Εκτός από άσχετοι είναι και αμετανόητοι…

Προχθές κατά τη διάρκεια του γυρίσματος του οβελία στη σούβλα μου διηγήθηκαν την εξής ιστορία μιας μικρής εμπορικής επιχείρησης η οποία θα μπορούσε να αποτελεί το πρότυπο ενός σχεδίου διάσωσης ή ολοκληρωτικής καταστροφής της Ελλάδας.

To 2008 ήταν η καλύτερη χρονιά καθώς ο τζίρος και τα κέρδη της μικρής εμπορικής εταιρείας (της «Οβελίας ΑΕ» για την οικονομία της συζήτησης) είχαν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Το 2010 ο κόσμος γύρισε ανάποδα, η Ελλάδα χρεοκόπησε και ο τρόμος πάγωσε τις τράπεζες και την αγορά.

Οι τέσσερις συνέταιροι κατάλαβαν πως πρέπει να κάνουν κάτι, όταν έμειναν οι ίδιοι πέντε μήνες χωρίς μισθό από την εταιρεία τους…

Οι πωλήσεις στα τρία καταστήματα είχαν μειωθεί στο ένα τέταρτο ενώ τα ενοίκια και οι μισθοί είχαν παραμείνει στα ίδια επίπεδα. Μέσα σε λίγους μήνες το προσωπικό από 40 άτομα μειώθηκε στα 15 και οι αποζημιώσεις ρυθμίστηκαν να εξοφληθούν με 50% άμεση καταβολή και το υπόλοιπο σε 12 μηνιαίες δόσεις.

Επιπλέον το 30% των οφειλών προς την εταιρεία αθετήθηκαν από πελάτες που βάρεσαν κανόνι.

Τα τρία καταστήματα ξενοικιάστηκαν και ενοικιάστηκε στη θέση τους ένα με νέο χαμηλότερο ενοίκιο. Η εταιρεία αναπροσάρμοσε τη γκάμα των προϊόντων της που απευθύνονταν προς τις εταιρείες μεταποίησης στα πιο απαραίτητα εξ αυτών, αποφεύγονταν να δημιουργεί στοκ διάρκειας πέραν των 3 μηνών.

Το 50% των παραγγελιών πληρώνεται άμεσα με την παραλαβή και το υπόλοιπο εντός τριμήνου το πολύ. Πολλοί πελάτες προτιμούν οι ίδιοι να πληρώνουν το 100% με την παραλαβή, για να μην έχουν ανοίγματα καθώς η απουσία «ανοιγμάτων» στην αγορά ήταν η αιτία που τους επέτρεψε να επιβιώσουν, όταν οι ανταγωνιστές κατέβαζαν ρολά από τα χρέη…

Το 2011 ήταν ακόμη πιο δύσκολη χρονιά, καθώς στα ταμεία φάνηκε η απουσία του 30% των οφειλών που δεν πληρώθηκαν προς την εταιρεία, συν των αποζημιώσεων του προσωπικού που καταβάλλονταν σε δόσεις, συν του κόστους των μετακομίσεων. Ήταν, η δύσκολη περίοδος…

Από το 2012 άρχισε να φαίνεται φως στον ορίζοντα. Το 2013 η εταιρεία με 15 άτομα προσωπικό και το ¼ του τζίρου του 2008 σταθεροποιήθηκε και εμφάνισε κέρδη. Το 2014 παρουσίασε αύξηση των πωλήσεων και των κερδών. Το 2015 ακόμη δεν έχει νιώσει την «παγωμάρα» στην αγορά…

Αν προκύψει, θεωρούν πιο πιθανό να απαλλαγούν από 2-3 ανταγωνιστές που έχουν καταφέρει να επιβιώσουν. Οι ίδιοι θεωρούν σίγουρο πως θα επιβιώσουν με την ευελιξία που έχουν αποκτήσει.

Αν η εταιρεία αυτή είχε μείνει το 2010 και το 2011 με τα τρία υποκαταστήματα και τα 40 άτομα προσωπικό, σήμερα δεν θα υπήρχε, θα είχε κατεβάσει ρολά.

Σήμερα με την αναδιοργάνωση που έχει κάνει η ίδια και τη μείωση του αριθμού των ανταγωνιστών υπολογίζουν να φτάσουν τα μεγέθη του 2008 ακόμη και αν η αγορά συνολικά φτάσει στο 50% του τζίρου του 2008. Για να συμβεί αυτό θα χρειαστεί να διπλασιάσει το προσωπικό από 15 σε 30 άτομα.

Τα υπόλοιπα 10 από το συνολικό προσωπικό του 2010 θα πρέπει να αναζητήσουν αλλού εργασία.

Από τους 25 που απέλυσε το 2010 οι 9 βρήκαν εργασία στους επόμενους 12 μήνες, οι περισσότεροι από αυτούς χρειάστηκε να διακόψουν το ταμείο ανεργίας… Ήταν αυτοί που ευχαρίστως θα επαναπροσλάμβανε η «Οβελίας ΑΕ»  αν της το επέτρεπαν οι συνθήκες…

Σήμερα αναλύοντας τα σχέδια αναδιάρθρωσης που ξεκίνησαν το 2010 οι ιδιοκτήτες θεωρούν, πως το μόνο που θα έπρεπε να κάνουν διαφορετικά ήταν το σχέδιο αναδιάρθρωσης να ξεκινούσε το 2009. Ποιος όμως μπορούσε τότε να προβλέψει τι θα ακολουθήσει…

Η ιστορία της «Οβελίας ΑΕ» αποτυπώνει το σχέδιο που έπρεπε να είχε ακολουθήσει η Ελλάδα για να βγει από την κρίση χρεοκοπίας. Οι χώρες όμως δεν είναι εταιρείες να κατεβάσουν ρολά και να εξαφανιστούν, μπορεί να συνεχίσουν να φυτοζωούν για χρόνια πουλώντας το στοκ από τις αποθήκες και καταβάλλοντας για 2-3 χρόνια μισθούς που φθίνουν…

Σ’ αυτό το στάδιο βρίσκεται η χώρα μας τώρα. Μέσα στο 2015 το κράτος δεν θα είναι σε θέση να καταβάλει το σύνολο των μισθών και των συντάξεων ακόμη και αν δεν χρειαστεί να πληρώσει τίποτα για τόκους και χρέη…

Οι καταθέσεις που θα έπρεπε να είναι το «καύσιμο» της οικονομικής ανάπτυξης έχουν κάνει φτερά στο εξωτερικό ή τα μπαούλα. Η πολιτική αβεβαιότητα και η αντιμνημονιακή «μπαρουφολογία» φρόντισαν γι’ αυτό. Μοιραία, ανάπτυξη και θέσεις εργασίας μπορούν να δημιουργηθούν στο μέλλον μόνο με την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων.

Αυτοί που έκαναν πολιτική περιουσία χάρη στα συνθήματα εναντίον του ξένου κεφαλαίου, το μόνο που κατάφεραν επί του πρακτέου είναι παραδώσουν τη χώρα και την οικονομία της δεμένη «χειροπόδαρα» στις πιο επιθετικές μορφές του ξένου κεφαλαίου: αυτό που επενδύει σε χώρες υψηλού ρίσκου με ληστρικά περιθώρια κέρδους.

Τα ξένα κεφάλαια έχουν να διαλέξουν μεταξύ 200 χωρών να επενδύσουν. Για να προτιμήσουν την Ελλάδα, εκτός από τη σταθερότητα του ευρώ θα πρέπει να εξασφαλιστούν και άλλες προϋποθέσεις όπως πολιτική και φορολογική σταθερότητα. Αν εκλείψει και το ευρώ, η Ελλάδα θα κάνει μόνο για φθηνές επενδύσεις εντάσεως εργασίας. Το μόνο της πλεονέκτημα θα είναι οι μισθοί επιπέδου Βουλγαρίας…

Σε αντίθεση με την «Οβελίας ΑΕ» εμείς, δυστυχώς επτωχεύσαμεν… Μια φορά το 2010 και μια φορά, και φοβάμαι ακόμη πιο οδυνηρή, τις προσεχείς εβδομάδες ή μήνες.

Πηγή: Capital