Η μεγαλομανία της ευτέλειας

Θερινό Νταβός θα το λένε, προσωρινά τουλάχιστον, ώσπου το Νταβός να καθιερωθεί ως «Χειμερινή Αιγιλεία». Θα είναι «το μεγαλύτερο σύγχρονο έργο πολιτισμού και συμφιλίωσης των λαών, με πανανθρώπινη προβολή». Ετσι «η Ελλάδα θα ξαναγίνει κοιτίδα ανάπτυξης και προβολής του Παγκόσμιου Πολιτισμού». Οπως κάποτε ο δήμος Δάφνης διέπρεψε ως αποπυρηνικοποιημένη ζώνη. Και εστιατόρια θα έχει, ως και «αρχαίο ανοιχτό θέατρο» θα έχει, το πιο σύγχρονο «αρχαίο» θέατρο όλου του κόσμου, γιατί θα κατασκευασθεί βάσει των φιλοσοφικών αρχών της αειφορίας και της οικολογίας, όχι σαν αυτά που έχτιζαν οι παλιοί αρχαίοι λεηλατώντας τα μάρμαρα των ορέων μας. Θα χτίσουν και σύγχρονα παραδοσιακά οινοποιεία και ελαιουργεία. Τι άλλο θα γίνει; Θα γίνονται συνέδρια τα οποία θα είναι και διεθνή και φιλοσοφικά, και επιστημονικά. Θα γίνονται και παραστάσεις θεατρικές. Και ως προανέφερα θα έχει και εστιατόρια.

Δεν είναι όνειρο. Είναι σχέδιο. Και μάλιστα όχι σαν αυτά τα σχέδια για τα ισοδύναμα που τα βρίσκουν στις τρεις τα ξημερώματα όταν έχουν βαρεθεί να ψάχνουν και χασμουριέται ο Φλαμπουράρης. Είναι σχέδιο το οποίον ο κ. Μάρδας το επεξεργάζεται από το 2013. Σ’ αυτόν ανήκουν τα πνευματικά δικαιώματα του «θερινού Νταβός», κι αυτός επέλεξε τη νήσο Αιγιλεία του Νοτίου Ευβοϊκού, διότι, όπως εξήγησε, εκτός από πόες και αιγοπρόβατα, έχει και το κατάλληλο μέγεθος και σχήμα. Σχήμα κατάλληλο για την οικοδόμηση πολλών σύγχρονων αρχαίων θεάτρων, και άλλων αρχαιοτήτων.

Και τώρα ας σοβαρευτούμε. Στην Αθήνα υπάρχει η πλουσιότερη συλλογή αρχαιοτήτων της Ευρώπης. Μέρος της, το μεγαλύτερο, στεγάζεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Το ίδρυμα υπολειτουργεί, πολλές αίθουσες παραμένουν κλειστές, τα δε περίπτερα επί της οδού Πατησίων προσφέρουν μεγαλύτερη ποικιλία εντύπων από το βαλκανικό του πωλητήριο.

Στην Επίδαυρο υπάρχει το ωραιότερο αρχαίο θέατρο της Μεσογείου. Κι όμως το εκεί φεστιβάλ δεν μπόρεσε ποτέ να ακτινοβολήσει διεθνώς. Ισως γιατί το θέατρο δεν είναι σύγχρονο «αρχαίο» σαν του κ. Μάρδα αλλά από εκείνα τα παλιά. Ο Ναός του Επικουρείου Απόλλωνος στις Βάσσες, που εικάζεται πως είναι έργο του Ικτίνου, πολλές μέρες μένει κλειστός λόγω συνταξιοδότησης των αρχαιοφυλάκων. Τρία από τα συμπτώματα της ασθένειας απ’ την οποία πάσχει η λεγόμενη και «βαριά βιομηχανία» μας. Φαντασθείτε να μην ήταν και βαριά.

Αντί να σκεφτεί τρόπους να αξιοποιήσει το ήδη υπάρχον, καταφεύγει στη μεγαλομανία του νεόχτιστου. Γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να εκτιμήσει την αξία του υπάρχοντος. Δεν του αρέσει το νεοκλασικό του παππού. Θέλει μια μεζονέτα μεγάλη και καινούργια. Η ασχετοσύνη βασανίζεται από φαραωνικές φαντασιώσεις. Θα μπορούσε να πει ότι θα έχει ημικυκλικό ανοιχτό θέατρο με ορχήστρα και κερκίδες, όμως είπε θα χτίσουμε «αρχαίο». Πόσα χρωστάει στη μεγαλομανία μας η ευτέλεια στην οποία έχουμε περιπέσει; Ο κ. Μάρδας, καθηγητής και υφυπουργός, γίνεται εκφραστής της μεγαλομανίας της ευτέλειας.

Το πιθανότερο είναι βέβαια να μη γίνει τίποτε. Οπως ο κ. Βαρουφάκης διέδωσε πως παίρνει 55.000 ανά διάλεξη, για να δει αν θα του τις δώσουν. Φθηνότερα θα μας ερχόταν αν, αντί να τον κάνουν υπουργό, τον πλήρωναν να δίνει μία διάλεξη την ημέρα, ακόμη και δύο.

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ