Να προσέχουμε για να μην τους έχουμε.

Φανταζόμαστε πως οι επόμενες εκλογές μπορεί να γίνουν σε συνθήκες τρομερής πόλωσης. Δηλαδή δυο το πολύ σχηματισμοί πολιτικοί να διεκδικούν την προσοχή και τις ψήφους μας. Αυτό σημαίνει πως θα αισθάνονται άνετα αυτοί στα δυο κόμματα να βάλουν στα ψηφοδέλτιά τους ακόμη και τον Μίκυ με τη Μίνη, τη Ραπουνζέλ, τον Γκούφη και τον Ντρούπη.
Ποιος θα το προσέξει καν, σκέπτονται πονηρά, «όταν θα συγκρούονται δυο κόσμοι»;

Επειδή λοιπόν δεν πρέπει να τους αφήσουμε να κάνουν ό,τι θέλουν και να μας μοστράρουν όποιον γουστάρουν, πιστεύω πως από τώρα πρέπει ν’ αρχίσουμε να δυσανασχετούμε και να το δείχνουμε για το ποιοι και πώς αρχίζουν να πιάνουν τα στασίδια σαν υποψήφιοι στα κόμματα. 
Δεν έχει σημασία αν είμαστε ψηφοφόροι του κόμματος. Διότι με τα μαγειρέματα που θα γίνουν μετά τις εκλογές κάποιοι από τους ήρωες αυτούς των Μίκυ-Μάους θα ξυπνήσουν και θα είναι μέχρι και Υπουργοί.

Ας πάρουμε λοιπόν σήμερα δυο κόμματα που υποτίθεται πως ενσαρκώνουν τις ελπίδες πολλών για μια κάποια αλλαγή. Έχουμε πρώτα το κόμμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που καθημερινά μας τρελαίνει με τις πολυάριθμες πλέον στρατολογήσεις των πιο απίθανων «φίλων», που θα γίνουν στον κατάλληλο χρόνο διεκδικητές κυβερνητικών αξιωμάτων. Επιτρέψτε εδώ μια παρένθεση: «Στα 1830, σ' ένα χωριουδάκι της Κυνουρίας, στο Άστρος, παρουσιάστηκε ένας περίεργος άνθρωπος, που άρχισε να διαδίδει επίμονα ότι ήταν ο... Άγιος Παντελεήμονας, που ήρθε να σώσει τον κόσμο από τις διάφορες αρρώστιες, που τον μάστιζαν». Από εκεί βγήκε (όπως μας πληροφορεί το σάιτ kalimera-arkadia.gr), το γνωστό «κουτσοί, στραβοί…» κ.λπ.

Μου έφεραν στη μνήμη το παραπάνω αυτοί, που επικράτησε στην καθημερινή κουβέντα να χαρακτηρίζονται με την τραχιά είναι η αλήθεια λέξη «βρωμο-Πασόκοι», καθώς κατεβαίνουν αθρόοι τώρα την Πειραιώς, διαγκωνιζόμενοι και πρόθυμοι να υπογράψουν ακόμη και δηλώσεις πίστης σε ένα κόμμα που κάποτε, το λιγότερο, ειρωνευόταν. Εκτός όμως αυτών έχουμε και πολυάριθμους, ξαφνικά πιστούς, του νεοφανούς… Αγίου Παντελεήμονα, εξίσου διορατικούς, αν και δεν είχαν χρισθεί με το άγιο μύρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Είναι για παράδειγμα «Πρώην» σύντροφοι από ΔΗΜΑΡ που αφού ξεμαλλιάστηκαν με τους Συριζαίους τώρα θα γίνουν ξανά «νυν» σύντροφοι ενώ και κάτι ψηλά τακούνια από Αν-Ελ ακούγονται καθώς τακ-τακ με βιάση πορεύονται προς την Κουμουνδούρου. 
Τους έχει προλάβει βέβαια όλους αυτούς τους όψιμους προσκυνητές εκείνος ο πανέξυπνος γατούλης που κατέβηκε την κατάλληλη στιγμή από την Ε.Ρ.Τ. και χώθηκε σε μια πόρτα στην οδό Σαρρή. Έγινε διευθυντής στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., προχθές χαρακτήρισε τους απεργούς-τεχνικούς στον σταθμό του εκβιαστές και όταν έλθει η ώρα ένα ευνοϊκό κύμα φαντάζομαι θα τον επαναφέρει στην κορυφή της επόμενης Ε.Ρ.Τ. (Όταν όμως με την προηγούμενη απεργία των ανθρώπων του Τύπου και των άλλων Μέσων είχαν μείνει μόνον ο σταθμός του και η Αυγή, τότε δεν έβλεπε κανέναν εκβιαστή γύρω του).

Αλλά και οι παλιοί του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μου φαίνεται πως κάτι έχουν πάθει. Διότι το προχθεσινό πυροτέχνημα του κ. Δραγασάκη στη Βουλή, για επιχειρηματίες που παίρνουν τηλέφωνο και καθορίζουν νόμους κάνει και τον πιο αμυδρά πληροφορημένο να θέλει να τον ρωτήσει: Εκεί σ’ εσάς στην Κουμουνδούρου δεν πήρε κανένας επιχειρηματίας τηλέφωνο από τον καιρό του Ο.Π.Α.Π. μέχρι σήμερα; Και αν πήρε τι του κάνατε; Τον παραδώσατε στη δημόσια περιφρόνηση; Ή, τουλάχιστον, μην μας περνάτε για τόσο βλάκες. Και με δυο λόγια, «σύντροφοι», πολλή σαβούρα μαζεύεται στο καράβι σας και το ταξίδι σας θα είναι προβληματικό και για εμάς τους άλλους.

Ας πάμε όμως και στο Ποτάμι. Εκεί μου έχει κάνει εντύπωση το ότι, όπως φαίνεται, ο καθένας που γουστάρει δηλώνει ότι θα είναι υποψήφιος με το κόμμα αυτό και κανείς δεν αντιδρά. Πριν λίγο καιρό άκουσα στο ραδιόφωνο την κα Α. Λυμπεράκη, υποψήφια έως τότε με τους Τζήμερους και τα συναφή κομματίδια, να λέει με πολλή άνεση ότι θα πάει στο Ποτάμι, διότι οι θέσεις των νέο-φιλελεύθερων είναι πολύ κοντά σε αυτές του νέου κόμματος. Μετά, πριν λίγες ημέρες, οι ακροατές του ΒΗΜΑ-FM είχαν τη χαρά να τους καθησυχάσει ο κ. Π. Τατσόπουλος, με τη δήλωσή του πως δεν θα μείνει άστεγος αλλά θα κατέβει με το Ποτάμι (και αυτός). Την περασμένη εβδομάδα ο κ. Γ. Ψαριανός, σε άλλο σταθμό, μας έστελνε το δικό του χαρμόσυνο μήνυμα. Βουτιά στο Ποτάμι λοιπόν και ο Γρηγόρης και χαρές μεγάλες. Μαζί με τον Πέτρο και την Αντιγόνη και κάτι άλλους γυρολόγους που πήρε το μάτι μου στο Συνέδριο. Τώρα το πώς όλων αυτών με τις εντελώς διαφορετικές ιδεολογίες θα ταιριάξουν τα χνώτα τους, είναι ένα πρόβλημα δικό τους. Αν όμως φθάσουν να πάρουν θέση και στην Κυβέρνηση, εγώ νομίζω πως θα είναι και δικό μας πρόβλημα.

Και πρόβλημα βέβαια παραμένει το πώς πρέπει εμείς οι από κάτω να αντιδρούμε και σε ποιον χρόνο, ώστε διάφοροι ακατάλληλοι να μην φθάνουν καν έως τα ψηφοδέλτια.

Άλκης Γαλδαδάς

Protagon