Ηαπογοήτευση του κόσμου με την σημερινή «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση της
χώρας πλέον δεν κρύβεται. Καταφεύγοντας σε λογής χονδροειδή επικοινωνιακά
τεχνάσματα του είδους «μας υπονομεύουν για να καταρρεύσουμε» και «μας εκβιάζουν
κόβοντας την ρευστότητα» αρχίζουν να μην πείθουν πλέον ακόμα και τους
φανατικότερους κομματικούς πιστούς.
Ποιος ακριβώς μας υπονομεύει όταν για τουλάχιστον τρείς μήνες οι δανειστές – που δεν είναι βέβαια υποχρεωμένοι να μας δανείζουν – περιμένουν προτάσεις και προτάσεις δεν βλέπουν. Τα γενικόλογα περί πάταξης της φοροδιαφυγής και άλλα παρόμοια δεν αποτελούν βέβαια προτάσεις. Αποτελούν ευχολόγια και υπεκφυγές που κρύβουν την αδράνεια και την αμηχανία.
Ποιος ακριβώς μας υπονομεύει όταν για τουλάχιστον τρείς μήνες οι δανειστές – που δεν είναι βέβαια υποχρεωμένοι να μας δανείζουν – περιμένουν προτάσεις και προτάσεις δεν βλέπουν. Τα γενικόλογα περί πάταξης της φοροδιαφυγής και άλλα παρόμοια δεν αποτελούν βέβαια προτάσεις. Αποτελούν ευχολόγια και υπεκφυγές που κρύβουν την αδράνεια και την αμηχανία.
Όσο για τον
εκβιασμό, με αγωνία προσπαθώ να τον εντοπίσω και δεν μπορώ. Εμείς, αν δεν κάνω
λάθος, ζητάμε δανεικά χρήματα και διευκολύνσεις. Και φωνάζουμε, επειδή οι
δανειστές δεν συμφωνούν με …τους όρους μας!! Τους θέλουμε δηλαδή και δαρμένους
και υποχρεωμένους…
Η απόγνωση
όμως απέναντι στα αδιέξοδα στα οποία φανερά πλέον μας οδηγεί το σημερινό
κυβερνητικό σχήμα δεν σηματοδοτεί κάποια ορατή εναλλακτική λύση. Γιατί όλοι
περίπου οι δυνητικά βιώσιμοι πολιτικοί σχηματισμοί της χώρας είναι αιχμάλωτα
μιας λογικής εξιδανίκευσης του δημόσιου τομέα από τον οποίο και περιμένουν την
όποια μελλοντική λύση.
Ουδείς τολμά
να αρθρώσει το απλό και λογικό.
Για να σωθεί
ο τόπος χρειάζεται να καταργήσει δημόσιους φορείς, να καταργήσει
γραφειοκρατικές διαδικασίες, να περικόψει δραστικά τους φόρους και να διώξει
κόσμο από το δημόσιο – δηλαδή από το κράτος. Χωρίς τέτοιες κινήσεις δεν υπάρχει
σωτηρία. Ούτε και αναπτυξιακά βιώσιμη διέξοδος.
Η χώρα έχει
απόλυτη ανάγκη από ένα καινούργιο ριζοσπαστικό κέντρο. Που να πιστεύει βαθιά
στους μηχανισμούς της αγοράς, σε ένα μικρό αλλά αποτελεσματικό κράτος – που να
φροντίζει μονάχα για την προστασία των πραγματικά αδυνάτων – και σε μια
κοινωνία γνήσιας αξιοκρατίας, ανεξάρτητα κομμάτων και προσωπικών διασυνδέσεων.
Δεν υπάρχει χρόνος για άλλη καθυστέρηση. Η δουλειά μπροστά τους είναι τεράστια.
Η ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας για την δυναμική των αγορών και την
καταστρεπτική παρουσία του κράτους δεν είναι εύκολη, αλλά είναι αναγκαία
υπόθεση.
Διαφορετικά
ο τόπος δεν έχει μέλλον.
Πηγή: Ανδρέας
Ανδριανόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου