Είναι γεγονός ότι ο δρόμος της ευθύνης και του καθήκοντος ακολουθείται πιστά και απαρέγκλιτα από αυτούς που πολιτικοιδεολογικά βάζουν στο μεγαλύτερο σκαλοπάτι την χώρα τους και τους πολίτες της. Όταν αυτό δεν εφαρμόζεται ούτε ως σκέψη πολλώ δε μάλλον ως πρακτική τότε σταματά να υπερισχύει η λογική και ουσιαστικά την θέση της παίρνει ως αναμενόμενο επακόλουθο η εκτροπή.
Υπάρχουν θέματα πολύ σοβαρότερα από τις ανούσιες, κακόηχες, νηπιακές αναμετρήσεις της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή ή των θλιβερών τους εκπροσώπων. Η Ελλάς δεν άρχισε την κοπιώδη και εν πολλοίς θαυμαστή -αν και πολυτάραχη- πορεία της ούτε και πρόκειται να την ολοκληρώσει φυσικά με τους κ. Αντώνη Σαμαρά, Ευάγγελο Βενιζέλο και Αλέξη Τσίπρα, όταν και εάν ανέλθει τελικώς στην εξουσία. Περαστικοί είναι από την πολιτική ζωή της χώρας και με τη συμπεριφορά τους -βεβαίως την πολιτική- και οι τρεις τους βλάπτουν τώρα την Ελλάδα, εάν όχι εξίσου, τουλάχιστον κατά τη δυνατότητά του έκαστος. Το αστικό αντιπροσωπευτικό πολίτευμα είναι εκ των πραγμάτων και από τη φύση του συγκρουσιακό. Η ένταση της συγκρούσεως διαφέρει από χώρα σε χώρα. Μόνον στις περιόδους που το εθνικό κράτος αντιμετώπιζε κινδύνους υπήρχε συσπείρωση και άρση των διαφορών. Λόγω των ημερών αξίζει να επισημανθεί ότι η συμφιλίωση του Λαϊκού Κόμματος και των Φιλελευθέρων στο επίπεδο της κοινωνίας επήλθε την 28η Οκτωβρίου 1940, όταν ο Ιωάννης Μεταξάς απέρριψε το τελεσίγραφο των Ιταλών, με την περίφημη φράση του «Λοιπόν έχουμε πόλεμο», το θρυλικό ΟΧΙ. Η πολιτική ώσμωση συνετελέσθη αργότερα με τον Ελληνικό Συναγερμό του Αλέξανδρου Παπάγου. Αλλά υπήρξε βραχύβιος. Σήμερα η κρίση εμφανίζεται για άλλη μια φορά και κλιμακώνεται στην Κύπρο. Το πολιτικό κλίμα που επικρατεί στη χώρα είναι οικτρό. Χάος κυριολεκτικώς χωρίζει τα δύο μεγάλα κόμματα - τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η αντιπαράθεση υποδαυλίζεται από τον πολιτικό πρωτογονισμό του ΣΥΡΙΖΑ, το στενό περιβάλλον του κ. Σαμαρά, από τη «συνιστώσα του ΛΑΟΣ» στη Νέα Δημοκρατία και φυσικά από τον κ. Βενιζέλο. Προσφάτως και όταν διεξαγόταν η συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, η κ. Ντόρα Μπακογιάννη είχε αναφερθεί στην ανάγκη συνεννοήσεως με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η φωνή της δεν είναι ευπρόσδεκτη στο Μέγαρο Μαξίμου. Ανάλογες θέσεις διατύπωσαν στο παρελθόν και άλλοι βουλευτές της Ν.Δ. εν ενεργεία ή όχι. Εις μάτην. Αντίθετα, ο υπουργός Αμύνης, ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος, ανταποκρίθηκε στο αίτημα ενημερώσεως της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως και κάλεσε τον κ. Αλέξη Τσίπρα. Και ενημερώθηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από τον υπουργό και το επιτελείο των Ενόπλων Δυνάμεων επί τρεισήμισι ώρες. Και εξερχόμενος ο κ. Τσίπρας προέβη σε δηλώσεις υπεύθυνες και συνετές. Δεν έχουμε καμία πολιτική ή ιδεολογική συμπάθεια για το συγκεκριμένο κόμμα. Μακράν ημών. Αλλά αυτό το κόμμα προέκυψε από την κρίση των τελευταίων ετών και διεκδικεί την εξουσία. Είναι υποχρέωση των κομμάτων που κυριάρχησαν στα χρόνια της μεταπολιτεύσεως -της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και του ΠΑΣΟΚ- να εισαγάγουν την αξιωματική αντιπολίτευση στον χώρο της ευθύνης. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την εις βάθος ενημέρωση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα. Οχι διά του αποκλεισμού. Οι «συστημικές» πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να εξημερώσουν -όχι ασφαλώς να εξευμενίσουν- το θηριώδες των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, πριν να είναι πολύ αργά. Η πολιτική αποτελεί «το όλον» της ανώτατης εκφράσεως μιας κοινωνίας. Τα επιμέρους είναι για τους αγροίκους, τους οπαδούς, όχι για τους ηγέτες. Κανείς δεν έχει να κερδίσει τίποτε με την καταστροφή της χώρας.
Κώστας
Ιορδανίδης
Η
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου