Νεοφιλελευθερισμός και Δημοκρατία είναι έννοιες συμβατές;
Τι βέβηλο ερώτημα θα ανακράξουν οι φανατικοί οπαδοί της ελεύθερης αγοράς. Αυτά πάνε πακέτο. Για τη ναυαρχίδα, πάντως, του Νεοφιλελευθερισμού στις Η.Π.Α, την εφημερίδα Wall Street Journal, η έννοια της Δημοκρατίας είναι σχετική.
Όταν δεν δημιουργούνται προβλήματα στους ισχυρούς του χρήματος, καλοί είναι οι θεσμοί της
αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας (Εκλογές, Κοινοβούλιο, Συνδικαλισμός). Όταν,
όμως, τα πράγματα ζορίσουν και οι πληβείοι αρχίσουν να διεκδικούν, σιγά μην
κολλήσουμε στους τύπους. Πάνω απ’ όλα, και με όποιο κόστος, η απρόσκοπτη
λειτουργία των αγορών.
Η «έγκυρη»
εφημερίδα δεν μασάει τα λόγια της. Προέτρεψε τους στρατηγούς της Αιγύπτου, που
πήραν την εξουσία με πραξικόπημα, να ακολουθήσουν το μοντέλο Πινοτσέτ, ο
οποίος, όπως γράφει, εν μέσω χάους προσέλαβε μεταρρυθμιστές (αναφέρεται στους
οικονομολόγους της σχολής του Σικάγου) και πέτυχε να εκμαιεύσει τη μετάβαση στη
Δημοκρατία.
Οι τύποι δεν
κρατούν ούτε τα προσχήματα. Να θυμίσουμε ότι η αμερικανοκίνητη χούντα του Πινοτσέτ
(11-9-1973), ίσως η πιο σκληρή που γνώρισε η Λατινική Αμερική, έγινε για να
διακοπεί βιαίως η προσπάθεια της κυβέρνησης Αλιέντε να θίξει τα
συμφέροντα των πολυεθνικών. Σύμφωνα με τον Κίσινγκερ υπήρχε ο κίνδυνος
να εξελιχθεί η Χιλή σε «μεταδοτικό παράδειγμα» για τους άλλους λαούς της
περιοχής.
Κι αυτό την
περίοδο του Ψυχρού Πολέμου δεν θα μπορούσε να γίνει ανεκτό από τις Η.Π.Α. Το
ότι καταργήθηκε η Δημοκρατία, γέμισαν οι φυλακές και δολοφονήθηκαν άνθρωποι
από τα τάγματα εφόδου του κράτους και του παρακράτους, είναι για τους
νεοφιλελεύθερους θαυμαστές του Πινοτσέτ μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Η «μετάβαση»
κράτησε 17 χρόνια και η Χιλή έγινε ο παράδεισος για το ξένο κεφάλαιο και τους
ντόπιους κομπραδόρους.
Οι
πραξικοπηματίες, ωστόσο, επειδή δεν ήταν και τόσο σίγουροι για την αγάπη και
την ευγνωμοσύνη του χιλιάνικου λαού φρόντισαν, πριν παραδώσουν την εξουσία, να
αμνηστεύσουν τους ευατούς τους για όλα τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει.
Τα πρώτα χρόνια η αιχμάλωτη Δημοκρατία υπό την ηγεσία των
Χριστιανοδημοκρατών -αυτοί πρωτοστάτησαν στην εκστρατεία υπονόμευσης του Αλιέντε και αυτοί
εκλήθησαν να οργανώσουν την «ομαλή» μετάβαση- επέλεξαν τη βολική λύση της
εσκεμμένης αμνησίας. Οι υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί έμειναν στο απυρόβλητο, οι
βασανιστές τη γλίτωσαν με μικρές ποινές και ο Πινοτσέτ πέθανε ήρεμα στην έπαυλή
του, ενώ οι συγγενείς του ξεκοκαλίζουν χωρίς τύψεις τις παχυλές καταθέσεις
του σε πιστωτικά ιδρύματα του εξωτερικού.
Ο «τίμιος
στρατηγός», λίγο πριν παραδώσει την ψυχή του στον διάβολο, κατηγορήθηκε από τη
Δικαιοσύνη για φορολογικές απάτες. Να σώσουμε την πατρίδα ναι. Όχι, όμως,
και αφιλοκερδώς! Αυτό είναι το μοντέλο διακυβέρνησης που διαφημίζουν οι
ξετσίπωτοι «ταλιμπάν των αγορών».
Aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου