Είναι οι Αριστεροί εντιμότεροι φορολογούμενοι;

Ογδόντα συνάδελφοι από όλο τον κόσμο συνασπίσθηκαν για να ερευνήσουν μία ιστορία που μπορεί να ειπωθεί μόνο οικουμενικά. Το πώς το μεγάλο δουκάτο του Λουξεμβούργου χρησιμοποιούσε διμερείς συμφωνίες με εταιρείες παγκόσμιας εμβέλειας ώστε αυτές να επιτυγχάνουν να πληρώνουν ελάχιστο φόρο και εκείνο να έχει έσοδα προσφέροντας ελάχιστη φορολογική επιβάρυνση.

 

Έτσι εγγράφηκε ο όρος Luxleaks στο λεξιλόγιο της καθημερινής ειδησεογραφίας. Στην Ελλάδα τη δουλειά την έκανε ο Χάρης Καρανίκας και ΤΑ ΝΕΑ, με αξιοζήλευτο τρόπο. Χθες ήταν η σειρά ενός σχήματος που συνδέεται με τη διαχείριση των κεφαλαίων του πρώην προέδρου του ΣΕΒ, Δασκαλόπουλου. Ό,τι ήταν να ειπωθεί για τις ελληνικές επιχειρήσεις σε σχέση με τη φορολογική «βελτιστοποίηση» (tax optimization) ειπώθηκε από εκείνους που είχαν την πρωτοβουλία των αποκαλύψεων. Φυσικά, δεν έλειψαν και οι ιδεολογικές ερμηνείες των συμφωνιών –που γίνονται στην Ολλανδία και την Ιρλανδία επίσης– κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ, επίσημο και ανεπίσημο. Το κόμμα της Αριστεράς, αφού σιώπησε την πρώτη μέρα, παρά τις διαστάσεις που είχε το θέμα, ξιφούλκησε τη δεύτερη μέσω του κ. Κ. Ήσυχου εναντίον κάποιων από τις ελληνικές επιχειρήσεις που είχαν υπογράψει παρόμοιες συμφωνίες, όπως η Eurobank και η Wind. Μόνο που αν κοιτάξει κανείς τα σχετικά έγγραφα οι δύο συμφωνίες έχουν εντελώς διαφορετική κατασκευή: Η μία της Wind αφορά τον κ. Σαουίρις, προηγούμενο μέτοχο της Wind, η άλλη αφορά τις προβλέψεις έναντι κερδών της Eurobank. Τα έγγραφα τα βρίσκει κανείς εύκολα. Αν διαβάσει κανείς τα έγγραφα βλέπει ότι η Eurobank, στο μεγάλο Δουκάτο, έχει εγκατασταθεί από το 1986, απασχολεί 61 εργαζόμενους, συνεπώς δεν είναι γραμματοκιβώτιο όπως άλλοι, και εξαγοράστηκε σταδιακά από την ελληνική Τράπεζα - ανήκε σε μία ελβετική πιο πριν. Οι προβλέψεις της του 2005 και του 2007 –πριν την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση– έπεσαν έξω και χρειαζόταν αναπροσαρμογή.

Οι συμφωνίες έχουν την ιδιομορφία τους σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από τον γενικό τίτλο «Φοροαποφυγή στο Λουξεμβούργο». Τι να πει κανείς για εκείνες που αφορούν οργανισμούς υπεράνω πάσης υποψίας, όπως το ταμείο δημοσίων υπαλλήλων του Καναδά που θέλει να αποφύγει την υψηλή φορολόγηση από αγορά ακινήτων στο Βερολίνο (σ.σ.: προσοχή, τα κέρδη από τη μη φορολόγηση πάνε σε συντάξεις), το Ιατρικό επιμελητήριο στην πόλη Λίπε της Γερμανίας (σ.σ.: τα κέρδη πάνε στον προϋπολογισμό του επιμελητηρίου-ιατρικού συλλόγου), τον όμορο σύλλογο των οδοντογιατρών στην ίδια πόλη (από τους συνάδελφούς τους γιατρούς τον είχαν μάθει) και last but not least την εφημερίδα που πρωτοστατεί στις αποκαλύψεις, τον φιλελεύθερο-Αριστερό βρετανικό Γκάρντιαν. Τα κέρδη προ φόρων του το 2014 ήταν 549 εκ. λίρες και ο στόχος του είναι να έχει την οικονομική βιωσιμότητα να συνεχίσει να κάνει ανεξάρτητη δημοσιογραφία όπως θα διαβάσετε στα αποτελέσματα της τελευταίας χρονιάς. Θεώρησε λοιπόν σημαντικό και να φοροαποφεύγει και να γράφει για αυτό. Αλλά αυτό σημαίνει ότι οι Αριστεροί είναι εντιμότεροι φορολογούμενοι από τους Δεξιούς;

Τάσος Τέλλογλου

Protagon