Οι αναρτήσεις μέσα από τις φωτογραφίες

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Στη κόψη του ξυραφιού…





Οι πολιτικοί και ειδικότερα οι εκλεγμένοι από το λαό αντιπρόσωποί του στο ελληνικό κοινοβούλιο, δηλαδή οι βουλευτές, είναι οι πρωταγωνιστές σε κάθε νομοθετική διαδικασία (νομοθετική ρύθμιση, νομοσχέδιο κλπ) που έρχεται προς ψήφιση για να γίνει ή όχι νόμος του κράτους.
Είναι λοιπόν τεράστια η εξουσία και συνάμα και η ευθύνη που έχουν με την ψήφο τους για τα νομοθετήματα που επικυρώνουν ή ακυρώνουν με αυτή, για κάθε μικρής μεσαίας ή μεγαλύτερης εμβέλειας ζήτημα, το οποίο πρόκειται να ρυθμίσει ένα πλέγμα συμπεριφορών του κοινωνικού-οικονομικού-πολιτικού και θεσμικού βίου της χώρας.
Τελευταία και λόγω των επικείμενων ψηφοφοριών για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας γινόμαστε μάρτυρες ενός άνευ προηγουμένου θεάτρου του παραλόγου. Υπάρχουν βουλευτές που θα ψηφίσουν θετικά, υπάρχουν βουλευτές που θα ψηφίσουν αρνητικά και υπάρχουν και εκείνοι που ακόμα δεν έχουν αποσαφηνίσει τη στάση τους. Εδώ όμως αντιλαμβανόμαστε και το μέγεθος του εκφυλισμού που έχουν υποστεί οι δημοκρατικοί θεσμοί σε αυτή τη Χώρα. Οι βουλευτές και ειδικότερα αυτοί που είναι αναποφάσιστοι φοβούμενοι μήπως τους αποκαλέσουν «αργυρώνητους», «προδότες» κλπ τα νύν ή τα πρώην κομματικά τους επιτελεία, συντάσσονται κατα τη προσφιλή τακτική με την κομματική γραμμή και δεν αφήνουν περιθώριο για μια δεύτερη έστω σκέψη. Ακόμα και αυτοί που αποκαλούνται ανεξάρτητοι βουλευτές – που μόνο ανεξάρτητοι δεν είναι – μας εξομολογούνται τις τύψεις τους σε περίπτωση που διαχωρίσουν τη θέση τους με το κόμμα από το οποίο προέρχονται.
Οποία κατάντια! Οι βουλευτές να σκέφτονται τούτη τη κρισιμότατη  στιγμή ότι έχουν να δώσουν λόγο πρωτίστως στα κομματικά τους επιτελεία και δευτερεύοντως στους ανθρώπους οι οποίοι τους τίμησαν με την ψήφο τους.
Οποία παράνοια! Κάποιος βουλευτής αυτή την ύστατη ώρα να σκέφτεται με κομματικά κριτήρια και να μην ανέρχεται στο ύψος των περιστάσεων, να σκέφτεται δηλαδή για το κοινό καλό.
Η υιοθέτηση βέβαια μιας πιο παραγωγικής προσέγγισης απαιτεί ο καθένας από τους ψηφισμένους αντιπροσώπους του κοινοβουλίου να γυρίσει πίσω στις βασικές αρχές της Δημοκρατίας. Δηλαδή σε κάθε περίπτωση να διατηρεί ανοιχτή γραμμή ,να αφουγκράζεται και αν είναι απαραίτητο να απευθύνεται στο τμήμα του εκλογικού σώματος που τον τίμησε με την ψήφο του, ορίζοντας με αυτό τον υγιή τρόπο και την στάση του στην εκάστοτε ψηφοφορία.
Ειδικότερα σε μια διαδικασία  όπως αυτή της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας που βιώνουμε στην παρούσα φάση, αυτό επιβάλλεται να το πράξουν και οι 300 του κοινοβουλίου. Αυτό θα πει αληθινή εκπροσώπηση του εκλογικού σώματος και όχι οι αποφάσεις που λαμβάνονται σε κλειστά κομματικά συμβούλια και ορίζονται από τις στεγανές κομματικές γραμμές.
Φαίνεται όμως ότι κάποιοι, αν όχι αρκετοί από τους αντιπροσώπους μας, δεν έχουν μελετήσει ούτε τα στοιχειώδη του πολιτεύματός μας δηλαδή της Προεδρεύομενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας που με τόση σαφήνεια και γλαφυρότητα  περιγράφονται σε εκείνο το ταπεινό αλλά και συνάμα υπέροχο σχολικό εγχειρίδιο του Γυμνασίου «Τα Στοιχεία Δημοκρατικού Πολιτεύματος»!
Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα πάντως και έχοντας ήδη παρέλθει η πρώτη ψηφοφορία άπρακτη, οι πολιτικοί μας δεν φαίνονται διατεθειμένοι να προχωρήσουν ούτε στην ελάχιστη απαιτούμενη συναίνεση – συνεννόηση, ετσι ώστε να διασφαλιστεί η πολιτική σταθερότητα στη χώρα (ευτυχώς ο προνοητικός νομοθέτης έχει ορίσει άλλες 2 παρόμοιες διαδικασίες για την εκλογή Προέδρου πριν υποδείξει σαν ύστατη λύση την προσφυγή στις κάλπες).
Αντ’ αυτού είναι και πάλι έτοιμοι να νίψουν τας χείρας τους και να στείλουν το λογαριασμό της επίλυσης του πολιτικού γόρδιου δεσμού στον λαό. Απαιτούν δηλαδή να μην τιμήσουν την εντολή που μόλις πριν 2,5 χρόνια έλαβαν, να μην παλέψουν για να συνεννοηθούν για τα βασικά που θα εξασφάλιζαν μια σχετική ομαλότητα στη πολιτική ζωή και να ξανασύρουν τους πολίτες σε εκλογές υπό ασφυκτικά χρονικά πλαίσια και ακραία διλήμματα.
Το εκλογικό σώμα όμως είναι κουρασμένο και στην πλειοψηφία του δεν φαίνεται διατεθειμένο να εμπλακεί άμεσα σε μια ακόμα εκλογική διαδικασία. Απαιτεί από τους πολιτικούς και ειδικότερα τους βουλευτές, που αυτή τη στιγμή είναι οι πρωταγωνιστές, να αντιληφθούν τον καίριο ρόλο και τις υποχρεώσεις τους και να ενσκύψουν τώρα με την πρέπουσα σοβαρότητα, δίνοντας  διέξοδο στο αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί.
Για μια ακόμη μια φορά τα τελευταία χρόνια η Χώρα βαδίζει στη κόψη του ξυραφιού. Για ακόμη μια φορά μια φορά οι πολίτες εναποθέτουν τις ελπίδες τους «στον από μηχανής θεό», «στο θαύμα» και στη γνωστή ρήση «ο θεός σώζει την Ελλάδα». Η σκληρή πραγματικότητα συνήθως διαψεύδει τα ευχολόγια, αλλά και ο πολίτης  τούτη την ύστατη ώρα δεν έχει άλλο καταφύγιο ελπίδας να αποτανθεί, παρά μόνο στο υπερβατικό στοιχείο! Ίσως είναι και η μόνη επιλογή χρονιάρες μέρες που είναι, οψόμεθα…
freewill.gr
Αναρτήθηκε από στις 10:00 π.μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)