Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει για τον Αλέξη…

Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος του ελληνικού αδιεξόδου. Και τα δυο κόμματα κινούνται πάνω στο κρατικοδίαιτο δόγμα του παρασιτισμού και της διαφθοράς που επέβαλε ο Ανδρέας Παπανδρέου στη μεταπολίτευση.

Η Νέα Δημοκρατία το 2010 μετρούσε τα Ζάππεια και το 2012 που ανέλαβε να κυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, αντί για μεταρρυθμίσεις αρκέστηκε στις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων.

Μετά το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών του 2014 πανικόβλητη άρχισε να αντιγράφει το ΣΥΡΙΖΑ στην παροχολογία και τις φοροεπιδρομές. Μοιραία έχασε και τα τελευταία ψήγματα επιρροής στη μεσαία τάξη με αποτέλεσμα τη δημοσκοπική καθίζηση.

Η ΝΔ προσέλκυε ένα σημαντικό αριθμό ψήφων λόγω του πανικού που δημιουργεί ο ασυνάρτητος και αντιφατικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ. Τους ψηφοφόρους αυτούς τους εξόντωσε οικονομικά και τους έχασε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ παρότι προηγείται δημοσκοπικά δεν φαίνεται να αθροίζει σημαντικό αριθμό νέων ψήφων. Αυτό όμως με βάση το εκλογικό σύστημα δεν θα τον εμποδίσει να λάβει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης την οποία ενδεχομένως θα καταφέρει να σχηματίσει με ή χωρίς στήριξη άλλων δυνάμεων.

Τα περισσότερα από τα πράγματα που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι υλοποιήσιμα, ενώ η ανάληψη της εξουσίας και οι θεμελιώδεις αντιφάσεις που εμπεριέχει (π.χ. Μέσα στο Ευρω-Εξω από το Ευρώ) μπορεί να επιταχύνουν το αδιέξοδο της ελληνικής οικονομίας και να υποστεί την δημοσιονομική κατάρρευση κατά τη διακυβέρνησή του.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πως θα αντιδράσουν τότε άνθρωποι που ψήφισαν από απόγνωση. Τα δυο μεγάλα κόμματα στις δημοσκοπήσεις αθροίζουν σταθερά κάτω του 50% σε πρόθεση ψήφου και το καθένα χωριστά από ένα άνω του 70% σαν αρνητική ψήφο.

Κανένας δεν μπορεί να κυβερνήσει με τα 2/3 της κοινωνίας εναντίον του. Στην τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis για καταλληλότερο σαν πρωθυπουργός προηγείται ο «Κανένας» με 36%, ακολουθεί ο κ. Σαμαράς με 32% και ο κ. Τσίπρας με 18%…

Το σενάριο των πρόωρων εκλογών και της δημιουργία κυβέρνησης αυτοδύναμης από το ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει δύσκολο ακόμη αλλά δεν είναι απίθανο.

Το ερώτημα είναι αν μετά την αντίδραση των αγορών την περασμένη εβδομάδα με τα επιτόκια να εκτοξεύονται στο 9% επειδή η κυβέρνηση αποφάσισε άρον-άρον, για λόγους πολιτικών εντυπώσεων ,να βγάλει τη χώρα από το μνημόνιο, έχουν λάβει όλοι το μήνυμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύθηκε και εκτοξεύθηκε με βασικό όπλο την αντιμνημονιακή ρητορική. Αν πλησιάζουν οι εκλογές με το ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται στις δημοσκοπήσεις πως θα αντιδράσουν οι αγορές;

Επιτόκια στο 9 ή 19% σημαίνει κλειστές αγορές κεφαλαίων για τις τράπεζες. Αν η ΕΚΤ όπως το 2012 δεν στείλει τις νταλίκες φορτωμένες, οι τράπεζες θα δυσκολευτούν να κρατήσουν τα ΑΤΜ ανοιχτά.

Όπως μπορεί κάποιος να καταλάβει εύκολα, η ανησυχία για τα περιουσιακά στοιχεία εξελίσσεται με την εξής σειρά: Μετοχές, ομόλογα καταθέσεις και τέλος ακίνητα…

Ο Σαμαράς όσο ήταν στην αντιπολίτευση μιλούσε για Ζάππεια. Όταν κέρδισε τις εκλογές έστριψε το «καράβι» προς το ρεαλισμό και μετά τις Ευρωεκλογές ξαναπροσέγγισε τις «ακτές» ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας με μια βάση 50-50% υπέρ ή κατά του Ευρώ και μια πλειοψηφία π.χ. 160 βουλευτών με 30 εξ αυτών Λαφαζανικούς (αντι-Ευρώ )θα μπορέσει να ολοκληρώσει τη στροφή στο ρεαλισμό, όπως εσχάτως επαγγέλλεται;

Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει δημιουργήσει προσδοκίες αναδιανομής πλούτου. Ο μόνος πλούτος που υπάρχει σήμερα στη χώρα πέρα των συρρικνούμενων καταθέσεων είναι οι ανοιχτές πιστωτικές γραμμές του Ντράγκι, τα ΕΣΠΑ και οι επενδύσεις της ΕΤΕπ.

Μια εχθρική στάση απέναντι στους δανειστές θα σημάνει κλείσιμο όλων των στρόφιγγων. Απόλυτη ξηρασία της αγοράς από ρευστότητα σημαίνει μείωση των κρατικών εσόδων άρα μείωση μισθών και συντάξεων. Επιπλέον, το 2010 αποφύγαμε τις ελλείψεις τα ράφια και τα κλειστά πρατήρια, παρά το γεγονός πως οι εγγυητικές των ελληνικών τραπεζών δεν γινόταν δεκτές, χάρη στις καλύψεις από τους οργανισμούς εγγύησης εξαγωγικών πιστώσεων της Γερμανίας και της Γαλλίας.

Άρα, τι άλλο απομένει να κάνει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρά κάποιες ασκήσεις εντυπώσεων αναδιανομής. Να ονομάσει π.χ. το ΕΝΦΙΑ Φόρο Αλληλεγγύης, να απαλλάξει από την καταβολή του όσους πληρώνουν ΕΝΦΙΑ κάτω των 400 Ευρώ και να φορτώσει τη διαφορά που θα προκύψει σε όσου πληρώνουν πάνω από 1000 Ευρώ, δηλαδή την μικρομεσαία τάξη.

Να τον φορτώσει π.χ. στο ελεύθερο επαγγελματία των 12.000 Ευρώ εισόδημα με μπλοκάκι, ο οποίος πληρώνει 3.300 Ευρώ φόρο εισοδήματος, 5-6.000 ασφαλιστές εισφορές και 2.000 Ευρώ, ΕΝΦΙΑ, φόρο αλληλεγγύης κλπ. Να προσθέσει κάτι επιπλέον δηλαδή στο ρυθμό αύξησης των ανεξόφλητων οφειλών.

Είναι αδιέξοδο. Γι’ αυτό λέμε πως η υλοποίηση έστω και μέρους όσων υπόσχεται απλά θα επιταχύνει την δημοσιονομική κατάρρευση που έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση.

Τα περί φορολόγησης των μεγάλων ομίλων και του μεγάλου πλούτου, για όποιον γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα αποτελούν πομφόλυγες.

Στην χώρα έχουν απομείνει ελάχιστοι μεγάλοι όμιλοι και αυτοί μεταφέρουν ήδη τις έδρες στο εξωτερικό. Μια έκτακτη εισφορά το πολύ που μπορεί να πετύχει, είναι τη επιτάχυνση της φυγής και μερικές χιλιάδες ανέργους. Ο μεγάλος πλούτος έντιμος ή ανέντιμος έχει πάρει τα μέτρα του ήδη από το 2010 όταν μετέφερε τις καταθέσεις στο εξωτερικό.

Άρα, ο ΣΥΡΙΖΑ όπως κάθε άλλη πολιτική δύναμη στην Ελλάδα, εντός των δημοκρατικών θεσμών και διεθνών αγορών, έχει μια μόνο διέξοδο ανάταξης της χώρας: τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και την προσέλκυση επενδύσεων από Έλληνες και ξένους.

Αυτό όμως μπορεί να συμβεί με ακριβώς τα αντίθετα απ ‘όσα ευαγγελίζεται.

Περιληπτικά, όποιος θέλει να αντιστρέψει την πορεία της χώρας από την οικονομική διάλυση με ορίζοντα δεκαετίες έχει σαν μοναδική επιλογή το επιθετικό ιρλανδικό μοντέλο. Μόνο που στην Ελλάδα πρέπει να συμπληρωθεί με επαναστατικές αλλαγές στο ασφαλιστικό που αποτελεί «υδρογονοβόμβα», τη διαφθορά και το παρασιτισμό του δημοσίου.

Κάποιοι ανησυχούν πως το αδιέξοδο που συναντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τον στρέψει σε ριζοσπαστικές λύσεις αντί ρεαλιστικές. Οι ριζοσπαστικές εξωθεσμικές λύσεις προϋποθέτουν παρακρατικούς και παραστρατιωτικούς μηχανισμούς (λενινιστικά δομημένο κόμμα)που δεν διαθέτει σήμερα κανένας στην Ελλάδα. Η ΧΑ προσπάθησε να δημιουργήσει σύμφωνα με τις δικογραφίες περί εγκληματικής οργάνωσης αλλά η κίνηση αυτή φαίνεται πως έχει ανακοπεί από τη δικαιοσύνη.

Μοιραία λοιπόν το ζητούμενο είναι η επόμενη του ΣΥΡΙΖΑ ημέρα. Δηλαδή η μορφή που θα λάβει ο «Κανένας» των δημοσκοπήσεων και το ενδεχόμενο κατά τη περίοδο της διάψευσης των αριστερών ψευδαισθήσεων της μεταπολίτευσης να υπάρξει κάποιο ατύχημα αποπομπής από το Ευρώ.

Για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο χρειάζονται ευρύτερες συναινέσεις. Χρειάζεται ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο με ορίζοντα 10-20 χρόνων. Ο ΣΥΡΙΖΑ+ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ +ΠΑΣΟΚ ως κόμματα που φέρουν τη ευθύνη της χρεοκοπίας αδυνατούν να το πετύχουν αυτό.

Κατά συνέπεια το ζητούμενο είναι αν θα το πετύχουν τα κόμματα που θα τους διαδεχθούν. Το Ποτάμι, που μαζί με τη ΧΑ και τους ΑΝΕΛ είναι τα προϊόντα αυτής της κρίσης, κινείται στην κατεύθυνση αυτή. Ένα Ποτάμι της κεντροαριστεράς μαζί με ένα «Ποτάμι» της κεντροδεξιάς, όταν ακολουθήσει, μπορούν να ορίσουν ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο με μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Ένα πλαίσιο που δεν θα αλλάζει κάθε φορά που αλλάζουν τα κόμματα στη κυβέρνηση. Η ΧΑ και οι ΑΝΕΛ με το μισαλλόδοξο λόγο δεν μπορούν να ορίσουν ένα τέτοιο πλαίσιο.

Σίγουρα δεν μπορούν να ορίσουν ένα σταθερό οικονομικό πλαίσιο οι πολιτικές δυνάμεις όπως είναι ακροβολισμένες σήμερα, οι οποίες λειτουργούν ως οπισθοφυλακές υπεράσπισης των συμφερόντων των κυρίαρχων ομάδων της Ελλάδα που χρεοκόπησε.

Υπομονή, λένε πως το πιο βαθύ σκοτάδι του αδιεξόδου είναι λίγο πριν ξημερώσει…

Κώστας Στούπας

Capital