Στο ίδιο έργο θεατές;

Οσο βαθιά κι αν είναι η κρίση, δεν φαίνεται τελικά ικανή να αλλάξει ούτε κι αυτή τη συνήθειά μας, κυβέρνηση κι αντιπολίτευση να αλλάζουν ρόλους, εν όψει εκλογών. Το έργο αυτό το είδαμε -με διάφορους τρόπους- αρκετές φορές στη Μεταπολίτευση, το ζήσαμε όμως κυριολεκτικά την προηγούμενη φορά, όταν ο... άρχων των Ζαππείων, με μια εναέρια κίνηση, έγινε... άρχων των μνημονίων χάριν της εξουσίας. 

Στο πλαίσιο της εναλλαγής αυτής των ρόλων τους φτάσαμε σήμερα στο σημείο η μεν κυβέρνηση να διακηρύσσει το τέλος των μνημονίων, να παίρνει αποφάσεις αγνοώντας τους δανειστές και αντιστεκόμενη στις τροϊκανές απαιτήσεις, η δε αντιπολίτευση να συζητάει για την αναδιάρθρωση του χρέους και να ψάχνει για συνεργασίες με τους... γύπες των διεθνών αγορών.

Οι μονόδρομοι της πιστής εφαρμογής του μνημονίου και του σκισίματός του εγκαταλείφθηκαν εκατέρωθεν!

Την ίδια στιγμή τα σημάδια ενός ακραίου και χωρίς όρια δικομματικού ανταγωνισμού για την εξουσία πυκνώνουν καθημερινά. Λαϊκίστικες διακηρύξεις, ανούσιες αντιπαραθέσεις, επικοινωνιακά κόλπα και κινήσεις εντυπωσιασμού διαδέχονται η μία την άλλη, ενώ διακηρύξεις αρχών, προγραμματικές εξαγγελίες, προτάσεις για μεταρρυθμίσεις και έξοδο από την κρίση παραπέμπονται στις καλένδες της μετεκλογικής αμνησίας...

Παίρνεις τον ΛΑΟΣ εσύ, πάω με τους ΑΝΕΛ εγώ, πας με το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου εσύ, παίρνω το βαθύ ΠΑΣΟΚ εγώ, έχεις τους εκδότες του συστήματος εσύ, τα βρίσκω με τους εκδότες που... σιχάθηκαν το σύστημα εγώ! 
Ολα αυτά μπορεί βέβαια να οδηγήσουν τον έναν ή τον άλλο πόλο του νέου δικομματισμού στην εξουσία, δεν μπορούν όμως να οδηγήσουν τη χώρα πουθενά και ιδιαίτερα δεν μπορούν να τη βγάλουν από την κρίση. Γιατί η έξοδος από την κρίση δεν θα επιτευχθεί με τζάμπα μαγκιές και φτηνούς λαϊκισμούς, αλλά με ένα σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων με αναπτυξιακό προσανατολισμό, ένα σχέδιο που θα υλοποιηθεί από μια συναινετική κυβερνητική πλειοψηφία.

Αυτός είναι και ο καθοριστικός ρόλος μιας προοδευτικής παράταξης που θα αναλάβει το βάρος της στήριξης του σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας, μακριά από γενικόλογες διακηρύξεις, παραδοσιακά κλισέ και κατεστημένες κομματικές ιεραρχίες. 
Η συνεργασία και ο συντονισμός όσο γίνεται περισσότερων και ευρύτερων δυνάμεων του προοδευτικού-μεταρρυθμισιακού χώρου θα είναι, στις επόμενες εκλογές, ένα πρώτο αλλά αποφασιστικό βήμα για την εξισορρόπηση του πολιτικού σκηνικού και τη σταθεροποίηση της πολιτικής ζωής που η χώρα έχει απόλυτη ανάγκη. 
Αλλιώς, κινδυνεύουμε να παραμείνουμε απλοί θεατές ενός ακόμα επεισοδίου στο σίριαλ του δικομματισμού και, το πολύ πολύ, να ρίχνουμε στη διάρκεια των διαφημίσεων και καμιά σπόντα για την Κεντροαριστερά.

Γιάννης Μεϊμάρογλου
ΕΘΝΟΣ