Caso perduto (υπόθεσις χαμένη)

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη στην Καθημερίνη, 07.03.15

Από την εκλείπουσα πλέον, βαθμιαίως, παιδική μνήμη ανεδύθη η έκφρασις του τίτλου. Υπόλειμμα της εποχής όταν κυρίαρχος γλώσσα στην Κεφαλληνιακή κοινωνία ήταν η ιδιόρρυθμη ιταλική – ακόμη και με ελληνική μορφή – είχαν, τότε, διατηρηθεί επί πολλά χρόνια, αυτούσιες παροιμιώδεις εκφράσεις, επίθετα και χαρακτηρισμοί, ψήγματα των οποίων επιζούν μέχρι σήμερα.
Η εν επικεφαλίδι έκφρασις σημαίνει την εγκατάλειψη της προσπαθείας συνεννοήσεως ή εξηγήσεως της συμπεριφοράς ανθρώπου ακαταλόγιστου, όταν είναι δηλαδή: «χαμένη υπόθεσις».

Πράγματι, ειλικρινείς προσπάθειες μου, και πολλών άλλων, να κατανοήσω την συμπεριφορά της παρούσης κυβερνήσεως (κάζο) απέβησαν άγονες. Ως εκ τούτου και η καταφυγή στον τίτλο. Η πρώτη αντίδρασις είναι η (εξοργισμένη) απορία για το που ευρέθη αυτό το ετερόκλητο συνονθύλευμα που συνεκρότησε την ομάδα που ανέλαβε να κυβερνήσει την χώρα – υπό τις παρούσες μάλιστα συνθήκες. Συνθήκες τις οποίες με ακατάσχετη μανία και διάφορα τεχνάσματα, ασύστολα δημιούργησε το ίδιο.

Κατ’αρχήν πρέπει να συγχαρεί κανείς τον ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου το πρώτο συστατικό του ακρωνυμίου του είναι: «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ», πως κατόρθωσε να καρπωθεί τις πενήντα έδρες που ο ανόητος εκλογικός νόμος επιφυλάσσει αποκλειστικώς σε ομοειδή κόμματα, αποκλείοντας ρητώς …Συνασπισμούς!!! Το δώρον αυτό (εναντίον της βουλήσεως του λαού) χαρίζεται στο πρώτο κόμμα. Στο πρώτο δηλαδή σε αριθμό ψήφων. Αυτό – και καμμία ιδεολογική ή πολιτική συνάφεια – ήταν το πρωταρχικό μέλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Απαραίτητο για την άνοδο στην εξουσία.

Άρα έπρεπε να μαζέψει αριθμούς και …ότι να ‘ναι. Κάθε καρυδιάς καρύδι, όλα τα ψώνια, τα γκρουπούσκουλα καφενείων, τα αζήτητα ρετάλια. Σαν μηχανότρατα σάρωσε τον βυθό της κοινωνίας, ξερριζώνοντας ότι εύρισκε στην λάσπη. Αδιακρίτως. Όπως βλέπουμε στα ντοκυμανταίρ, πολύχρωμα και περίεργα όντα, των οποίων αγνοούσαμε μέχρι προσφάτως την ύπαρξη και κέντριζαν την περιέργεια μας.

Ο Όσκαρ Γουάϊλντ είχε πει ότι όταν οι θεοί θέλουν να τιμωρήσουν τους ανθρώπους, απαντούν στις προσευχές τους. Ιδού λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησις. Πως; Πως θα συγκατοικήσουν και θα συζήσουν τόσο αντιφατικές και αλλοπρόσαλλες απόψεις προσώπων που συχνά διαφωνούν ακόμη και με τον εαυτό τους; Πρόσφατο, σουρρεαλιστικό, το ζήτημα του κλεισίματος των κέντρων κρατήσεως των παρανόμων μεταναστών. Ενοχλημένος ο υπουργός με έγγραφο που περιέγραφε αυτό που συνέβαινε και όλοι βλέπαμε να γίνεται. Ανεκάλεσε το έγγραφο, κλείνει οργισμένος την Αμυγδαλέζα και σπέρνει τους μετανάστες, μετατρέποντας τους – με το δόγμα του αντιθέτου – από στεγασμένους και σιτιζόμενους, σε άστεγους, και νηστικούς, εις το έλεος της φιλοξενίας των πλατειών και δρόμων, και του ηπίου κλίματος του θέρους.

Σε γενικό επίπεδο διακυβερνήσεως όμως, η λύσις έχει βρεθεί. Σε κάθε υπουργείο τοποθετείται και ένας αντι-υπουργός, προορισμός του οποίου είναι να κάνει – αφού όμως προηγουμένως δηλώσει – το …ακριβώς αντίθετο του άλλου. Δεν χρειάζεται να γράψουμε ονόματα. Γύρω από τα οικονομικά  μάλιστα υπάρχει πλήθος υπουργών και αντι-υπουργών με κορυφαίο τον σταρ που κατορθώνει να αντιλέγει και στον εαυτό του αυθημερόν! Σύντομα έγινε αντιληπτό ότι μολονότι κανένα υπουργείο δεν παρουσιάζει κανένα έργο, χρειάζονται και Γενικοί Γραμματείς για να βοηθούν τους υπουργούς να μην κάνουν τίποτε. Επειδή όμως και αυτοί φλέγονται από την επιθυμία να ομιλούν, θεσπίσθηκε η θέσις ενός αντι-Γενικού Γραμματέως για κάθε έναν, για να λέει τα ακριβώς αντίθετα από τον προϊστάμενο του. Έτσι, αισίως, πολλαπλασιάζεται ο αριθμός, με το ακριβώς αντίθετο της προηγούμενης εξαγγελίας. Το ότι δεν υπάρχει κανένα πρόγραμμα είναι απολύτως συνεπές με την (προεκλογική) διαβεβαίωση ότι υπήρχε, λεπτομερέστατο.

Τώρα, πληροφορούμεθα ότι την Δευτέρα ο κ. Βαρουφάκης θα παρουσιάσει «μεταρρυθμίσεις» – συγκεκριμένες, ακριβείς και κοστολογημένες. Με βάση την ιστορία του θα περίμενε κανείς να είναι: Πρώτον: «Να εκπαιδεύσουμε τους Ευρωπαίους στα ελληνικά δίκαια». Δεύτερον: «Να προωθήσουμε την Ειρήνη του Σύμπαντος και την ευημερία των Λαών». «Να εμπεδώσουμε στον πλανήτη την κοινωνική δικαιοσύνη». Τέταρτον: «Να λύσουμε το πρόβλημα του υπερ-πληθυσμού, αλλά και το δημογραφικό της Ελλάδος». (Το προσφιλές αντίθετο). Πέμπτον: «Να προστατέψουμε το περιβάλλον». Έκτον: «Να αγοράσουμε ένα κασκόλ Hermès, γιατί κυκλοφορούν πλέον πολλά Burberrys μαϊμού»…

Αλλά κανείς ευθυμογράφος δεν θα φανταζόταν τουρίστες πράκτορες της εφορίας.

Free will