Σκίτσο του Dave Brown για την εφημερίδα
Independent 7.1.15
ίναι ο άνθρωπος μια από τις γκάφες του Θεού ή ο Θεός μια από τις
γκάφες του ανθρώπου;». Αν τα λόγια του Νίτσε είχαν βοηθήσει περισσότερο τη
χριστιανική Ευρώπη, ίσως ο κόσμος να ήταν σήμερα καλύτερος. Το λέω αυτό γιατί
ζητάω πρώτα τις ευθύνες στη δική μου γειτονιά και όχι στους ξένους
ανατολίτικους «μαχαλάδες».
Πόσο χρήσιμο είναι να ψάξω τις νομαδικές κοινωνίες της
ασιατικής φεουδαρχίας για να βρω το βάρβαρο δίκαιο που τις διέπει; Μήπως
είναι καλύτερα να μαζέψω όλα τα λάθη του «πολιτισμένου» μου κόσμου για να
καταλάβω καλύτερα τη ρίζα του μεγάλου κακού;
Στο Παρίσι, πέθαναν άνθρωποι από δολοφόνους που πήραν
δυτική παιδεία, που σιτίστηκαν από δυτική πρόνοια, που ανακάλυψαν το θεό
τους στη γαλλική γλώσσα, που οργανώθηκαν μέσα από ευρωπαϊκά δίκτυα
και που κρατούσαν στα χέρια τους πιθανόν γαλλικά ή γερμανικά όπλα. Άρα, το
πρώτο που έχω να κάνω είναι να ζητήσω ευθύνες από την κοινωνία που τους
εξέθρεψε και όχι από τη μακρινή φονταμενταλιστική τους ρίζα. Ίσως μάλιστα
κανείς από αυτούς να μην πάτησε το πόδι του στις καθαρές ισλαμικές κοινωνίες
της Ανατολής. Ίσως γι΄αυτό η φαντασία τους πλάθει καλύτερα τις
ευδαιμονικές κοινωνίες της θεοκρατίας. Δεν ξέρουν αλλά φαντάζονται!
Γιατί λοιπόν, να μου φταίνε οι βάρβαροι όταν η βαρβαρότητα
πηγάζει και μεθοδεύεται στη δική μου κοινωνία; Και να τώρα πως ο δικός μας
θεός, αυτός που «αγαπάει» τους πάντες εκτός από τα δικά του παιδιά…
φροντίζει να εκτρέφει την αγριάδα των άλλων θεών. Ρίξε μια ματιά με τίνος όπλα
σκοτώνουν οι Τζιχαντιστές στη Συρία, με τίνος μηχανισμούς οργανώνονται
και ποιοι ξεσήκωσαν το «τζιχάντ» ως αντίβαρο στον κομμουνιστικό κίνδυνο,
στο Αφγανιστάν. Ψάξε λίγο βαθιά να δεις ποιος καλός «Χριστιανός» άναψε τη
φλόγα του Ισλάμ και συνεχίζει ακόμα να ρίχνει λάδι στην τεράστια φωτιά
που τείνει να γίνει πια ανεξέλεγκτη.
Κανένας θεός όμως, δεν κάνει για δημοσιογράφος. Και πολύ
περισσότερο, ο θεός χωρίς αμφιβολία, αμφισβήτηση, περιέργεια και
χωρίς πάθος από τη φύση. Γιατί δεν τον ενδιαφέρει ούτε ο
λόγος ούτε η σκέψη ούτε το κλάμα κι ο πόνος και ούτε η χαρά των ανθρώπων.
Η μοναδικότητα του δεν του επιτρέπει να δει παρά μόνο την επέκταση και το
βάρβαρο θρίαμβο στις ψυχές των «υπηκόων» του. Τι διάολο «βασιλιάς» είναι
στο κάτω κάτω, αν δεν κυριεύσει ολόκληρο τον πλανήτη; Ποιος το ξεκίνησε;
Ο δικός μας πρώτος, ο Χριστιανός θεός κι ο Ιουδαίος. Ε τώρα, ήρθε η
σειρά της προσπάθειας για τον Μουσουλμάνο.
Κι αυτοί που θέλουν να φυλάξουν τον χριστιανικό πολιτισμό της
Ευρώπης από το μένος των βαρβάρων; Πολύ φοβάμαι πως θα μας βάλουν σε
περιπέτειες. Γιατί, όπως συνηθίζουν κι όπως διδάσκει κι ο δικός τους θεός, θα
αρπάξουν πάλι την ευκαιρία της «αντεπίθεσης» στη ζωώδη μανία των «αντιπάλων»
τους.
Ίσως τώρα να είναι αργά αλλά η Ευρώπη και γενικότερα ο
δυτικός κόσμος πρέπει κάποτε να ξεχάσει το θεό «βασιλιά» και να επινοήσει
έναν θεό «δημοσιογράφο»! Έναν θεό που θα κάνει «συντακτικές συσκέψεις»
όπως οι συντάκτες της Charlie αλλά και «συνάξεις» σαν τους
θεούς του Όμηρου. Να κυνηγάει το «ρεπορτάζ» μέσα
στις πραγματικές ζωές των ανθρώπων. Έναν θεό με πάθη, πόθους, ταπεινά και
υπέροχα ένστικτα και όχι παντοδύναμο (μόνο η μοίρα ας είναι…). Για να
αισθάνεται την ανάγκη των άλλων και να τους μαζεύει γύρω του, πριν αποφασίσουν
την «έκδοση» του επόμενου «φύλλου»…
Η Ευρώπη χρειάζεται κοινότητες και περισσότερη δημοκρατία. Ο
πολιτισμός της έχει ανάγκη από άλλους θεούς, πιο αληθινούς και
αλληλέγγυους στις κοινωνίες των πολιτών της. Με ανεκτικότητα αλλά και
κανόνες, θεσμούς και «πίστη» στα «ιερά» της Συντάγματα. Η βαρβαρότητα στο
Παρίσι και οποιαδήποτε άλλη παρόμοια εμφανίστηκε, ως τώρα, γεννήθηκε στις
συγκεντρωτικές και υποκριτικές της κοινωνίες. Μόνο με την επανάσταση στη φύση
των πολιτευμάτων της θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την ακατέργαστη βία που πάντα
εξέπεμπε η Ανατολή. Η δύση έχει χρέος να μεταμορφώσει πρώτα το δικό της, τον
υποκριτή χριστιανό θεό για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον μουσουλμάνο.
Και ίσως κάποτε, χρειαστεί ένα νέο πολίτευμα ή
τουλάχιστον, ένα προηγμένο εκπαιδευτικό σύστημα να μας αποκαλύψει
ότι «Η εμμονή των θρησκειών να βρίσκουν τον κόσμο άσχημο και κακό
έχει κάνει τον κόσμο άσχημο και κακό».
Ανδρέας Ζαμπούκας
Capital
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου