...Και (μετά) τα ψέματα!!! (οι μισές αλήθειες)

Οι υπαίτιοι  των ελλειμμάτων και της χρεοκοπίας έχουν εκτρέψει την προσοχή του κόσμου από την προσπάθεια να διορθωθεί η μιζέρια και η κατάντια μας με άρση των αιτίων που μας οδήγησαν σε αυτές, αποδίδοντας όλες τις συμφορές και τη  δυστυχία στα μνημόνια (να ομολογήσουμε, με ειλικρίνεια ότι κανείς δεν τα έχει διαβάσει, ούτε οι Υπουργοί, και οι βουλευτές),
και κατόρθωσαν βασιζόμενοι στην ευκολοπιστία του κόσμου και στην αντιπάθεια του για τους ξένους, να εκθρέψουν μίσος μόνιμο αντι-μνημονιακό, και έτσι να μπορέσουν να  συνεχίσουν να μένουν στις καρέκλες τους και να γλυτώσουν την καταδίκη τους, και  την έκτιση  ποινής που δεν τους επιβλήθηκε ακόμα. Φυσικά, δεν θα τιμωρούσαν από μόνοι τους,  τους εαυτούς των.

Έτσι για τα δεινά, τις επιβληθείσες  «θυσίες», που αρέσκονται να αποκαλούν έτσι τις αναγκαστικές στερήσεις, απέδωσαν και αποδίδουν την  ευθύνη  σκόπιμα και δόλια στην Τρόϊκα, και όχι στη δική τους επιλογή,  «ξυρίζοντας οριζόντια» μόνο τους συνταξιούχους και χαμηλόμισθους και εφαρμόζοντας κάθε είδους εφευρεθείσα φορολογία στους ιδιοκτήτες κατοικίας. «Εμείς δεν φταίμε αυτοί επιβάλουν αυτούς τους επαχθείς όρους».

Ο κόσμος έχει χάσει την ικανότητα να κρίνει, διότι έπαψε και να δημιουργεί, επειδή όλη του η προσοχή και προσπάθεια περιορίστηκε στη διατήρηση των «κεκτημένων», και το διορισμό των απογόνων του στο Δημόσιο. Για το πλείστον δε του πληθυσμού, νομίζεται ότι η αφθονία  των επιδομάτων προέρχεται από τον πατερούλη-προστάτη, το κράτος, που είχε πάντα λεφτά. Το αν ήταν δανεικά που έπρεπε να πληρώσει κατόπιν αυτός, δεν το υπολόγιζε, πολύ δε περισσότερο δεν το φανταζόταν.

Τόση ήταν η ακρισία, που δεν απορούσε πώς αυξάνει το ΑΕΠ, θεωρώντας το φυσικό, ενώ λιγόστευε ραγδαία χρόνο με το χρόνο η παραγωγή βιομηχανικών και αγροτικών προϊόντων άρα και το τρίτο γράμμα του ΑΕΠ, το Π το «προϊόν», ο πλούτος. Η συνειδητοποίηση, εκ των υστέρων,  πως για τα ελλείμματα και το Χρέος φταίει η Εξουσία της 30-ετίας, το ΠΑΣΟΚ και λιγότερο χρονικώς μόνον η  Ν.Δ., οδήγησε το κραταιόν Πασόκ στην αφάνεια καταποντίζοντας το από 48% σε 3%, περνώντας όλοι του οι ψηφοφόροι στον αφανή  ΣΥΡΙΖΑ του 4% που πραγματοποίησε το άλμα  του 20%, που έταζε, και συνεχίζει να τάζει λαγούς με πετραχήλια, όταν  δεν υπάρχουν ούτε ισχνά κουνέλια να δώσει.

Άρχισαν οι δημοσκοπήσεις, που τώρα λαμβάνονται σοβαρά υπ΄όψιν σαν αποτελέσματα εκλογών. Βλέποντας το άλλο υπεύθυνο για τη χρεοκοπία κόμμα, η Ν.Δ., ότι έρχεται η σειρά του να καταποντισθεί, αντί να κατατοπίσει το λαό και να πάρει τα μέτρα άρσης της δημιουργίας ελλειμμάτων, (μεταρρυθμίσεις), δεν έκανε τίποτα και  διαβεβαίωνε εξακολουθητικά τον κόσμο ότι πάμε καλά, και ακολούθησε τα ταξίματα του ΣΥΡΙΖΑ, νομίζοντας ότι έτσι θα αποφύγει την  εξαφάνιση.

Παράλληλα απατούσαν χοντρά την Τρόϊκα ότι αφού ψηφίστηκαν τα μέτρα από τη Βουλή, θα εφαρμοσθούν. Και οι Ευρωπαίοι, έχοντας υπ’οψιν τη δικιά τους συμπεριφορά, να τιμούν το «λόγο» τους, προέβαιναν στις εκταμιεύσεις των δόσεων. Κάποτε οι Ευρωπαίοι κατάλαβαν ότι γελάστηκαν. Πώς να το πουν ότι δόθηκαν τα λεφτά των φορολογουμένων στην Ελλάδα, χωρίς να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις; Δώστου λοιπόν τα μπραβο και ότι η Ελλάδα εκτέλεσε τις υποχρεώσεις της.
Και ο Σαμαράς τότε, βγήκε σαν άλλος Τσίπρας, υπερθεματίζοντας, ότι θα διώξει την Τρόϊκα, θα βγει στις Αγορές, και με λίγα λόγια δεν έχει ανάγκη κανέναν. Το αποτέλεσμα το γνωρίζετε. Τα spreads ξεπέρασαν το ποσοστό του 2010 κι έφθασαν το 9%! Τότε δηλώνει έντρομος ότι θα καταφύγει στο ESM.

Τι είναι αυτό; Κάτι σαν το ΔΝΤ, για τα κράτη της Ένωσης. Βέβαια, κανείς δεν  ξέρει τι λέει, και έτσι το πλασσάρει σαν κάτι πολύ ηπιότερο, σχεδόν ανύπαρκτο.

Ελα όμως που κάποιοι διαβάζουν! Και τα παρακάτω είναι συνοπτικά το καταστατικό του μεταφρασμένο από παλιά σε 5 σελίδες. Αυτό το είχαμε δώσει στο άρθρο "Οι μισές αλήθειες". Αλλά δεν διαβάστηκε. Το παραθέτουμε ξανά. Περιλαμβάνει δύο πιστωτικές γραμμές στήριξης.

Η «ευνοϊκή» γραμμή (Precautionary conditioned credit line -) απαιτεί ιστορικό πρόσβασης στις αγορές με «λογικούς όρους», βιώσιμο χρέος και δημοσιονομική προσαρμογή. Αλλιώς λύση είναι η 2η γραμμή (Enhanced = Ενισχυμένη conditions credit line - ECCL) που απαιτεί εκ των προτέρων ένα μνημόνιο  (εδώ η λέξη μνημόνιο έχει την έννοια υπενθυμητικού), (MOU) «που θα καταγράφει λεπτομερώς τις προϋποθέσεις πολιτικής που συνοδεύουν την προληπτική χρηματοδοτική συνδρομή»  και υποχρεωτική λήψη μέτρων που θα συμφωνηθούν, ακόμη και αν δεν εκταμιευθεί ούτε ένα €.

Και οι 2 γραμμές (σημ. η PCCL αν εκαταμιευθεί και η ECCL αν συναφθεί) υποχρεώνουν σε 3-μηνες εκθέσεις προόδου,  και συνδρομή του ΔΝΤ. Προβλέπεται ειδικό καθεστώς «ενισχυμένης εποπτείας» με μηνιαίες πληροφορίες σχετικά με την οικονομική κατάσταση, ασκήσεις προσομοίωσης για τις τράπεζες «ευρύ ανεξάρτητο έλεγχο των λογαριασμών της γενικής κυβέρνησης».

Προβλέπονται  «τακτικές αποστολές επιθεώρησης, με συμμετοχή του ΔΝΤ, για «την εφαρμογή των μέτρων που αποφασίστηκαν». Και η αποστολή «θα γνωστοποιεί, κάθε τρίμηνο, τα πορίσματά της στο Δ.Σ.του ΕSM” για να «αξιολογεί ιδίως αν χρειάζονται περαιτέρω μέτρα πολιτικής».

Αν το κράτος αποκλίνει, τότε η γραμμή «κλείνει». Μετά, ως επιλογή, δίδεται για το κράτος να ζητήσει τακτική στήριξη «με ένα πλήρες πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής, σύμφωνα με τη διαδικασία που ισχύει για αυτό»...

Το Ενισχυμένο, το Enhanced, είναι πολύ πιο βαρύ, και δεν τροποποιείται κάθε φορά. Λένε ασύστολα ψέματα, Η επιτήρηση θα είναι αυστηρότατη, και όλα τα άλλα. Εμείς προσωπικά δεν είμαστε εναντίον. Αυτό χρειάζεται μπας και δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για ξανά ξεκίνημα της Παραγωγής. Αλλά μην λένε ψέματα. Κάποτε οι πολιτικοί όλου του κόσμου, θα πρέπει να ψηφισθεί από τα Συντάγματα όλων των χωρών ότι θα πηγαίνουν ισόβια αν πουν ψέματα κατά την διάρκεια της θητείας τους σε κρατικές θέσεις, και  επίσης δεν τηρήσουν αυτά που υποσχέθηκαν προ-εκλογικά. 

Του Βασίλη Αναστασίου 

Capital