Μπορούμε και μόνοι μας

Στις εκλογές που έγιναν πριν δυόμιση χρόνια, το διακύβευμα ήταν η παραμονή της χώρας στο ευρώ και την ευρωπαϊκή οικογένεια. Μοιάζει να είναι πάλι το ίδιο, τουλάχιστον επιφανειακά.

Οι ίδιες φοβίες, η ίδια άρνηση της πραγματικότητας, τα ίδια συντεχνιακά συμφέροντα, απειλούν με την καταστροφή της χώρας σαν ναρκομανείς για μια ακόμα τζούρα του παρασιτισμού που τους εξέθρεψε εις βάρος της κοινωνίας τα τελευταία 30 χρόνια.

Η αλήθεια παραμένει ότι η Ελλάδα είναι μέρος της Ευρώπης αδιαπραγμάτευτα, για την πλειοψηφία των Ευρωπαίων. Από την αρχή της ύπαρξής του 193 χρόνια πριν, το νέο ελληνικό κράτος ήταν το χαϊδεμένο παιδί των ευρωπαίων.

Σε καμιά άλλη κρατική οντότητα οι βορειοευρωπαίοι δεν συνέβαλλαν τόσο θετικά, με τόση επιμονή και για τόσα χρόνια, για την διατήρησή της.

Προσοχή, να μην μπερδευτούμε να πιστέψουμε ότι τα κίνητρα των συν-ευρωπαίων ήταν απλά, ή πάντα μόνο ανιδιοτελή. Ούτε ότι η στήριξη αυτή που απολαμβάνουμε τους τελευταίους 2 αιώνες ήταν συνεχής και σταθερή, ή χωρίς ενίοτε παρατράγουδα.

Ας αρκεστούμε όμως να πούμε ότι από αυτή την εμμονή τους με την Ελλάδα και την ύπαρξή της, δεν βγήκαμε χαμένοι ως Λαός. Αντίθετα, πιθανόν, έχουμε επωφεληθεί σταθερότητας και ευημερίας αναντίστοιχης με το μέγεθος και την οικονομική δυνατότητά μας ως χώρα και ως κοινωνία.

Η πραγματικότητα παραμένει ότι χωρίς την καθοδήγηση και την σχεδόν εμμονική συνδρομή των συν-ευρωπαίων τα τελευταία σχεδόν 200 χρόνια, καμία χώρα όπως η Νέα Ελληνική Δημοκρατία δεν θα είχε δημιουργηθεί.

Ας αναλογιστούμε πως ήδη από την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας πριν τη γέννηση του Χριστού ως την μετακόμιση της πρωτεύουσας στην Κωνσταντινούπολη στον 4ο μΧ αιώνα, και κατόπιν στα 1100 χρόνια της Νέας Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) Αυτοκρατορίας ως το 1453, και μετέπειτα στα 400 χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον διπλασιασμό της Ελλάδας το 1912, ότι οι περιοχές που περικλείει η σημερινή Ελλάδα ήσαν επαρχίες διοικούμενες και φορολογούμενες από μακρινές πρωτεύουσες αυτοκρατοριών για σχεδόν 2.000 χρόνια!

Αν σκεφτούμε κάτι ανάλογο, για παράδειγμα τον πολιτισμό των Μάγιας που άνθισε στην Κεντρική Αμερική από το 200 μΧ ως το 900 μΧ οπότε και διαλύθηκε, θα μπορούσαμε σήμερα καν να φανταστούμε την επιστροφή των Μάγιας έστω και ως μια μικρή κρατική οντότητα 2.000 χρόνια μετά, δηλαδή το 2900 μΧ, χωρίς την αμέριστη συνδρομή των τότε ισχυρών; Φυσικά και όχι.

Μάλιστα, ως αντίδραση για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της Ελλάδας στα τελευταία 30 χρόνια, η Ευρώπη εκπόνησε και υλοποίησε το μεγαλύτερο πρόγραμμα οικονομικής διάσωσης όλων των εποχών, με επιτόκια ανήκουστα χαμηλά ως σήμερα, με μόνο αντάλλαγμα να γίνουμε πιο οικονομικά ανεξάρτητοι ως χώρα.

Ως προέκταση των παραπάνω, θα ήταν λοιπόν δύσκολο αν όχι αδιανόητο να φανταστούμε ότι μετά από 200 χρόνια υποστήριξης, και 5 χρόνια οικονομικής φροντίδας στην εντατική, η Γηραιά Ευρώπη θα ενεργούσε για να διαλύσει την Ελλάδα συνειδητά και ηθελημένα, για κάποια πίκα ή κάποιο καπρίτσιο, ή για να παραδειγματίσει, δήθεν, κάποιους άλλους.

Από την άλλη πλευρά, όπως έχει αποδειχθεί επανειλημμένα, εμείς οι ίδιοι έχουμε κάθε δυνατότητα να  επιτύχουμε μόνοι μας την καταστροφή μας.

Αυτό είναι ξεκάθαρο και μόνο από γεγονός ότι σπαταλήσαμε 5 χρόνια για να αμφισβητούμε ως κοινωνία την χρησιμότητα ενός νοικοκυρεμένου και αποτελεσματικού κράτους, ότι ονομάσαμε την υπερφορολόγηση μεταρρυθμίσεις, ενώ αποκαλούμε εργασιακό μεσαίωνα την πρόθεση αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας της δουλειάς εκατοντάδων χιλιάδων εργαζόμενων του δημοσίου, ότι θεωρούμε την συνταξιοδότηση ως αμοιβή για ψήφο και όχι αποταμίευση, την λαμογιά δεξιότητα, και την εργατικότητα δουλοπρέπεια.

Δεν χρειαζόμαστε λοιπόν καμιά βοήθεια από την Ευρώπη για να συνεχίσουμε την πτώση, την ύφεση, την αποστράγγιση της οικονομίας από ρευστότητα, και να καταστρέψουμε ό,τι κατάφεραν οι πρόγονοί μας με την βοήθεια των Ευρωπαίων στα προηγούμενα 200 χρόνια!

Καμία απολύτως!

Μπορούμε και μόνοι μας!

Άγης Βερούτης

Capital