«Τι θα ζητούσα από το τρίτο μνημόνιο!»

Είναι απολύτως βέβαιο ότι η ελληνική οικονομία θα μπει σε νέο πρόγραμμα στήριξης μέσα στο καλοκαίρι. Θα περιλαμβάνει βοήθεια 30-40 δισ. και ασφαλώς νέα μέτρα.

Το είχα επισημάνει σε άρθρο μου από τον Σεπτέμβριο του ΄14, ότι θα συνέβαινε, άσχετα με την έκβαση της πολιτικής κατάστασης στη χώρα.
Κι αυτό γιατί πολύ απλά, τα δύο προηγούμενα μνημόνια δεν εφαρμόστηκαν, εξαιτίας της απροθυμίας των κυβερνήσεων να κατανείμουν τα βάρη της «χρεοκοπίας» δίκαια και με διαρθρωτικές αλλαγές.

Θα κάνω μια μικρή αναφορά στην ιστορική περίοδο 1893 – 1912 που επαναλαμβάνεται, τηρουμένων των αναλογιών, σήμερα. Μετά τη χρεοκοπία Τρικούπη το 1893, εξαιτίας των προηγούμενων λαϊκιστικών κυβερνήσεων, πέρασαν 5 χρόνια, έως ότου φτάσουμε στον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο του 1898. Στην πενταετία αυτή, όχι μόνο το πολιτικό σύστημα δεν πήρε τα μέτρα που συμβούλευαν οι ξένοι δανειστές αλλά ανέλαβε πολυέξοδους Ολυμπιακούς Αγώνες (1896) και ο Δηλιγιάννης συνεπικουρούμενος από τον δημοφιλή διάδοχο Κωνσταντίνο εισέβαλε στην Οθωμανική αυτοκρατορία.

Ο λαός φυσικά, μέχρι να έρθει ο χαμένος πόλεμος του 1897 και το ολοκληρωτικό πλέον, «μνημόνιο» του 1898 ήταν ενθουσιασμένος. Μετά όμως, και μέχρι το 1910 που εμφανίζεται ο Βενιζέλος, αισθάνεται απόλυτα ταπεινωμένος. Το αποτέλεσμα πάντως είναι πως η Ελλάδα, χάρη στον διεθνή έλεγχο των οικονομικών της, μπήκε πανίσχυρη στους Βαλκανικούς και αν δεν επανερχόταν στο προσκήνιο ο λαϊκιστής Κωνσταντίνος, τα σύνορα της θα βρίσκονταν τώρα στη Μαύρη Θάλασσα και ίσως ακόμα και στο Βόσπορο…

Τι συνέβη τότε που είναι βέβαιο πως θα συμβεί και τώρα; Το απόλυτο αδιέξοδο. Αν δεν αναλάμβαναν οι «μισητοί» Ευρωπαίοι οι Τούρκοι θα έφταναν ως την Αθήνα!

Αυτό θα οδηγήσει και τώρα, με κάθε τίμημα, τους εσωτερικούς «φυλάρχους» να αποδεχτούν τα πάντα. Αφού απώλεσαν την ευκαιρία να φανούν οι ίδιοι γενναίοι, τώρα θα υποστούν μαζί με τον ελληνικό λαό την «ταπείνωση». Εναπόκειται μόνο στου εταίρους μας, αν θα δείξουν αυτή τη φορά την ανάλογη σύνεση, ώστε να καθαρίσουν τη βρωμιά του ελληνικού κράτους, μέχρι να προχωρήσει η πολυπόθητη πολιτική ένωση της Ευρώπης. Να μας διατηρήσουν δηλαδή, σε μια κανονικότητα, έως ότου οι Έλληνες, ελεύθεροι πια από τα δεσμά του άθλιου κράτους τους, γίνουν πολίτες της Ευρώπης και στείλουν στον αγύριστο τα βαλκανικά τρωκτικά της εξουσίας και τα πελατειακά δίκτυα.

Τι θα προβλέπει το τρίτο μνημόνιο; Κανείς δεν είναι σε θέση να ξέρει τις προθέσεις των δανειστών. Αν δηλαδή θα κινηθούν σε μια εκ νέου αδιέξοδη κατάσταση, εμποδίζοντας την ανάπτυξη ή θα πάρουν μια και καλή απόφαση να διορθώσουν τα πράγματα. Το σίγουρο είναι πως υπάρχουν ευρωπαϊκές φωνές που είναι έτοιμες να ορθώσουν ανάστημα και να εκμεταλλευθούν τη μοναδική ευκαιρία αλλαγής του ελληνικού κράτους.

Παραθέτω περιληπτικά σκέψεις που απασχολούν κύκλους στις Βρυξέλλες, για μία νέα συμφωνία σε περίπτωση αδιεξόδου. Προτάσεις ρηξικέλευθες που θα μπορούσαν να επιβληθούν, αν το εγχώριο πολιτικό σύστημα χάσει εντελώς την αξιοπιστία του. Είτε σε μια χρεοκοπημένη οικονομία είτε ευρισκόμενη σε οριακή κατάσταση, χωρίς δεύτερη επιλογή.

* Αναδιάρθρωση δικαιοσύνης και άμεση εκδίκαση φορολογικών υποθέσεων με αμετάκλητες αποφάσεις αυστηρά σε διάστημα ενός έτους.

* Άμεση κατάργηση των 1506 οργανισμών του δημοσίου.

* Άμεση άρση της μονιμότητας σε όλες τις  ΔΕΚΟ.

* Άρση της μονιμότητας για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους που θα προσληφθούν από δω και πέρα. Καμία απολύτως νέα πρόσληψη χωρίς ΑΣΕΠ. Διαγωνισμός πρώτα και μετά συμβάσεις.

* Οικονομική αυτονομία των Δήμων και των Περιφερειών. Το 80% των φόρων στους δήμους και στις περιφέρειες. Μόνο το 20% στην κεντρική κυβέρνηση. Υποχρεωτική ταύτιση της μόνιμης κατοικίας με την ιδιότητα του δημότη. Κάθε αλλαγή διεύθυνσης να δηλώνεται υποχρεωτικά από τον πολίτη. Ένας αριθμός στην κάρτα του πολίτη για όλα.

* Άμεση ψήφιση του νόμου για τον συνδικαλισμό και για τις συνελεύσεις. Μόνο με το 51% να λαμβάνεται οποιαδήποτε απόφαση. Εισαγωγή ηλεκτρονικών ψηφοφοριών παντού, με ευθύνη ανεξάρτητης αρχής που θα έχει την ευθύνη των διαδικασιών.

* Αναθεώρηση του Συντάγματος και άρση του άρθρου 16 για να επιτραπούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και η συμμετοχή των ιδιωτών στην επιστημονική έρευνα.

* Αλλαγή του εκλογικού συστήματος στα πρότυπα του Γερμανικού.

* Κανονική αδειοδότηση των ΜΜΕ από ανεξάρτητη αρχή που θα τη στελεχώνουν επιφανείς Έλληνες του εξωτερικού και τεχνοκράτες.

* Άμεσος διαχωρισμός Εκκλησίας και κράτους. Άρση της μισθοδοσίας του προσωπικού της Εκκλησίας από το δημόσιο.

* Κτηματολόγιο από ευρωπαϊκή εταιρεία και άμεση χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά κονδύλια χωρίς καμία ανάμειξη του ελληνικού κράτους. Ολοκλήρωση αυστηρά έως το 2018!

* Περιουσιολόγιο και ψήφιση νόμου που θα δημεύει οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο που δεν θα δηλώνεται. Σταθερό φορολογικό σύστημα που δεν θα αλλάξει για 10 χρόνια με νόμο που θα δεσμεύει όλες τις κυβερνήσεις.

* Ανταποδοτικό ασφαλιστικό σύστημα με συμμετοχή της ιδιωτικής ασφάλισης. Βιώσιμο με αριθμούς, από ανεξάρτητη επιτροπή της ΕΕ που θα λάβει υπόψη παραγωγικότητα, δημογραφικό και προσδόκιμο ζωής σε ό τι αφορά τη συμμετοχή του κράτους.

* Όλα τα σχολεία στην εποπτεία των Δήμων ή της Περιφέρειας και κουπόνι στους γονείς για να επιλέξουν που θα φοιτήσουν τα παιδιά τους. Σε δημόσια ή ιδιωτικά.

* Άρση τα γραφειοκρατίας παντού. Καμία επαφή του πολίτη με τις ΔΟΕ. Κλείσιμο όλων των Υπηρεσιών. Μόνο ηλεκτρονικές συναλλαγές.

* Σε κάθε Υπουργείο μόνιμες μικτές ευρωπαϊκές επιτροπές τεχνοκρατών κάτω από την διοίκηση του Υπουργού.

Ανεφάρμοστοι «ευσεβείς πόθοι»; Σε μια οικονομία και μια κοινωνία που θα βρίσκεται στα όρια του χάους; Αν υπάρχει άλλη επιλογή ας την ακολουθήσουμε.

Το ζήτημα είναι αν ο κανονικότατος πόλεμος που θα εγείρουν τα εσωτερικά συμφέροντα (πολιτικό σύστημα, Εκκλησία, συνδικαλιστές) θα έχει νόημα για τον λαό και την κοινωνία. Αν δηλαδή, βρουν υποστηρικτές στο πλήθος, που πλέον θα δει μπροστά του την καταστροφή να έρχεται, όπως έγινε το 1898, όταν αναγκάστηκαν να δεχτούν την κηδεμονία.

Ένα άλλο ερώτημα θα είναι αν οι Ευρωπαίοι έχουν πραγματικά διάθεση να εγείρουν ζήτημα επιβεβλημένου εκσυγχρονισμού αυτής της ανώριμης βαλκανικής κοινωνίας που πάντα πορεύεται με «ανοιχτά πόδια»..! Το ένα στη Δύση και το άλλο στην Ανατολή.

Πάντως ένα είναι βέβαιο. Η χώρα ζει μία από τις πιο δραματικές στιγμές της ιστορίας της αλλά αυτή τη φορά, έχει τον τρόπο να σωθεί και να αλλάξει. Νομοτελειακά, αφού έχασε τη δυνατότητα της αυτοδιαχείρισης, παραδίδεται και πάλι, στις διαθέσεις των ξένων. Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά, η συμφωνία θα επιβάλει το ξερίζωμα του σάπιου κράτους και όχι απλά την εξαθλίωση των πάντα γελασμένων Ελλήνων.

Πηγή: Capital