Μνήμη χωρίς βαθμό προστασίας.

Το άγγιγμα του Θεού στη φύση παράγει μαγεία, το χέρι του ανθρώπου, καταστροφή. Ψάχνοντας μια ελεύθερη παραλία με εύκολη πρόσβαση σε ολόκληρη τη δυτική ακτογραμμή της Αττικής, μετά το Φάληρο, κόντεψα να φθάσω στο Σούνιο για ένα μπάνιο. Δεν υπάρχει αμμουδιά δίχως ξαπλώστρα, ελεγχόμενη είσοδο, περίφραξη δημοτική ή ιδιωτική. 

 Έχουν απομείνει ελεύθεροι μόνο χώροι δυσπρόσιτοι για γονείς και μικρά παιδιά, κάποια ειδυλλιακά λιμανάκια μετά τη Βάρκιζα, που χρειάζονται πόδια για την κάθοδο, αλλά κυρίως για το κατοπινό σκαρφάλωμα στο χωμάτινο μονοπάτι. Πριν φθάσεις στην Ανάβυσσο βλέπεις χιλιόμετρα περιφραγμένες ακτές από πολυτελείς βίλες που σου στερούν ακόμη και τη θέα προς τη θάλασσα.

Αν αυτή η εικόνα σε θυμώνει, μπορείς να αντιληφθείς τι θα συμβεί σε λίγο, με την εκμετάλλευση 150 παραλιών με το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, καταστρέφοντας τη μαγεία από το «άγγιγμα του Θεού», που είχε το προνόμιο να λάβει ο μοναδικός αυτός τόπος. 

Κι επειδή δεν θα βρεθούν πολλοί να αντισταθούν μέσα στη Βουλή, ας δούμε πόσο μπορούν να πληγούν από αυτή την «αξιοποίηση» οι παράκτιες και ενάλιες αρχαιότητες. Κατ' αρχάς, όταν βγάζεις στο σφυρί, αντί να αναδεικνύεις, χώρους όπως π.χ. ο Τύμβος των Σαλαμινομάχων -τοπίο κακοποιημένο από τη δεκαετία του '60, πολύτιμο όμως απομεινάρι μιας θαλασσινής εποποιίας της αρχαιότητας- δηλώνεις στην πράξη πως έχεις διαβεί και την έσχατη γραμμή. 

Και το παράδοξο είναι πως δεν αντιδρά κανείς, εκτός από τους αρχαιολόγους, για τους χιλιάδες μικρούς ή μεγάλους βυθισμένους οικισμούς που υπάρχουν κοντά στις ακτές, τις οποίες ξεπουλάει το ΤΑΙΠΕΔ, όπως το προϊστορικό Παυλοπέτρι στην Ελαφόνησο ή το σύγχρονό του Σαλάντι Αργολίδας, για τα αρχαία ναυάγια, τις αρχαίες λιμενικές εγκαταστάσεις στις θέσεις πολλών σημερινών λιμανιών (Θάσου, Μυτιλήνης, Αίγινας) που ως τώρα απολάμβαναν απόλυτη προστασία από τον αρχαιολογικό νόμο. 

Με το νομοσχέδιο για τις ακτές απειλούνται 120 κηρυγμένοι ενάλιοι αρχαιολογικοί χώροι. Αντιμετωπίζονται όλοι ως properties και real estate, στερώντας από τις μελλοντικές γενιές την υπεραξία που δίνει στον τόπο τους η ιστορική μνήμη και η πολιτιστική κληρονομιά. 

Απειλούνται με αποκλεισμό από το ευρύ κοινό αρχαιολογικοί χώροι που έχουν την ατυχία να βρίσκονται στην προς πώληση ακτογραμμή. Δείτε την περίπτωση του αρχαϊκού ναού του Απόλλωνα Ζωστήρα, όπου πρέπει να πληρώσεις 23 ευρώ είσοδο (τα Σαββατοκύριακα) στην πλαζ του Αστέρα Βουλιαγμένης για να επισκεφθείς το μνημείο. 

Στην ίδια θέση μπορεί αύριο να βρεθούν η αρχαία πόλη της Ιτάνου στην Ερημούπολη Λασιθίου Κρήτης, το Ακτιο, όπου έγινε η περίφημη ναυμαχία του Γάιου Οκταβιανού με τον Μάρκο Αντώνιο, αλλά και ο όρμος του Ναβαρίνου με την ιστορική μνήμη της ναυμαχίας των νεότερων χρόνων. Επίσης, πάνω που κηρύχθηκαν οι ενάλιες αρχαιότητες της Μεθώνης και του Κόλπου του Ναβαρίνου σε επισκέψιμο υποβρύχιο μουσείο, το Δημόσιο αποποιείται το δικαίωμά του να τα εκμεταλλευθεί, προσφέροντάς τα στους ξενοδόχους και άλλους επιχειρηματίες για να κερδίζουν εσαεί. 

Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

            Από την ΝΙΝΕΤΤΑ ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ