«Παίνεψε τόσο τον καλόν, ώστε απ' αυτό να ενοχλείται ο αδιάφορος, να ντρέπεται ο κακός, και τότε θα δεις τι αποτελέσματα μπορεί να φέρει αυτή η τακτική.»
Επαινο στην προϊσταμένη
του Γραφείου Διεθνών και Κοινοτικών Θεμάτων της Γενικής Γραμματείας της
Κυβέρνησης, Ελένη Μαρτσούκου, απένειμε πρόσφατα σε ειδική τελετή
στο Μέγαρο Μαξίμου ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.
Η απονομή ανέφερε «γίνεται
για λόγους και πρακτικούς, ουσίας, αλλά και συμβολικούς».
«Πρακτικούς
γιατί με τις γνώσεις σας, τις αρετές σας, το έργο σας, ωφελήσατε το ελληνικό
δημόσιο, δηλαδή το μέσο Έλληνα πολίτη. Αλλά και συμβολικούς, γιατί αποδείξατε
ότι στην ελληνική δημόσια διοίκηση υπάρχουν οι άξιοι»,τόνισε ο κ. Σαμαράς
απευθυνόμενος στην κ. Μαρτσούκου.
Ανέφερε επίσης ότι:
«Υπάρχει
μια τάση σήμερα όλους να τους καταδικάζουμε και είναι λάθος. Υπάρχουν εκείνοι,
οι οποίοι αγωνίζονται, υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι δεν είναι σαν τους άλλους,
υπάρχουν εκείνοι που έχουν ήθος, συνείδηση και πραγματικά είναι διαμάντια της
δημόσιας διοίκησης, οι άξιοι. Αυτές είναι οι αξίες που πρέπει να δημιουργήσουν
την Ελλάδα του αύριο με ανθρώπους σαν κι εσάς. Για κάθε Πρωθυπουργό, πέρα και
πάνω από κόμματα, ονόματα, είναι υποχρέωση και είναι ταυτόχρονα τιμή να
συνεργάζεται μαζί σας, με τέτοιους ανθρώπους. Είναι ταυτόχρονα μια απόδειξη ότι
επειδή στην Ελλάδα αξίζει ένα καλύτερο μέλλον, με ανθρώπους σαν κι εσάς,
μπορούμε να πετύχουμε το στόχο μας. Πραγματικά σας συγχαίρω και σας ευχαριστώ
πάρα πολύ», κατέληξε ο Πρωθυπουργός.
Ό έπαινος
απονεμήθηκε στην κ. Μαρτσούκου για τις προσφερθείσες υπηρεσίες της προς το
ελληνικό Κράτος οι οποίες «υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια της άσκησης των υπηρεσιακών της
καθηκόντων και καταδεικνύουν τη διαρκή έφεση και επιθυμία της για προαγωγή του
Δημοσίου συμφέροντος, καθόσον από το 2010, οπότε προσελήφθη, συνέβαλε αποφασιστικά
στη μείωση του ελλείμματος ενσωμάτωσης ευρωπαϊκού δικαίου από 2,4% σε 0,5% με
αποτέλεσμα την αποφυγή καταβολής προστίμων εκτιμώμενου ύψους 26.535.600,00 έως
550.171.440,00 ευρώ.
Επαινούμε λοιπόν και άριστα πράττουμε, αυτούς που έκαναν το αυτονόητο, αυτούς που με τις πράξεις τους και με το πέραν του μέτρου ενδιαφέρον τους, προστάτευσαν τα συμφέροντα του δημοσίου και το οφέλησαν σημαντικά.
Αν όμως εξετάσουμε σε βάθος την περίπτωση θα διαπιστώσουμε ότι εδώ δεν υπήρχε αντίπαλος, δεν υπήρχε αντιπαλλότητα συμφερόντων.
Υπήρχε όμως και υπάρχει μόνο ο "κακός εαυτός μας", αυτός που μας οδηγεί σε αυθαίρετες πράξεις αυτόβουλες ή καθ΄υπόδειξη, που μας δεσμεύουν ως χώρα και στοιχίζουν ακριβά.
Για την "χρέωση" όλων αυτών των θελημένων ή από παρότρυνση παρατυπιών και αυθαιρέτων ενεργειών υπάρχει η τάση, όλα να φορτώνονται επι δικαίων και αδίκων στις πλάτες των υπαλλήλων που υπηρετούν στο δημόσιο.
Μήπως ήρθε η ώρα να χωρίσουμε την ήρα από το στάρι;
Μήπως είναι καιρός πλέον να κάνουμε ταμείο και να ελέγξουμε τα πάντα;
Δεν υπάρχει λοιπόν τάση κ. Πρωθυπουργέ, υπάρχει κανόνας, υπάρχει σχεδιασμός, να
μην αναγνωρίζονται και να μην αναδεικνύονται δράσεις και πολύ δε περισσότερο
αξίες, εντίμων και συνειδητών υπαλλήλων, οι οποίοι προσέφεραν και εξακολουθούν
να προσφέρουν.
Πράγματι υπάρχουν και οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, οι
οποίοι σύμφωνα με τα ισχύοντα και επικρατούντα, είναι η μειοψηφία του συνόλου και είναι αυτοί που
εμπαίζονται, που λοιδορούνται, που σπιλώνονται, που παραμερίζονται, που
απαξιώνονται, που δεν αναγνωρίζονται, ούτε ως πρόσωπα, ούτε ως υποκείμενα προσφοράς
έργου και μάλιστα αποδεκτού και αναγνωρισμένου διεθνώς.
Για του λόγου το αληθές ας διαβαστεί με προσοχή, αυτό
το επίσημο έγγραφο του αρμόδιου συνδικαλιστικού φορέa και από αυτό θα καταλάβετε πολλά.
Η απονομή επαίνου και αναγνώρισης
και σε αυτούς τους υπαλλήλους που με το έργο τους προσέφεραν στη χώρα μας διεθνή
αναγνώριση και καταξίωση στο διεθνές γίγνεσθαι του τομέα της ασφάλειας της
πολιτικής αεροπορίας, θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα πρέπει να η επόμενη επιλογή σας, στον περαιτέρω
σχεδιασμό σας.
Η χώρα μας θα μπορούσε να είχε
σημαντικό όφελος τόσο οικονομικό όσο και αναγνώρισης, με την υλοποίηση των προτάσεων,
των σχεδιασμών και των μελετών καταξιωμένων υπαλλήλων στον τομέα της ασφάλειας της
πολιτικής αεροπορίας, γεγονός που σκόπιμα και εντέχνως αποκρύπτεται και απαξιώνεται και με την σιωπηρή ανοχή των διοικούντων την Υπηρεσία πολιτικής Αεροπορίας.
Είναι όμως άδικο υπάλληλοι που αποδεδειγμένα προσέφεραν και που ο συνδικαλιστικός
φορέας των εργαζομένων αναγνωρίζει και αξιολογεί το έργο τους και την προσφορά
τους, να μην τιμώνται και να μην αναγνωρίζονται από την Υπηρεσία τους, αλλά και από την ελληνική πολιτεία και
μάλιστα όντας απόμαχοι της εργασίας.
Πρέπει και σε αυτούς τους υπαλλήλους τους απόμαχους της εργασίας,
αλλά ενεργούς, συνειδητούς και ευαισθητοποιημένους για ανιδιοτελή προσφορά, να
απονέμονται διακρίσεις και έπαινοι για όλα αυτά που προσέφεραν πέραν των
τυπικών υπηρεσιακών τους καθηκόντων και υποχρεώσεων, για όλα αυτά που δημιούργησαν για λογαριασμό της χώρας μας.
Είναι η μόνη πράξη στη δύσκολη καμπή που βιώνουμε ως χώρα, που στέλνει
μήνυμα τιμής, αναγνώρισης, και ευαισθητοποίησης, σε όλους τους υπηρέτες και
υποστηρικτές του δημοσίου συμφέροντος.
2 σχόλια:
? Ξεκινώντας με ένα ερωτηματικό που δηλώνει την απορία μιας άπειρης ματιάς, αλλά και που συνάμα της δίνει το δικαίωμα, να δρασκελίσει τον κενό χώρο των σχολίων, με μια φράση ενός βιβλίου που φαίνεται ν αντιπροσωπεύει, κατά τη δική μου πάντα εκτίμηση το παραπάνω άρθρο. Είναι άραγε προτιμότερο ένα κοπάδι λιονταριών να ηγείται ένας λαγός ή είναι προτιμότερο ένα κοπάδι λαγών να ηγείται ένα λιοντάρι? Εν προκειμένω, η αγχίνοια στο κοπάδι φαίνεται να υπάρχει και μοιάζει να ναι λιονταριών. Δυστυχώς όμως η αμβλύνοια του ηγεμόνα της τα οδηγεί σε ήττα. Επίσης δε ξέρω εάν η σκοπιμότητα αποτελεί εγχώρια πατέντα, εγχώρια τρικλοποδιά σε κάθε γρανάζι λειτουργικό της δημόσιας
προσπάθειας αξιόλογων ανθρώπων προκειμένου αυτές να πωληθούν έναντι πινακίου φακής. Δεν θέλω να είμαι καχύποπτος αλλά ούτε και ανυποψίαστος. Γιατί λοιπόν..........προκειμένου αυτές να πωληθούν έναντι πινακίου φακής. Δεν θέλω να είμαι καχύποπτος αλλά ούτε και ανυποψίαστος. Γιατί λοιπόν..........
Προκλήθηκα θετικά από το πολύ πετυχημένο σχόλιο του φίλου ανωνύμου. Δράττομαι κι εγώ της ευκαιρίας να διατυπώσω κάτι συμπληρωματικό των όσων πολύ ορθά αναφέρονται στο σχόλιο.
Θα επιχειρήσω να θυμίσω ότι στην διδασκαλία του Σωκράτη η δημοκρατία αντιμετωπίζεται με περιφρόνηση και χλεύη. Οι «ειδικοί» κυβερνούν χωρίς ο λαός να επιτρέπεται να τους επιλέξει ή να τους απολύσει αν αποδειχτούν ανεπαρκείς. Ο λαός είναι ένα κοπάδι που χρειάζεται βοσκό βασιλιά, δηλαδή έναν που θα ισχυριστεί ότι ξέρει να κυβερνά και ένα πλήθος ανθρώπων να διδαχτούν την αρετή και παραλυμένων από την Σωκρατική αυτογνωσία της ανεπάρκειάς τους να πιστέψουν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Θεωρώ ότι σε πολλούς τομείς της δημόσιας διοίκησης κυριαρχεί αυτή η Σωκράτεια αντίληψη και από εξαίρεση που θα μπορούσε να είναι, είναι ο κανόνας.
Οι αρχές και οι αξίες της ικανότητας, αξιοσύνης, του ήθους, της εντιμότητας, της αποτελεσματικότητας, δεν είναι οι όροι και τα αξιολογικά προσόντα με τα οποία επιλέγονται οι ασκούντες διοίκηση, αλλά τα δεδομένα με τα οποία απορρίπτεται κάθε ικανός και άξιος, που θα μπορούσε να φανεί μέσα από το έργο του και χρήσιμος.
Μα πώς να μην γίνει αυτό όταν ο καθένας «αφήνεται» και εν πολλοίς παροτρύνεται να σκέπτεται για τον εαυτό του και αντικειμενικά να δρα και να λειτουργεί εναντίον των άλλων, εναντίον της κοινωνίας, εναντίον της χώρας του.
Φτάσαμε στο σημείο ο κάθε πολίτης να δρα εναντίον του συνόλου, και όταν αυτό επιτρέπεται σε όλους, τότε στην πραγματικότητα το άτομο ζημιώνεται πολύ περισσότερο από ότι ωφελείται αφού την ίδια ώρα που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το σύνολο, όλο το σύνολο δρα εναντίον του. Αυτό είναι ο καταστροφικότερος πόλεμος. Αυτό είναι που δεν αφήνει κάποιους να σηκώσουν κεφάλι……
Δημοσίευση σχολίου