Να παραμείνουν τα ρουσφέτια;

Το ελληνικό μας κράτος είναι άθλιο και πρέπει να πεθάνει. Βασικά πρέπει να αλλάξει συθέμελα. Πρέπει να πέσει πολύ γκρέμισμα. Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει απότομα και μόνο του. Γιατί υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που η τύχη τους και η ζωή τους εξαρτάται από αυτό. Και κανείς δεν μπορεί να αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων από τη μια στιγμή στην άλλη.

Παρακολουθώ την κουβέντα για τις αναδρομικές αξιολογήσεις. Τώρα θυμήθηκαν, αυτοί που έπαιρναν τηλέφωνο για να μην αξιολογηθούν σωστά τα δικαιολογητικά ένα σωρό ψηφοφόρων τους, να εκδικηθούν αυτούς που τους πίστεψαν. Θα μου πεις, αυτός που μπήκε με ρουσφέτι να παραμείνει; Ε, λοιπόν, μετά μεγάλης περίσκεψης, σου απαντώ, ναι, να παραμείνει. Και εξηγώ γιατί:

1.     Γιατί δεν είναι ο μόνος που το προσπάθησε. Το μεγάλο βύσμα τρώει το μικρό. Σχεδόν όλοι μας έχουμε βάλει μέσο σε αυτόν τον τόπο, στο στρατό, στην εφορία, για μια κλήση, για έναν διορισμό, μια νομιμοποίηση, μια υποθεσούλα, μια τακτοποίηση, μια μετάθεση, μια απόσπαση, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω!

2.     Γιατί να τους βρουν οι δημάρχοι; Είμαι σίγουρος υπουργέ και πρωθυπουργέ μου, ότι κάπου, σε ένα συρτάρι κάποιου παρατρεχάμενου εμπιστοσύνης, έχεις ένα φθαρμένο από τα χρόνια τεφτεράκι, με τα ονόματα αυτών που έχεις εξυπηρετήσει. Ξέρω ότι τα κρατάς, για μελλοντική στήριξη. Είναι αυτοί που παίρνεις τηλέφωνο κάθε εκλογές και τους εκλιπαρείς, ρε Χρηστάρα, εγώ που σε διόρισα ρε φίλε; εμένα τον άνθρωπό σου δεν θα στηρίξεις; Βγες λοιπόν εσύ, πρωθυπουργάρα και υπουργάρα μου ξαναλέω και πες ποιοι είναι, πάρε επιτέλους την ευθύνη που σου αναλογεί, δεν θυμάμαι να μπήκες σε κάποια κολυμβήθρα και να εξαγνίστηκες από τις αμαρτίες του παρελθόντος σου, κάντο τώρα αν τολμάς!

3.     Πού θα πάνε αυτοί οι άνθρωποι; Φτιάξαμε τίποτα δουλειές και δεν πήρα χαμπάρι; Ζητάνε πουθενά υπαλλήλους με αξιοπρεπή μισθό; Άνοιξε κανένα εργοστάσιο; Κανένα κλειστό επάγγελμα; Σουβλατζήδες και καφετεριάδες να γίνουν κι αυτοί; ή μήπως να τους εξαναγκάσουμε να φτιάξουν καμιά “σταρτ απ”; Ή να πάνε να καλλιεργήσουν το χωραφάκι του παππού τους; Μη μου λες δεν μας νοιάζει, ο άνεργος σήμερα είναι περιθωριακός, δεν πάει στην αναζήτηση εργασίας, πάει στο περιθώριο, αν δεν φτιάξεις δουλειές και ευκαιρίες, δεν μπορείς να απολύεις, τόσο απλά. Το κράτος πρέπει να λύνει τα κοινωνικά προβλήματα, όχι να φτιάχνει συνεχώς καινούρια, πετώντας ανθρώπους πέρα δώθε.

4.     Κοίτα τι κομπλεξάρες είμαστε και παρελθοντολάγνοι. Δεν μπορούμε ακόμα να βάλουμε κανόνες στο παρόν, ούτε να σχεδιάσουμε το μέλλον και αντ’ αυτού εκδικούμαστε το παρελθόν. Κάθε στιγμή του παρελθόντος, που δεν έχει σχέση με την αρχαία δόξα ή τους “ένδοξους” πολέμους μας, μας προκαλεί ντροπή. Αναδρομική αξιολόγηση! Τι λες ρε μεγάλε; Και γιατί να μην πάμε πενήντα χρόνια πίσω; Βρες τα δικαιολογητικά όσων μπήκαν με μέσον από το ’51 και μετά. Κόψτους τη σύνταξη, αν είναι ακόμα ζωντανοί. Πάρτους τα σπίτια πίσω, εσύ κράτος μου, που είσαι τοσο προκομμένο και αξιοκρατικό. Κυνήγα τα εγγόνια τους άμα τα βρεις. Βρες τους απόγονους του Μακρυγιάννη και ξετίναξε τον στρατηγό, δεν μπορεί όλο και κάποιο ρουσφετάκι θα έκανε κι αυτός, ξεκαθάρισε το παρελθόν, όλο όμως!

Μπορούμε επιτέλους να κοιτάξουμε μπροστά, όπως κάνει όλος ο υπόλοιπος κόσμος; Να δούμε το μέλλον; Ωραία, μπήκε ο ρουσφετάκιας, κοίταξες αν κάνει σωστά όμως τη δουλειά; Αστον να πάει στο διάλο. Βρήκαμε ποιος φταίει σε αυτή τη χώρα, οι φτωχοδιάβολοι που γίνανε κλητήρες και σκουπιδιάρηδες. Όχι ο πολιτικός που τα τσεπώνει, ο αριστεριτζής που πουλάει πόνο, ο συνδικάλας που κοιτάει την παρτάρα του, ο ψηφοφόρος που ψάχνει τον επόμενο που θα τον βολέψει. Ας κοιταχτούμε όλοι στο  καθρέφτη.

Ξεκαθάρισε τη θέση σου από δω και μπρος, κράτος μου. Γάμησέ το το παρελθόν. Ό,τι έγινε έγινε. Από δω και μπρος να σε δω τι ψάρια πιάνεις. Μπορείς; Για φέρε μου τα πτυχία σου να τα δω αν είναι γνήσια. Για φέρτα ντε!

Νίκος Ορφανός

Protagon