Ρωγμές στο «φράγμα»!

Ένας, επί μακρόν, παρατηρητής της ελληνικής πραγματικότητας, μετά το κίνημα των αγανακτισμένων, διαπιστώνει πλέον μια ύφεση της αγωνιστικότητας του Ελληνα πολίτη σε ό,τι αφορά τουλάχιστον αυτή την ίδια τη δημοκρατία στην οποία προσβλέπει, η οποία όμως καθημερινά αποδυναμώνεται και ακυρώνεται από λογής λογής επιβουλές. 

Και ενώ κάθε κοινωνία επιβάλλεται να στηρίζεται στην αλήθεια και τη δικαιοσύνη, η διακύβευση της πρώτης δεν υποβοηθά την επικράτηση της δεύτερης και κατά συνέπεια η ίδια η κοινωνία, ως σύνολο ανθρώπων που ζουν οργανωμένα και σύμφωνα με συγκεκριμένους κανόνες, αναιρείται! Τότε έρχεται ο ατομικισμός, ο οποίος προτάσσει αυστηρά το συμφέρον του ατόμου και αντιμάχεται τον ατομισμό, που έως τώρα γνωρίζαμε, ως αξία συνυφασμένη με την πρόοδο και την αξιοπρέπεια! 

Άρα δεν αναδεικνύουμε παρά μόνο τον κακό μας εαυτό, γινόμαστε καταγγελτικοί, γιατί το κράτος «βλέπει» ελάχιστα και, το κυριότερο, δεν προοδεύουμε! 

Παράλληλα, η καθημερινή ηθική ως αιτία ισορροπίας, εκλείπει, οι ενέργειες των πολιτών στοχεύουν στην εξόντωση του άλλου και... Λαυρέντη μου, «ποια πόλη, ποια χώρα, ποια θάλασσα... μας ταξιδεύει τώρα»!

Και στη Μεθυσμένη πολιτεία, Άννα μου, μια κορνίζα αδειανή, μια λατέρνα είν' η ζωή μου με ξεκούρδιστη φωνή! Γιατί ποιος συμβολίζει την ηθική συνείδηση σήμερα; Τον Ιούλιο του 1849 ο Β. Ουγκό έλεγε, δεν πιστεύω ότι θα εξαλειφθεί ο πόνος στον κόσμο, αλλά υποστηρίζω ότι μπορεί να εξαλειφθεί η φτώχεια. Εν έτει 2014 είναι εντυπωσιακοί οι αριθμοί των «άθλιων» εξαιτίας της άνισης κατανομής του πλούτου, της οπισθοδρόμησης, αντί της προόδου! 

Πώς, στ' αλήθεια, μας προστατεύει η Ευρωπαϊκή Ενωση (Ε.Ε.) της οποίας τα θεσμικά όργανα αγωνίζονται για το καλό των κρατών! Δεν ωφελεί να αναστοχαζόμαστε το παρελθόν! Δεν ωφελούν οι παλιές συνταγές! 

«Προχωρήσαμε», «αλλάξαμε», «δημιουργήσαμε», «ολοκληρώσαμε», εκστομίζουν οι πολιτικοί, «πατώσαμε» λέμε εμείς, μιας και το αποτέλεσμα είναι εμφανές: αύξηση του δημοσίου χρέους! Μειώθηκαν οι επενδύσεις και η προσδοκία για μεγαλύτερη φορολογία, οι αντιαναπτυξιακές εξελίξεις απογοητεύουν και τους τολμηρούς καθώς δεν ισχύει το «τοις τολμώσιν η τύχη ξύμφορος» γιατί δεν έχουμε καμιά τύχη όταν βγήκαμε εδώ και καιρό από την τροχιά της ανάπτυξης!

Δεν γνωρίζαμε ίσως το βάθος των ρωγμών του φράγματος αλλά τις είχαμε εντοπίσει και ανησυχούσαμε για το επικείμενο σπάσιμο! Τώρα, προσπαθεί ο Ελληνας να βάλει στην άκρη χρήματα γιατί κατατρύχεται από την αγωνία για επιβίωση. Αφησε στην τράπεζα πεντακόσια ευρώ του, τα υφαρπάξανε! Ποιος τολμάει, εφόσον έχει ένα δάνειο που θα τον προδώσει σε λίγο, να εναποθέσει τις αιματηρές οικονομίες του στην τράπεζα; Θα αποτολμήσει να τα κρύψει και ο Κύριος οίδε τι μέλλει γενέσθαι! 

Και το φράγμα όπου να 'ναι σπάει και ξεσπάει επάνω μας! Οι πολιτικοί υπόσχονται και η οικονομία αδυνατεί! Κι αφού αδυνατεί, πώς παραμένουν οι παροχές ίδιες σχεδόν για όλους; Εδώ που φτάσαμε, οι έλεγχοι δεν γίνονται προς όφελος των φτωχών αλλά των πλουσίων. Επίδομα θέρμανσης, π.χ., παίρνει και εκείνος που έχει 150.000 ευρώ καταθέσεις, γιατί τα σημερινά του έσοδα εμπίπτουν στις προϋποθέσεις επιδότησης; Πώς θα καλυφτούν οι ανάγκες με τέτοια ανοίγματα; 

Επιτακτικό αίτημα η ανανέωση της πολιτικής! Αλλά πώς, με τους ίδιους πολιτικούς που παραμερίζουν τους άλλους για να περάσουν; Με την παγερή αδιαφορία τους απέναντι στους χιλιάδες αυτόχειρες! Στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης πώς αποδέχονται να είναι η χώρα μας ο ίδιος επιζών που κινδυνεύει, κάτι που, σε πραγματικό πόλεμο, δεν συμβαίνει! 

Εδώ και τώρα να βγούμε από το λαβύρινθο και μέσα στην οδυνηρή οικονομική κατάσταση εμείς οι ψηφοφόροι ας μην υπολογίζουμε το συμφέρον μας με βάση, με προμετωπίδα το συμφέρον του κόμματος! Ετσι καταργείται η ουσία της δημοκρατίας, παραπαίει η κρατική υπόσταση και γινόμαστε οι πολίτες, υποχείρια!

Αννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά

Εκπαιδευτικός, συγγραφέας, κριτικός