Η «ευέλικτη» αντίληψη της νομιμότητας.

Ανησυχητικό και εν τέλει πολύ θλιβερό είναι το γεγονός ότι ένα μέρος, μάλλον μεγάλο παρά μικρό, της πολιτικής τάξης έχει μια «ευέλικτη» αντίληψη περί νόμου και δημοσίου συμφέροντος. Αντίληψη εντελώς προσωπική, ή κομματική, που συνήθως την προσαρμόζουν για να επιχειρηματολογήσουν χωρίς λογική και υπονομεύοντας τους θεσμούς, ανάλογα με τις περιστάσεις και τις επιδιώξεις τους. 

Δεν πρόκειται βεβαίως για νέο φαινόμενο. Κάπως έτσι λειτουργούσε πάντα το ελληνικό κράτος από τη σύστασή του, γι’ αυτό άλλωστε έχει εδραιωθεί η άποψη ότι «η Ελλάδα δεν είναι κράτος, είναι ιδέα». Θα περίμενε όμως κανείς ότι ύστερα από τόσα παθήματα, τόσα χρόνια ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και με τη φοβερή εμπειρία της κρίσης, θα μπορούσαν να ανιχνευθούν κάποια σημάδια αλλαγής νοοτροπίας. Δυστυχώς, αυτό δεν φαίνεται να συμβαίνει ακόμη.

Αφορμή γι’ αυτές τις απαισιόδοξες σκέψεις προσφέρουν διάφορα που λέγονται και γίνονται τις τελευταίες ημέρες από περιφερειάρχες, βουλευτές, υπουργούς, δημάρχους, συνδικαλιστές και δημοσιογράφους, σχετικά με την οικονομική σταθερότητα και τον έλεγχο των πιστοποιητικών με τα οποία διορίστηκαν και μονιμοποιήθηκαν υπάλληλοι στους δήμους. Δεν είναι δυνατόν στον βωμό της κομματικής αντιπαράθεσης να υπονομεύεται το εθνικό νόμισμα και να γίνεται σημαία η ανυπακοή στους νόμους, προκειμένου να προστατευθούν άτομα που ενδεχομένως πλαστογράφησαν ή κατέφυγαν σε διάφορα ποινικά αδικήματα για να βολευτούν. Δεν μπορεί να πορεύεται με αυτό τον τρόπο μία χώρα που υποτίθεται ότι αγωνίζεται να βγει από την παρακμή. Γιατί η Ελλάδα, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, είναι σε παρακμή σε όλους σχεδόν τους τομείς. Η οικονομική χρεοκοπία ήλθε τελευταία, για να σφραγίσει με τον πιο οδυνηρό τρόπο τη διαδικασία αυτής της παρακμής.

Είναι απαράδεκτο να βγαίνει δημόσια ο Αδωνις Γεωργιάδης και να δηλώνει ότι αν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος θα αποσύρει τα χρήματά του από την τράπεζα, παροτρύνοντας έμμεσα τους πολίτες να τον μιμηθούν. Επιστρέφοντας έτσι σε εποχές τού «αυτή η δραχμή είναι δική σου» ή και αργότερα των κατευθυνόμενων φημών περί αρπαγής σπιτιών και περιουσιών από επερχόμενη κυβέρνηση. Εύλογες οι αντιρρήσεις και οι επισημάνσεις πως η οικονομική πολιτική που πλασάρει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι από παραπλανητική έως πολύ επικίνδυνη, αλλά, αν μη τι άλλο, η προτροπή στους πολίτες να σπεύσουν να πάρουν τα λεφτά τους από τα ΑΤΜ μεταφέρει την ευθύνη της πιθανής καταστροφής σε αυτόν που την εισηγείται, και μάλιστα πριν καταλάβει την εξουσία ο αντίπαλος... Και, πάντως, δεν πρόκειται για υπεύθυνη στάση δημόσιου άνδρα.

Στην άλλη πλευρά, η Ρένα Δούρου παρέμεινε πιστή στην αρχή της ανυπακοής των νόμων, με την οποία γαλουχεί συστηματικά τα στελέχη του ο ΣΥΡΙΖΑ από τότε που η συγκυρία τού έδωσε την ευκαιρία να αναδειχθεί σε υπολογίσιμη πολιτική δύναμη. Πρόσφερε ουσιαστικά κάλυψη στους δημάρχους που δεν επιτρέπουν στους ελεγκτές της Δημόσιας Διοίκησης να ελέγξουν τα στοιχεία των υπαλλήλων τους, παρά την προσπάθειά της να διαχωρίσει δήθεν τη στάση της. Οτι δηλαδή δεν θα προστατεύσει εκείνους που έχουν παρανομήσει, αλλά δεν θα ανεχθεί την αξιολόγηση. Με αυτή την έννοια βρίσκουν πάτημα οι δήμαρχοι να λένε το κοντό τους και το μακρύ τους, όπως ο του Χαλανδρίου ο οποίος έχει τη δική του άποψη περί δικαίου –κατά το γνωστό σύνθημα του ΚΚΕ «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»– και ο άλλος της Νίκαιας - Ρέντη που θεωρεί ότι επειδή ψηφίστηκε από τους δημότες έχει το δικαίωμα να αδιαφορεί για τους νόμους.

Είναι σαφές ότι η στάση της περιφερειάρχη Αττικής αποτελεί και κομματική γραμμή, κρίνοντας από ανάλογο δημοσίευμα του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, ο οποίος παρεμπιπτόντως αρνήθηκε πρόταση του Γ. Καμίνη να γίνει αντιδήμαρχος, στο οποίο συμπαρατάσσεται μαζί της. Χειρότερη ωστόσο είναι η τοποθέτηση του υπουργού Εσωτερικών Αργύρη Ντινόπουλου, ο οποίος προχθές έκανε μία αποτυχημένη απόπειρα ακροβασίας, που στην πραγματικότητα στρεφόταν εναντίον του συναδέλφου του Κυριάκου Μητσοτάκη και υπέρ της στάσης της Ρένας Δούρου. Παραδεχόταν μεν ότι είναι νόμιμος ο έλεγχος για την ανακάλυψη των απατεώνων δημοτικών υπαλλήλων, αλλά ταυτόχρονα δήλωνε ότι είναι «με τη Δούρου», γιατί δεν είναι καιρός για απολύσεις. Γι’ αυτό, λοιπόν, οι υπάλληλοι του Δήμου Θεσσαλονίκης καλώς απέπεμψαν τους ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης...

Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να επιβιώσει μια χώρα χωρίς σεβασμό στους νόμους, πλανάται οικτρά!

Άγγελος Στάγκος

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ