Το παίγνιο με τις κουμπάρες

Βλέπω και εγώ τη μεγάλη τρύπα στο νερό. Δεν είναι αυτό που νομίζετε. Έγινε επειδή ψάχνουμε υδρογονάνθρακες στο Αιγαίο. Διαθέτουμε ανεξάντλητο ψυχικό και ορυκτό πλούτο. Προφανώς υπάρχει σχέδιο. Και οι σκύλοι σχέδιο έχουν όταν παίρνουν στο κυνήγι την ουρά τους. Δεν μπορεί δισεκατομμύρια σκύλοι σε όλο τον κόσμο να κάνουν το ίδιο λάθος εδώ και χιλιάδες χρόνια. Όμως, κάποια στιγμή, πρέπει ο Τσίπρας να στήσει έναν πίνακα στο Μαξίμου.

Και μετά, αφού κοιτάξει τον φακό της ανεξάρτητης ΕΡΤ, να μας περιγράψει βήμα προς βήμα τον χάρτη προς τον θησαυρό.

Καμιά φορά φοβάμαι, λέω γαμώτο, δεν υπάρχει τίποτα, οι άνθρωποι οδηγούν μεθυσμένοι σε μια άγνωστη πόλη. Ευτυχώς γρήγορα έρχεται η σύνεση και, σαν καλή νοικοκυρά, μαζεύει τις αμφιβολίες που σκόρπισε ο φόβος. Φυσικά και όλα αυτά γίνονται βάσει σχεδίου. Έχουμε κυβέρνηση Αριστεράς. 
Και, αν μη τι άλλο, η Αριστερά δεν βγαίνει έξω στην Ιστορία χωρίς σχέδιο. Yπάρχει επιτελείο που δούλευε χρόνια. Με πρωθυπουργό του Πολυτεχνείου και τον μέντορα Φλαμπουράρη από πίσω. Αν ο Φλαμπουράρης ήταν ηλικιωμένος στα 70's, τώρα θα ήταν σε κάδρο. Τοποθετήσαμε έναν κορυφαίο οικονομολόγο στην κεφαλή της διαπραγμάτευσης. Ειδικό στη θεωρία των παιγνίων. Ένα παίγνιο είναι όλα αυτά. Και μετά η πρόεδρος της Βουλής που...

Κρυάδες. Ούτε ένα αστείο δεν βγαίνει πια. Επί μία εβδομάδα παρακολουθώ τις εξελίξεις με μικροσκόπιο. Διαβάζω όσα προλαβαίνω εδώ και αλλού. Έχουν γραφτεί τα πάντα. Η κυβέρνηση είναι εμφανώς εκτεθειμένη για την έλλειψη σχεδίου και διαπραγματευτικής τακτικής. Δεν είχαν τίποτα. Το παλεύουν; Ελάτε τώρα! Και ένας που δεν ξέρει κολύμπι, αν πέσει στην άγρια θάλασσα θα δώσει γενναία μάχη με τα κύματα, αλλά στο τέλος τα ψάρια θα χαρούν. 
Βάλτε τα γεγονότα στα σειρά. Από το «ουάου» του Γιάνη μέχρι το «Ωχ Παναγία μου» υπάρχει μία αλληλουχία δηλώσεων και γεγονότων που δεν έχουν καμία λογική σχεδιαστική συσχέτιση. Μόνο η βαρύτητα βάζει τάξη εκεί μέσα, όταν μας τραβάει όλους προς τα κάτω.

Όμως για να είμαι απολύτως ειλικρινής, τις τελευταίες εβδομάδες το διεστραμμένο μου μυαλό μαζεύει τα τούβλα που εκτοξεύονται από όλες τις πλευρές και στήνει μια κατασκευή. Υποψιάζομαι ότι υπάρχει σαφής λόγος που βγάλαμε το πόδι έξω από το κάγκελο. 
Τους έχω ικανούς να σκέφτονται ότι δημοσκοπικά οι απώλειες θα περιοριστούν αν στο τέλος είναι ο λαός που απαιτεί τα μέτρα από μία κυβέρνηση που αντιστέκεται. Σαν τη δεσποινίδα που απειλεί με τα κινίνα στο χέρι και οι γονείς την παρακαλούν να μην κάνει καμιά τρέλα. 
Αυτή τη στιγμή το δράμα ευνοεί την κυβέρνηση. Μη σας πω ότι και δυο-τρεις μέρες με έλεγχο κεφαλαίων μπορεί να διευκόλυναν τα πράγματα. Μόνοι τους οι νησιώτες θα ανέβαζαν τον ΦΠΑ. Στο τέλος η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ θα συμπεράνει ότι ο λαός δεν ήταν έτοιμος για τη ρήξη και δεν κατάλαβε το παίγνιο με τις κουμπάρες. Και ο Γαβριήλ θα λέει στο briefing ότι η Ιστορία, που θα έχει χρόνο, θα τα εξηγήσει καλύτερα από τον ίδιo.

Κώστας Γιαννακίδης

Protagon