Τα παιδιά στα σχολεία σταμάτησαν να λιποθυμούν στις τάξεις από την πείνα. Από τις 25 του Γενάρη κι έπειτα προέχει η εθνική ανάταση. Δεν μένει χρόνος για δεύτερες σκέψεις και για μικροαστικές αντιδράσεις. Ό,τι θέλει η πατρίδα. Τα παιδιά της επιτρέπεται να πέφτουν μόνο στα πεδία των μαχών. Πουθενά αλλού! Τι προστάζει σήμερα η πατρίδα;
Τι να το κάνουμε το γάλα, το ψωμί και το βούτυρο, όταν μπορούμε να ξοδέψουμε 500 εκατομμύρια για να αναπαλαιώσουμε αεροπλάνα τριάντα πέντε ετών; Κανόνια αντί για βούτυρο; Ο σοσιαλισμός θέλει θυσίες που λέει κι ο σύντροφος Στρατούλης. Πρώτη φορά αριστερά! Ζήτω το Έθνος!
Μπορεί να μην πληρώσουμε το ΔΝΤ, αλλά λεφτά για αυτά τα
αεροπλάνα έχουμε. Ειδικά γι΄αυτά! Μιλάμε για την επισκευή 5 ανθυποβρυχιακών
αεροπλάνων ηλικίας 35 ετών. Την απόφαση αυτή την πήραν όλοι μαζί. Έχει την
σύμφωνη γνώμη του Πρωθυπουργού της χώρας. Δεν είναι απόφαση μόνο του Πάνου
Καμένου.
Ας πούμε ότι αυτά γινόντουσαν πριν δύο χρόνια και κάτι. Το
σωτήριο έτος 2012, όταν η χώρα είχε φτάσει γι΄ άλλη μία φορά ένα βήμα πριν την
απόλυτη καταστροφή και το τιμόνι της κρατούσε ο «λαομίσητος Αντώνης». Τι θα
είχε συμβεί; Θα ακούγαμε πύρινους λόγους στην Βουλή για τα λεφτά που δεν
γίνονται ψωμί και βούτυρο για τα παιδιά που λιποθυμάνε στις τάξεις των
σχολείων. Και κάποιοι άλλοι θα έλεγαν ότι δεν χρειάζεται καν να πηγαίνουν τα
παιδιά μας στον στρατό και κατά συνέπεια δεν χρειαζόμαστε καν στρατιωτικές
δαπάνες. Αυτά θα τα έλεγαν εκείνοι, οι προοδευτικοί, οι εκπρόσωποι της
καλύτερης ιδεολογίας: «Πρώτα ο άνθρωπος».
Κι όποιος έλεγε ότι η πατρίδα έχει σύνορα με μία χώρα που
αποτελεί μόνιμη απειλή για την ασφάλειά μας και την εδαφική μας ακεραιότητα, τι
θα άκουγε;
Τώρα όμως στο τιμόνι δεν βρίσκεται ο «λαομίσητος Αντώνης»,
αλλά ο «ήρθε η ελπίδα Αλέξης». Γι΄ αυτό οι άνθρωποι έπαψαν να πεινάνε και
βλέπεις παντού χαμόγελα. Γι΄ αυτό και μπορούμε πλέον να ξοδεύουμε 500
εκατομμύρια ευρώ για αεροπλάνα που πετούν στους ουρανούς για 35 ολόκληρα
χρόνια. Νιός ήμουν και γέρασα. Αλλά αυτά εκεί, αγέραστα! Υπερήφανα! Πολλοί από
εσάς ήσασταν αγέννητοι όταν τα αεροπλάνα αυτά πέταξαν για πρώτη φορά στους
ουρανούς.
Ποιος θα πει τώρα κάτι; Για τα παιδιά μας που δεν βλέπουν
μέλλον και αναγκάζονται εδώ και χρόνια να μεταναστεύουν σε άλλες χώρες; Για το
1,5 εκατομμύριο ανέργους; Αλλά τι λέμε; Όλοι αυτοί μπορούν να ζήσουν πλέον με
υπερηφάνεια. Δεν χρειάζονται δουλειές. Δεν χρειάζονται λεφτά. Άλλωστε, κι οι
λίγες θέσεις που υπάρχουν στα υπουργεία και στις υπηρεσίες έχουν ήδη πιαστεί
από συγγενείς και φίλους. Από αδέλφια, ξαδέλφια και συμβίες. Όχι για τα
παιδιά της Ελλάδος, αλλά για τα δικά τους παιδιά! Όπως συνέβαινε και χτες
και προχτές και επί τόσες δεκαετίες.
Πρώτη φορά αριστερά! Η ελπίδα επέστρεψε. Χορέψαμε στο
Σύνταγμα, αγοράσαμε βίδες για αεροπλάνα, φουσκώσαμε από υπερηφάνεια,
φωτογραφηθήκαμε με φόντο την Ακρόπολη κι ένα πιάτο τσιπούρες. Όχι εμείς! Ο
σύντροφος Βαρουφάκης. Αυτός που είπε πρώτος για τον λιτό βίο.
Με τρομάζει η φρασεολογία αυτής της κυβέρνησης. Με τρομάζουν
τα θυμωμένα μάτια του συντρόφου Στρατούλη που μιλάει για τα μεγάλα «Όχι». Με
τρομάζουν όλοι αυτοί που πουλάνε τρέλα. Περισσότερο, όμως, με τρομάζει μία
σταλινική αριστερά που αναζητά στηρίγματα σε τανκς και αεροπλάνα.
Capital
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου