Ζούμε ο ένας εις βάρος του άλλου

Και μας αρέσει. Επιστρέφοντας από ένα 10ήμερο ταξίδι στην Κίνα, βρέθηκα πίσω στην ελληνική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που μόνο θλίψη πλέον σου προκαλεί. Θλίψη για το μέλλον ενός λαού υπερήφανου, δημιουργικού, με μπέσα και φιλότιμο που σπάνια συναντάς.

Ενός λαού, όμως, του οποίου τα αντανακλαστικά έχουν προ πολλού σχεδόν εξαφανιστεί. Ο λαϊκισμός και η αισχρή παραπληροφόρηση μας έχουν πλήρως απονευρώσει και έχουν καταφέρει καίριο πλήγμα στην κρίση μας, σε τέτοιο μάλιστα σημείο που να διερωτάται κανείς, τι διαφορά μπορεί να έχει ο τρόπος σκέψης μας από τον τρόπο σκέψης ενός κλασσικού «κρετίνου».

Οι ηλίθιοι είναι ανίκητοι και όλοι εμείς καθημερινά γινόμαστε όλο και περισσότερο ανίκητοι. Πως αλλιώς π.χ. να ερμηνεύσει κανείς τους λόγους που οδηγούν την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων να θέλουν να διατηρήσει η Ολυμπιακή τον κρατικό της χαρακτήρα. Φτάνουμε στο σημείο να αποδεχόμαστε υποσυνείδητα την «γραμμή» που θέλουν να μας περάσουν κάποιοι για τα δήθεν πλεονεκτήματα ενός δημόσιου αερομεταφορέως, παρότι θίγει ευθέως, βαρύτατα και από κάθε δυνατή άποψη, την τσέπη μας.

Η ανικανότητα, η αναξιοπιστία και η υστεροβουλία «πάνε σύννεφο», με αποτέλεσμα ένα ολόκληρο κράτος να υπολειτουργεί και να παρασιτεί εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. «Με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις» και δυστυχώς μαθαίνουμε γρήγορα, αλλά στραβά. Είμαστε πλέον μια κοινωνία βολεμένη, μια κοινωνία που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα, μια κοινωνία που ο ένας ζει σε βάρος του άλλου.

Ινδοί, αναψυκτήρια και λοιπά γραφικά, μας αποπροσανατολίζουν και κινδυνεύουν να τινάξουν στον αέρα αποφάσεις και ρυθμίσεις για το Ασφαλιστικό. Ρυθμίσεις που επιβάλλεται να γίνουν εδώ και τώρα, κάτι που όλοι ανεξαιρέτως γνωρίζουν άριστα και που όλοι θέλουν για δικούς τους λόγους ο καθένας να μεταθέσουν για το μέλλον, σκεπτόμενοι το κλασσικό : «Ο Θεός της Ελλάδος είναι μεγάλος… κάτι θα σκαρφιστούμε όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι».

Τόση ανευθυνότητα, τόση κουτοπονηριά και τόση υστεροβουλία από σημαντικούς παράγοντες του δημόσιου βίου, μόνο στην Ελλάδα συναντάει κανείς. Πόση διάρκεια μπορούμε, όμως, να έχουμε σαν κοινωνία, όταν αντί να είμαστε ενωμένοι και εξωστρεφείς, ζούμε κυριολεκτικά «ξεσκίζοντας ο ένας τις σάρκες του άλλου» ;

Τα παραδείγματα ατελείωτα :

Συντεχνίες καταδυναστεύουσες όλους τους άλλους, είναι οι δικηγόροι, οι συμβολαιογράφοι, οι μηχανικοί (το πανίσχυρο ΤΕΕ φροντίζει να αυξάνονται διαρκώς οι αμοιβές των μηχανικών σε βάρος όλων εκείνων που προσφεύγουν στις υπηρεσίες τους), οι δημοσιογράφοι, οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί, οι «φορτηγατζήδες» (Δ.Χ.), οι ταξιτζήδες, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ, οι αγρότες και όλες οι άλλες επαγγελματικές τάξεις.

Έτσι η ντομάτα (και τα αγγουράκια) Κρήτης είναι ακριβότερα από τα αντίστοιχα ολλανδικά (προσέξτε, όχι τούρκικα), το γάλα της Ηπείρου είναι πολύ ακριβότερο του γάλακτος Ιρλανδίας, τα ναύλα (εσωτερικού φυσικά, όπου δεν υπάρχει επαρκής ανταγωνισμός) της Ολυμπιακής από εκείνα της Ryanair (που μακάρι να μπορέσει να κάνει πτήσεις στην Ελλάδα), κ.λπ.

Έχετε άραγε παρατηρήσει ότι ο καθένας ζητάει ό,τι θέλει για υπηρεσίες ή προϊόντα ; Ότι δηλαδή γινόμαστε όλο και περισσότερο μια κοινωνία της «αρπαχτής» ;

Συνεργείο καθαρισμού δύο ατόμων με μια παρκετέζα και 20 – 30 € υλικά, πληρώνεται με 700€ για δουλειά 5 ωρών ! Άλλο συνεργείο, για να κόψει κλαδιά δέντρων, ζητάει 150 & 200€ το δέντρο ! Πόσα παραδείγματα δεν βιώνει ο καθένας μας καθημερινά ; Και πληρώνει αγόγγυστα, διότι βαθειά στο υποσυνείδητο του ξέρει ότι η δική του συντεχνία (και άρα και ο ίδιος) έχει τον τρόπο της «να τα πάρει πίσω» από όποιον βρεθεί στο δρόμο της. Τι μέλλον μπορούμε να έχουμε με αυτά τα μυαλά ;

Στην Σανγκάη, ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται. Εκεί να δείτε επενδύσεις, υψηλή τεχνολογία, υπερσύγχρονους δρόμους, γέφυρες, λιμάνια, αεροδρόμια, τρένα, κτίρια, αρχιτεκτονική, αισθητική, σύγχρονα υλικά και απίστευτες υποδομές. Ένα μαγνητικό τρένο που κινείται με 431 χλμ./ώρα, σε πάει στο νέο εκπληκτικό αεροδρόμιο της Σανγκάης, μέσα σε 7 – 8 λεπτά ! Εντυπωσιακές γέφυρες, αυτοκινητόδρομοι, σήραγγες, κ.λπ., κάνουν τη «σημαία» μας, την περίφημη Αττική Οδό (45 χρόνια χρειάστηκαν από τη «σύλληψη» της το 1958, μέχρι τη λειτουργία της) ή το «Ελευθέριος Βενιζέλος», να φαντάζουν πολύ μικρά και πολύ «λίγα».

Και βοηθούν (τον Έλληνα επισκέπτη της Σανγκάης) να καταλάβει τα «εγκλήματα» των υπουργών ΠΕΧΩΔΕ του ΠΑΣΟΚ, που έκαναν μικρά και ελάχιστα έργα σε απίστευτα μεγάλους χρόνους. Αλλά και ταυτόχρονα να καταλάβει πόσο μεγάλο κακό κάνει σε 5 εκατ. κατοίκους του λεκανοπεδίου, η απραξία του σημερινού υπουργού ΠΕΧΩΔΕ. Που συνεχώς αναβάλλει τις επιβεβλημένες επεκτάσεις της (ήδη κορεσμένης) Αττικής Οδού, όσο και του (επίσης κορεσμένου) αεροδρομίου των Σπάτων.

Το πολιτικοοικονομικό σύστημα στην Κίνα, δημιούργησε τα τελευταία 10 χρόνια 120.000.000 (πολύ) πλούσιους, ενώ θα τους διπλασιάσει μετά βεβαιότητας, τα προσεχή χρόνια. Η δική μας νοοτροπία, μας «βουλιάζει» καθημερινά όλο και περισσότερο. Σημαίες και καμάρι μας, ο λαϊκισμός, η παραπληροφόρηση, η ατολμία και η συντεχνιακή αντίληψη… 
Και όσο αντέξουμε!

Tου αειμνήστου Στέλιου Σταυρίδη