Η «αρπαχτή» του Μπακού και η παράδοση του Κόπα Αμέρικα

Οσο και να μην έχεις ανοίξει βιβλίο στο σχολείο, το Αζερμπαϊτζάν, Ευρώπη δεν το λες. Κι όμως, η πρωτεύουσά του, το Μπακού, φιλοξενεί από την περασμένη Παρασκευή τους πρώτους... Ευρωπαϊκούς Αγώνες. Ο λόγος είναι ότι μπροστά στο χρήμα, ακόμη και η Γεωγραφία πάει πάσο.
Όπως η Ελλάδα κινδυνεύει να μην είναι πια ευρωπαϊκή χώρα επειδή δεν έχει... μαντίλι να κλάψει, έτσι το Μπακού έγινε Ευρώπη -έστω για μερικές ημέρες- γιατί είναι πλούσιο. Και, κυρίως, διότι είναι "large".

Η ιδέα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής ήταν, κάθε τέσσερα χρόνια, μια χρονιά πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, να γίνεται μια (περίπου) αντίστοιχη ευρωπαϊκή διοργάνωση. Οι χορηγοί είχαν ήδη βρεθεί και θα ήταν κρίμα,το ενδιαφέρον τους για ένα νέο αθλητικό event να πάει στράφι. Αν ο πελάτης μπαίνει στο κατάστημα θέλοντας οπωσδήποτε να πληρώσει κι εσύ δεν βρίσκεις κάτι να του πουλήσεις, καλύτερα να το κλείσεις... Η ΔΟΕ, λοιπόν, που είναι μαγαζί-γωνία, ετοίμασε το προϊόν, το πακετάρησε σαν ευρωπαϊκή Ολυμπιάδα, κι απέμενε μόνο να βρεθεί η πόλη-κορόϊδο που θα διοργανώσει αυτούς τους Ολυμπιακούς-παρωδία. Παρωδία, διότι άλλες χώρες συμμετέχουν με αθλήματα που δεν περιλαμβάνονται στο Ολυμπιακό πρόγραμμα, άλλες με εφήβους και νεάνιδες σε κάποια αγωνίσματα, και άλλες μόνο με άνδρες ή μόνο με γυναίκες σε κάποια άλλα. Το κορόιδο βρέθηκε, αλλά όχι στην Ευρώπη. Κανένα πρόβλημα. Αφού οι άνθρωποι προσφέρθηκαν να καλύψουν εξ ολοκλήρου τα έξοδα για 6.000 αθλητές και αθλήτριες από 50 χώρες, θα ήταν μεγάλη γαϊδουριά εκ μέρους της ΔΟΕ, να κολλήσει στη... λεπτομέρεια οτι το Αζερμπαϊτζάν δεν είναι Ευρώπη. Τέτοιοι κιμπάρηδες δεν βρίσκονται κάθε μέρα... Απόδειξη είναι οτι η επόμενη διοργάνωση (του 2019), που θα γίνει στην Ολλανδία του... χουβαρντά Ντάισελμπλουμ, θα έχει μόνο 15 αθλήματα. Ακριβώς τα μισά...

Ποδόσφαιρο όπως παλιά

Αντίθετα με τους Αγώνες τού Μπακού, που στήθηκαν όπως-όπως για την 'κονόμα, το Κόπα Αμέρικα γεννήθηκε το 1916, τότε που ο αθλητικός κόσμος ήταν αγνός ακόμη, με μάνα την ανυπόκριτη αγάπη των νοτιοαμερικάνων για το ποδόσφαιρο. Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο έχει φανατικούς φίλους σε όλον τον κόσμο. Ακόμη και στην Ευρώπη, όπου με τη διαφορά της ώρας, οι μεταδόσεις βολεύουν μόνο τους άνεργους και τους νυχτοφύλακες.

Το Κόπα δεν είναι, βεβαίως, Μουντιάλ ή Euro, ούτε καν Champions League, όμως εκεί οι ομάδες παίζουν για να ικανοποιήσουν τους φιλάθλους - κι όχι τον ταμία τού συλλόγου. Είναι μια διοργάνωση για μερακλήδες της μπάλας. Εκεί οι παίκτες, και την «τακουνιά» τους θα κάνουν, και την περιττή ντρίμπλα, και όποιο άλλο... αεροπλανικό κόλπο γνωρίζει ο καθένας, τέλος πάντων. Η εξέδρα θα σηκωθεί στο πόδι, θα τους «μπιζάρει» ζητώντας κι άλλη επίδειξη ταλέντου, και ο προπονητής δεν θα βγει απ´ τα ρούχα του.

Εκεί παίζεται ακόμη το ποδόσφαιρο μιας άλλης εποχής, όπου η ατομική αξία έβαζε τα συστήματα για ύπνο. Στις υπόλοιπες μεγάλες διοργανώσεις, που μοιράζουν τα λεφτά με το τσουβάλι επιβραβεύοντας την επιτυχία κι όχι το θέαμα, αυτό το ποδόσφαιρο -του Κόπα Αμέρικα- απαγορεύεται δια ροπάλου.

Θάνος Πρωτοψάλτης

Protagon