«Εσύ, τι κατάλαβες;»

Κοίταξα στις Εγκυκλοπαίδειες, ανέτρεξα στην «Ιστορία του Έθνους» του Παπαρρηγόπουλου  – έχω δύο διαφορετικές εκδόσεις, μία του παππού και μία του πατέρα μου – έκανα σχετική έρευνα στο Διαδίκτυο, μέχρι και τον Ονειροκρίτη της γιαγιάς μου συμβουλεύτηκα, αλλά ουδόλως με βοήθησαν αυτές οι προσπάθειες για να καταλάβω τι ακριβώς συμβαίνει στον τόπο μας αυτόν τον μήνα.
Γι’ αυτό σκέφθηκα να απευθυνθώ και σε σένα, αγαπητέ αναγνώστη, να σε ρωτήσω «εσύ τι κατάλαβες;». Θα σου εκθέσω το πρόβλημά μου με κάθε λεπτομέρεια ώστε να ξέρεις που σκοντάφτει η προσπάθειά μου να εξηγήσω τα γεγονότα που εξελίσσονται σε εθνικό και ευρωπαϊκό χώρο μετά τις πρόσφατες εκλογές.

Στην αρχή βέβαια είχα την εντύπωση ότι μπορούσα να παρακολουθήσω την επικαιρότητα. Όπως όλοι μας, ήξερα ότι η νέα κυβέρνηση ξεκινούσε τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας προκειμένου να εξασφαλίσει από το ένα μέρος την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και από το άλλο μέρος την ελάφρυνση στον τομέα της λιτότητας, χωρίς όμως να χάσουμε και τα δις εκ Βρυξελλών και ΔΝΤ και να χρεοκοπήσουμε. Δύσκολες οι διαπραγματεύσεις, δεν λέω. Άρχισε το πηγαινέλα του κ. Βαρουφάκη. Νευρίαζε και μόνο πού τον έβλεπε ο κ. Σόιμπλε. Ζήτησε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας την συμπαράσταση από τον κ. Ρέντσι και τον κ. Ολάντ. Ο πρώτος του χάρισε μια γραβάτα, ο δεύτερος είπε καλά λόγια, αλλά έχει και αυτός τις σκοτούρες του με τις γυναίκες της ζωής του.

Ακριβώς γιατί θύμωνε ο κ. Σόιμπλε δεν έχω καταλάβει, όπως και δεν ξέρω τι ακριβώς του ζητούσε ο κ. Βαρουφάκης. Επίσης δεν μπόρεσα να εξηγήσω γιατί ήταν τόσο εχθρική έναντι της Ελλάδας η στάση του Ισπανού πρωθυπουργού, που πριν από τις εκλογές είχε έρθει στη χώρα μας εκδηλώνοντας τον φιλελληνισμό του και όλη την καλή διάθεση που είχε για να σταθεί στο πλευρό μας. Είναι από τα μυστικά της υψηλής πολιτικής που δεν φθάνει ο νους ενός απλού πολίτη και που στην Ισπανία τα λένε «Ποδέμος».

Μέχρι εδώ, περίπου καταλάβαινα τι συνέβαινε. Εκεί όμως που τα πράγματα έδειχναν ότι είχαν φθάσει σε επικίνδυνο σημείο, αφού και οι 18 εταίροι μας δεν συμφωνούσαν με τη δική μας θέση, αιφνιδίως επήλθε συμφωνία! Πως έγινε αυτό δεν μας ενδιέφερε, αφού η τελική έκβαση ήταν ευτυχής. Απέμενε να επικυρώσουν την συμφωνία με την ψήφο τους τα κοινοβούλια κάποιων εταίρων μας, κάτι που είναι σίγουρο και με την άδεια του Σόιμπλε.

Και ενώ έπρεπε να είμαστε ευχαριστημένοι αφού όλα πήγαν καλά και πείσαμε τούς 18 να ψηφίσουν τη συμφωνία, δεν έχει πεισθεί ο …19ος να την ψηφίσει! Η μεν τέως κυβέρνηση και νυν αντιπολίτευση συγχύζεται επειδή η νέα συμφωνία Βαρουφάκη είναι ίδια με την παλαιά συμφωνία Χαρδούβελη! Λογικά δεν θα έπρεπε αντί να θρηνεί να χαίρεται και να δηλώνει ότι θα ψηφίσει την …δική της συμφωνία; Δεν ξέρω, μπορεί να κάνω λάθος. Αλλά και στην κυβέρνηση αντί να χαίρονται για την επιτυχία διασώσεως της χώρας που πραγματοποίησαν, θρηνούν με μαύρο δάκρυ στις Συνιστώσες και απειλούν μερικοί να μην ψηφίσουν. Φαντάσου τώρα, να ψηφίσουν την συμφωνία του 19^ου οι 18 και όχι ο 19ος! Πες μου, λοιπόν, αγαπητέ αναγνώστη, από όλη αυτή την ιστορία, εσύ τί κατάλαβες;

Free Will