Βρισκόμαστε προ αδιεξόδου πάλι...

Η ψήφος εμπιστοσύνης που απέσπασε η κυβέρνηση δημιουργεί περισσότερα ερωτηματικά για τους επόμενους μήνες απ’ όσα απαντά.

Για άλλη μια φορά η πολιτική ηγεσία της χώρα αντάλλαξε ύβρεις και υπονοούμενα περί παντός του επιστητού αλλά όχι προτάσεις για τα μείζονα προβλήματα και τις στρατηγικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε.

Το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της χώρας είναι το ασφαλιστικό. Έχει ακούσει κανένας κάποια πρόταση η διάθεση να συζητήσουμε περί αυτού; Περί τα 2,7 εκατ. συνταξιούχοι σε ένα σύνολο εργατικού δυναμικού 4,5 εκατ. με 1,5 εκατ. ανέργους και 700 χιλ. εργαζομένους στο δημόσιο συν αυτούς του ευρύτερου δημοσίου μας αφήνουν περί τα 2-2,5 εκατ. εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα.

Ένα βιώσιμο ασφαλιστικό απαιτεί 4-5 εργαζόμενους ανά συνταξιούχο. Κανείς δεν τολμά ούτε να θίξει το θέμα, όχι να προτείνει στρατηγικές αντιμετώπισης.

Το κόστος του ασφαλιστικού καθιστά οποιαδήποτε παραγωγική επένδυση στην Ελλάδα μην ανταγωνιστική και έτσι υπονομεύει την ανάκαμψη και τις εξαγωγές.

Η κυβέρνηση έχει πετύχει ένα δημοσιονομικό πρωτογενές πλεόνασμα για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες, αλλά με τρόπο που δεν είναι βιώσιμος. Κάθε μήνα οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αυξάνονται κατά 1-1,5 δισ. Ευρώ και αισίως έχουν ξεπεράσει τα 70 δισ. Ευρώ.

Περί τα 3 εκατ. νοικοκυριά και επιχειρήσεις έχουν οφειλές στο δημόσιο ταμείο τις οποίες δεν εξυπηρετούν. Ο αριθμός αυτός αυξάνεται κάθε μήνα και με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην δημοσιονομική κατάρρευση.

Η συντριπτική πλειοψηφία από τα 70 δισ. είναι χρήματα που δεν θα πληρωθούν ποτέ. Η μόνη λύση που επεξεργάζεται η κυβέρνηση είναι να επεκτείνει την περίοδο αποπληρωμής σε 72 με 100 δόσεις.

Να μεταθέσει δηλαδή την ημερομηνία κατάρρευσης. Με τη νέα ρύθμιση το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να μερικές χιλιάδες επιχειρήσεις να καταφέρουν να πάρουν φορολογική ενημερότητα και να παρατείνουν το προδιαγεγραμμένο τέλος κατά μερικούς μήνες.

Ούτε η αντιπολίτευση διαθέτει κάποιο σχέδιο αντιμετώπισης του προβλήματος. Γενικά και αόριστα κατά τα ειωθότα όλων των αντιπολιτεύσεων τις τελευταίες δεκαετίες, διατείνεται πως λεφτά υπάρχουν και αυτή θα τα βρει…

Σε μια χώρα όπου το 95% των εργαζομένων απασχολείται σε επιχειρήσεις 1-10 ατόμων, κατά κάποιο μαγικό τρόπο όλοι πιστεύουν πως θα χτυπήσουν την φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή πλήττοντας τις ελάχιστες μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν απομείνει στη χώρα, μετά από δεκαετίες κρατικοδιαιτισμού και σοσιαλιστικού «χαβαλέ».

Ή δεν αντιλαμβάνονται (δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα) ή κοροϊδεύουν τον κόσμο για να του αποσπάσουν τη ψήφο και να καταφέρουν να βάλουν τα δάχτυλα στο βάζο με το μέλι του κρατικού κορβανά.

Η κυβέρνηση πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά δύσκολα θα πετύχει την εκλογή του προέδρου από την παρούσα Βουλή.

Κατά συνέπεια οι πρόωρες εκλογές περί τον ερχόμενο Μάρτιο είναι ένα πιθανό σενάριο.

Ακόμη και να εκλέξει πρόεδρο η παρούσα Βουλή το Μάρτιο, η προεκλογική ομηρία της οικονομίας που έχει ξεκινήσει από τις αρχές του 2014 δεν θα λήξει καθώς η ημερομηνία των επόμενων εκλογών θα είναι σε 15 μήνες περίπου από τον ερχόμενο Μάρτιο.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να απομακρύνει την τρόικα γιατί πιστεύει πως η παρουσία της δίνει το προβάδισμα στην αντιπολίτευση. Η φορομπηχτική αδιέξοδη πολιτική και η αδυναμία να συνθέσει κοινωνικό μέτωπο μεταρρυθμίσεων είναι που διώχνει και τους λίγους ψηφοφόρους που έχουν μείνει στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Η αντιπολίτευση δεν εισπράττει την αποτυχία της κυβέρνησης γιατί αποτελείται από ένα αντιφατικό και επικίνδυνο σύμφυρμα, χωρίς σχέδιο και σταθερό προσανατολισμό.

Παρ’ όλα αυτά οι τελευταίες δημοσκοπήσεις της δίνουν σταθερό προβάδισμα χωρίς να αυξάνει την εκλογική της επιρροή. Αυτό της δίνει τη δυνατότητα να κυβερνήσει ή το πιθανότερο να σχηματίσει μια κυβέρνηση συνεργασίας.

Κατά συνέπεια το ενδεχόμενο κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στους επόμενους 6-20 μήνες είναι πιθανό.

Η εξέλιξη αυτή αναμένεται να επιταχύνει κάποιες αρνητικές εξελίξεις στην οικονομία με πιθανό σενάριο της δημοσιονομική-ασφαλιστική κατάρρευση.

Σαν πιθανότερο σενάριο είναι οι εκλογές να γίνουν το Μάρτιο και πρώτο κόμμα να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ άρα και κορμός της επόμενης κυβέρνησης. ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, ΔΗΜΑΡ δύσκολα θα καταφέρουν να υπάρξουν στην επόμενη Βουλή.

Το ΠΟΤΑΜΙ φαίνεται πως μπορεί να διεκδικήσει την τέταρτη ή τη τρίτη θέση.

Οι επόμενες εκλογές κατά πάσα πιθανότητα θα είναι οι τελευταίες στις οποίες η Νέα Δημοκρατία θα κατέλθει με αυτό το όνομα και αυτά τα πρόσωπα. Ο χώρος της συντηρητικής δεξιάς και της κεντροδεξιάς μετά την πιθανή ήττα στις επόμενες εκλογές θα αναζητήσει νέα σχήματα και πρόσωπα. Αν θα έχει κεντροδεξιό χαρακτήρα ή ακροδεξιό κατά το ρεύμα που επικρατεί στην Ευρώπη θα το δούμε αργότερα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αν κερδίσει τις εκλογές είναι απίθανο να ολοκληρώσει την θητεία του και να επιβιώσει ως πολιτικό μόρφωμα σύμπλευσης του ΠΑΣΟΚ του Άκη Τσοχατζόπουλου και των υπολειμμάτων της άκρας αριστεράς και του ΚΚΕ της μεταπολίτευσης Είναι πολύ πιθανό η χώρα να καταρρεύσει στα χέρια του λόγω της επιτάχυνσης του δημοσιονομικού και ασφαλιστικού αδιεξόδου που θα επιφέρει η πολυγλωσσία τους.

Η χώρα εδώ και πολλά χρόνια έχει καταστεί μη κυβερνήσιμη καθώς αποτελεί πεδίο αναμέτρησης του μερίδων πελατειακού παρακράτους συντεχνιών και συνδικάτων του δημοσίου.

Κατά συνέπεια οι επόμενοι 6-20 μήνες θα είναι πολύ κρίσιμοι. Υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες δημοσιονομικής κατάρρευσης, αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων, αναταράξεων στις τράπεζες.

Αν η ΕΚΤ και οι ευρωπαίοι εγγυηθούν την τραπεζική ρευστότητα και τις απαραίτητες πιστώσεις για εισαγωγές θα αποφευχθούν οι ελλείψεις τα ράφια.

Αυτό δεν αφορά μόνον το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την παρούσα κυβέρνηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως έχει στο πρόγραμμά του σχέδια σύγκρουσης με την ΕΚΤ, ασφυκτικό κρατικό έλεγχο των τραπεζών, ισχυρό κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομική δραστηριότητα. Μέχρι να αποσαφηνιστούν αυτά και να ολοκληρώσει την ήδη επιχειρούμενη στροφή στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα υπάρχει αυξημένος κίνδυνος ατυχήματος.

Υπάρχει η πιθανότητα αύξησης της έντασης των σχέσεων της χώρας με την Ευρωζώνη και την ΕΚΤ και τα σενάρια της δραχμής θα αναζωπυρωθούν τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό.

Όλα αυτά θα επιδεινώσουν το οικονομικό κλίμα…

Το χρηματιστήριο και τα επιτόκια των ομολόγων το επιβεβαιώνουν ήδη…

Κώστας Στούπας

Capital