Το “χθες που τόσο μας πλήγωσε”…

«Η Ελλάδα δεν κοιτάει πια πίσω στο χθες, που τόσο μας πλήγωσε..». 

Μια αποστροφή άχρηστου και διόλου πειστικού συναισθηματισμού ήταν εκείνη που επιλέχτηκε για αρχή της ομιλίας του πρωθυπουργού στα εγκαίνια της 79ης ΔΕΘ.

Τι είναι αυτό το «χθες που τόσο μας πλήγωσε…»; Μπας κι έπεσε πάνω από την Ελλάδα καμιά φυσική καταστροφή ουρανοκατέβατη κι οικτίρουμε την κακιά μας τη μοίρα;

Αν «το χθες που τόσο μας πλήγωσε…» είναι αυτό που περιέγραψε παρακάτω ο κ. Σαμαράς, δηλαδή το κράτος που δεν είχε Κτηματολόγιο, το κράτος όπου οι δαπάνες της υγείας ήταν ανεξέλεγκτες και τις λυμαίνονταν κυκλώματα επιτηδείων, το κράτος στο οποίο δεν υπήρχε εικόνα της περιουσίας παρά για 400.000 πολίτες του, το κράτος στο οποίο η αυτοδιοίκηση υπήρχε για να συσσωρεύει χρέη, το κράτος που μας εξέθετε ως λαό, ε, όσο και να το κάνεις, τα μέλη της κυβέρνησης αυτής και ο κ. Σαμαράς προσωπικά έχουν τεράστια ευθύνη. Διότι ήταν στην κυβέρνηση του 2009 που δανείστηκε 66,2 δισ. (με αρχική εκτίμηση στον προϋπολογισμό το ήδη δυσθεώρητο 42,2 δισ.), πιστή στο δόγμα «δανείσου άφοβα, η βόμβα θα σκάσει στον επόμενο».

Ο πρωθυπουργός περιέγραψε σωστά τα προβλήματα. Λησμονώντας, ωστόσο, να ξοδέψει μια κουβέντα αυτοκριτικής, περιοριζόμενος να τονίσει ότι «ευθύνες έχουν όσοι κυβέρνησαν αλλά και όσοι δεν κυβέρνησαν» επειδή «σκόρπαγαν συνεχώς το δηλητήριο του λαϊκισμού». Κατά τα άλλα, η ομιλία ήταν εύστοχα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ψηφοφόρων του, προορισμένη να τους συγκινήσει με την έγνοια για τους «παράνομους μετανάστες», τους «ενστόλους που όλοι αγαπούμε και τιμούμε», τη «Θεσσαλονίκη ΜΑΣ». Αναιμικές οι προσπάθειες για προσέγγιση ενός ευρύτερου ακροατηρίου, με την εξαγγελία για «το Ελληνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που δε θα μας επιβάλλεται απ’ έξω» αλλά «θα είναι ένα δικό μας πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και θα αφορά πράγματα που παντού αλλού έχουν ήδη γίνει και έχουν ήδη αποδώσει», σκοντάφτουν στην υπερβολή της «ανάκαμψης που τώρα ξεκινά και τώρα χρειάζεται ώθηση για να γίνει ανάπτυξη».

Ποιος πείθεται για την «ανάκαμψη που τώρα ξεκινά», την ώρα που η ανεργία είναι στο 27% και με τους τωρινούς ρυθμούς ανάπτυξης θα πέσει στο 20% σε 6 χρόνια και κανένα μέτρο καταπολέμησής της δεν έχει μακροπρόθεσμη στρατηγική; Ποιοι «επενδυτές εμπιστεύονται τη χώρα μας», την ώρα που το επιχειρηματικό περιβάλλον τους απωθεί φανερά; Ποια είναι «η μοναδική κοσμογονία αλλαγών χωρίς προηγούμενο», όταν ακόμη μελετάται το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων που υποτίθεται ότι άνοιξαν πέρσι; Και το χρέος, λέει, «θα λάβει πιστοποίηση βιωσιμότητας» (από ποιον, άραγε; Άντε, και του χρόνου με βραβείο).

Ο πρωθυπουργός πήγε να μας πιάσει στο «φιλότιμο». Ασχολήθηκε περισσότερο με αυτό παρά με τον τρόπο προσέλκυσης επενδύσεων και την αλλαγή του επιχειρηματικού κλίματος. Μας πούλησε «οιωνό από το παρελθόν στην ένδοξη γη της Μακεδονίας μας», την ανακάλυψη του τάφου στην Αμφίπολη.

Δηλαδή, δουλειά δεν είχαν οι αρχαίοι, επιστράτευσαν οιωνούς για να μας δείξουν ότι στηρίζουν Σαμαρά. Κι εφόσον ο οιωνός αποκαλύφθηκε επί δικής του πρωθυπουργίας, ο Αντώνης Σαμαράς δικαιούται να παρουσιάζει την αποκάλυψη του τάφου ως επίτευγμα δικό του.

Για άλλη μια φορά, πρωθυπουργός της χώρας κόμισε στη ΔΕΘ καθρεφτάκια και χάντρες για ιθαγενείς. Μόνο που, πλέον, ούτε ο χώρος ούτε ο χρόνος ούτε οι ιθαγενείς προσφέρονται.

capital.gr

Χριστίνα Ταχιάου