η βόμβα της χρεοκοπίας σκάσει στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα, οι …κρεμάλες θα στηθούν για τους άλλους… Τελικά αυτό είναι το θέμα; Ποιος θα κρεμαστεί στο Σύνταγμα ή ποιος θα φύγει με ελικόπτερο; (ξεχνώ… υπάρχει και το υποβρύχιο γιατί το ελικόπτερο καταρρίπτεται και με σφεντόνες, όπως μου είπε ένας φίλος…)

Αν λοιπόν το θέμα μας είναι ο εθνικός διχασμός, βεβαίως και μπορούμε να τον ξαναβιώσουμε και να τον υποστούμε. Οι λαοί επιλέγουν οι ίδιοι την τύχη τους. Εμπρός λοιπόν… με μια μόνο, μικρή, επιφύλαξη. Θα επέλθει η πραγματική και πολυπόθητη κάθαρση; Ανάλογο ιστορικό παράδειγμα πάντως δεν υπάρχει… Πάντα όμως υπάρχει η πρώτη φορά. Όπως πάντα υπάρχει και η ελληνική πρωτοτυπία.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι άλλοι για τους οποίους το μείζων θέμα δεν είναι η έξαρση της σκανδαλολογίας περί της …συνεργασίας των Ελλήνων αξιωματούχων με τους Γερμανούς ομολόγους τους, αλλά η απρόσκοπτη ροή χρηματοδότησης της χώρας και η αποφυγή μιας άτακτης χρεοκοπίας με πολλαπλάσια δεινά από εκείνα που, υποτίθεται, επέφεραν οι …συνεργάτες.

Όμως, η αποκλειστική ευθύνη για τη χρεοκοπία ή την αποτροπή της, ανήκει στην κυβέρνηση. Και για να αποτροπεί, με βάση τα σημερινά δεδομένα, δυο επιλογές υπάρχουν. Ή παρουσιάζει μέχρι την ερχόμενη Τετάρτη στο Eurogroup την εναλλακτική οικονομική πρόταση (όπως διαλλακτικά και λογικά ζητούν οι Ευρωπαίοι), ή δέχεται την παράταση του υφιστάμενου προγράμματος. Είναι προφανές πως ελλείψει τρίτης (ελληνικής εμπνεύσεως) επιλογής, η σκανδαλολογία είναι μια κίνηση “εσχάτου καταφυγής”…

Αναρωτιέμαι όμως: Πρώτον, γιατί η κυβέρνηση δεν διαθέτει αυτή την εναλλακτική οικονομική πρόταση και θα πρέπει να ακολουθήσει μια αμφιλεγόμενη πολιτική επιλογή, διακινδυνεύοντας τον εθνικό διχασμό; 
Η ύπαρξη εναλλακτικής οικονομικής πολιτικής επιλογής δεν ήταν ο λόγος για να ρίξει την προηγούμενη κυβέρνηση; Προφανώς! Και λογικώς θα πρόσθετα. Τα κόμματα της σημερινής συγκυβέρνησης δεν συμφωνούσαν με την πολιτική που εφάρμοζε η προηγούμενη κυβέρνηση σε συνεργασία με τους εταίρους.
Για την ακρίβεια ήταν μια πολιτική καταστροφική για τη χώρα και απάνθρωπη για τους πολίτες. Υπέροχα! Εξίσου, υπέροχα και για το καλό πάντα της πατρίδας και των πολιτών της, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την διακόψουν. Και το έκαναν αυτό, όχι απλώς για να ανέλθουν στην εξουσία (όπως κάποιος …κακόπιστος σαν εμένα θα υπέθετε), αλλά για να εφαρμόσουν μια άλλη, εναλλακτική πολιτική, που θα έβγαζε τη χώρα από τα αδιέξοδα και την “ανθρωπιστική κρίση”.

ΕΘΝΙΚΩΣ Θεμιττό!!… Με μια μικρή λεπτομέρεια. Πως η εναλλακτική οικονομική πολιτική υπάρχει. Υπέροχα!! Μέχρι πρότινος γνωρίζαμε πως αυτή υπήρχε! Περιγράφονταν στο “κοστολογημένο πρόγραμμα” της Θεσσαλονίκης. 
Βέβαια, προσφάτως ο κ. Δραγασάκης αναγνώρισε και αποκάλυψε πως υπάρχει κι άλλο σχέδιο που θα ξεδιπλωθεί σιγά σιγά (ίσως στις επικείμενες προγραμματικές δηλώσεις), το οποίο όμως δεν παρουσιάστηκε προεκλογικά στους ψηφοφόρους – προφανώς από το φόβο του copyright. Τελοσπάντων. Είτε το φανερό πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, είτε το κρυφό του κ. Δραγασάκη, ας δεχθούμε καλόπιστα πως υπάρχει.

Αφού λοιπόν η εναλλακτική πρόταση υπάρχει, αναρωτιέμαι πάλι: Γιατί η κυβέρνηση δεν την θέτει υπόψη των Ευρωπαίων και ζητά χρόνο για να το φτιάξει;

Ας υποθέσουμε όμως πράγματι ότι η κυβέρνηση δικαιούται το χρόνο της. Κι ας αναγνωρίσουμε ότι προεκλογικά δεν μπορείς να απαιτείς την ύπαρξη σχεδίου (κάτι που σύντομα θα αποδειχθεί ή αποκαλυφθεί…), καθώς όλα αυτά τα μεγάλα λόγια αποτελούν συνήθεις προεκλογικές πρακτικής με σκοπό την κατάκτηση της εξουσίας. (σημ: το ό,τι ο Αλέξης Τσίπρας, επιμένει να πρωτοτυπήσει και σε αντίθεση από τους προκατόχους θα υλοποιήσει τις δεσμεύσεις του, μένει κι αυτό να αποδειχθεί η αποκαλυφθεί σύντομα…). 
Ας υποθέσουμε πως και οι εταίροι το αναγνωρίσουν – άλλωστε κι οι ίδιοι τα ίδια δεν κάνουν προεκλογικά; – και θελήσουν να δώσουν χρόνο στην κυβέρνηση – όπως εξάλλου ήδη πρότειναν. Αναρωτιέμαι: υπάρχει κανείς που να ισχυριστεί ότι είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν χωρίς κανέναν όρο; Δηλαδή να δώσουν όσο χρόνο χρειάζεται στη νέα κυβέρνηση να σχεδιάζει κι εκείνοι στο μεταξύ να συνεχίσουν να πληρώνουν;

Προφανώς όχι. Τι λένε λοιπόν; “Οκ παιδιά. Αφού θέλετε χρόνο για να φτιάξετε την εναλλακτική σας πρόταση (την οποία θα έπρεπε να είχατε έτοιμη, αλλά τελοσπάντων) χρήματα για να πληρώσετε μισθούς, συντάξεις και ό,τι άλλο χρειάζεται το κράτος για να λειτουργήσει, δεν θα χρειαστείτε;” 
Εδώ ακούγονται διάφορα. Αρχικά τα χρήματα δεν τα θέλαμε, μετά τα θέλαμε αλλά λιγότερα κοκ, εν πάση περιπτώσει διαπραγματευόμαστε. Τώρα το τι ακριβώς, δεν είναι και τόσο σαφές, πάντως έως ότου αποσαφηνιστεί τι γίνεται; Αφήνονται οι άνθρωποι χωρίς φράγκο και κάνουν “λιτό βίο; Λοιπόν, αν θέλετε τα λεφτά, θα πρέπει να κάνετε κάτι πολύ απλό: Ζητήστε και υπογράψτε την παράταση του υπάρχοντος προγράμματος”. Απλό δεν είναι;

Ε δεν είναι. Διότι, σε μια τέτοια περίπτωση η …επαναστατική κυβέρνηση κινδυνεύει να καταρρεύσει από μέσα. Διότι μέχρι σήμερα υποστηρίζει πως θα επιμείνει ηρωικά στο “ΟΧΙ”, καθώς είναι ΟΧΙ στο Μνημόνιο (του 33%) και έχουμε δεσμευτεί στον ελληνικό λαό ότι από τη στιγμή που θα ερχόταν η ελπίδα το Μνημόνιο θα έφευγε…” 
Τώρα το πως θα γινόταν να φύγει το Μνημόνιο, αλλά να μείνουν τα λεφτά, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Πλην όμως μέχρι να τη μάθουμε κι αυτή θα τρώμε σκάνδαλα…

Δεν μπορώ να πω: είναι ΤΕΛΕΙΑ ΙΔΕΑ!!!

new-deal.gr