Οι μισές αλήθειες

Τι να γράψει κανείς αν στηρίζεται στις μισές αλήθειες που λέγονται από όλους και από τα επίσημα χείλη, που δεν έπρεπε αλλά έχει γίνει κανόνας, γι’ αυτό και για ένα  θέμα, ή πρόβλημα  έχουμε πάντα δύο αντίθετες εκ διαμέτρου απόψεις, λύσεις,  αναλύσεις, προβλέψεις, προγράμματα; Τί να γράψει ένας εθελοντικά χρησθείς  αρθρογράφος, ή ένας επαγγελματίας αμειβόμενος; Όλα έχουν  ειπωθεί, μισά ή ολόκληρα εκατοντάδες φορές και πάνε χαμένα, διότι αυτοί που έπρεπε να τα ακούσουν, έχουν ώτα μη ακουόντων.

Να ξανα-ειπωθούν αυτά που θέλει ο κόσμος να ακούσει, ή αυτά  που πρέπει, αυτά που  πράγματι συμβαίνουν; Ε! λοιπόν!  

Βρισκόμαστε σε πολύ  χειρότερη κατάσταση, οικονομική και κοινωνική, από εκείνη που βρέθηκαν οι  παππούδες μας στην Κατοχή, γιατί σε μας δεν  υπάρχει  η ελπίδα (δεν μπορούμε, είναι αδύνατον), να ελευθερωθούμε ανακάμπτοντας. Δεν ασχολείται κανείς με την επαναφορά της Παραγωγής Πλούτου.

Μπορεί να ζήσει μια χώρα μόνο με φορολόγηση μιάς ετοιμοθάνατης παράλυτης Οικονομίας; Αυτή είναι η διαπιστουμένη πραγματικότητα. Και ούτε οι διαβεβαιώσεις  ότι «βγαίνουμε από την κρίση», ούτε (οι προφητείες) ότι «το 2015 θα είναι μια καλή χρονιά», μας ησυχάζουν και μας ηρεμούν. Βρισκόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο χάλια ζωής, που δεν μπορεί να σπάσει 5 χρόνια τώρα.

Όλο αυτό το τραλαλά  φιάσκο των Αγορών και της επανόδου των spreads σε trash,  σκουπίδια, ομόλογα, ήταν νομοτελειακά αναμενόμενο, για όσους δεν ενθουσιάζονται με διαβεβαιώσεις και μελλοντικά προλεγόμενα.

Φαίνεται, όπως διαπιστώνεται εκ των υστέρων, σχεδιάστηκε ολόκληρο βλακώδες πρόγραμμα προπαγανδιστικών ανακοινώσεων («επικοινωνιακών» στην νέα οργουελιακή γλώσσα) για να εκμηδενίσει και ανατρέψει, τις μη δυνάμενες να πραγματοποιηθούν υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ που   πιάσανε, και από την Κυβέρνηση που τις υιοθέτησε, συρόμενη και καταϊδρωμένη μετά  τις εκλογές, που τελικά έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα.   

Εφευρέθηκε η φαεινή ιδέα, μετά το  πλασματικό «πρωτογενές πλεόνασμα», αποτέλεσμα άγριας φορολογίας  συνταξιούχων και  χαμηλόμισθων, και μη απλήρωτων κρατικών προμηθειών,  και του διορισμού  λαϊκιστών πολιτευτών τρίτης κατηγορίας, να φανεί ότι εκδιώκεται η Τρόϊκα με το να γίνει η συνάντηση στο... Παρίσι! Εν συνεχεία, επειδή και η Ευρώπη δεν θέλει στα πόδια της το  διεθνές (αμερικανικό) ΔΝΤ, δηλώθηκε ότι δεν το έχουμε ανάγκη, και ως εκ τούτου,  θα βγούμε στις Αγορές! 

Οι διασώστες μας ειδοποίησαν  με διπλωματική γλώσσα μήπως είναι νωρίς ακόμα. Έχοντας κύριο μέλημα να ανατρέψουν per mare per terra την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έλαβαν υπ΄όψη τις προειδοποιήσεις. Και τότε επήλθαν τα γνωστά, το κραχ του  Χρηματιστηρίου, τα spreads, και όπισθεν ολοταχώς.

Πού βρισκόμαστε τώρα;

Αμέσως μετά τις εκλογές, ο Σαμαράς πανικόβλητος, έτρεξε να δείξει ότι επήρε το μήνυμα (δεν κατάλαβε τίποτα), και για να δείξει μεγαλύτερο λαϊκισμό,  αντικατέστησε Υπουργούς που είχαν κάπως αντιληφθεί το νόημα των μέτρων της Τρόϊκα, με τρίτης κατηγορίας λαϊκιστές βουλευτές και   παροχολογία ala ΣΥΡΙΖΑ. 

Τώρα μετά το πρωτοφανές φιάσκο, κυριαρχεί απραξία, αβεβαιότητα,  και τέλεια νέκρα της αγοράς, και το μόνο που κινείται είναι η  συνεχιζόμενη κοκορομαχία, και τι... θα βρεθεί στην Αμφίπολη!

Μα ανεξάρτητα τι λέγεται με τις μισές αλήθειες της κυβέρνησης και τις χαζομάρες της αριστερής πλατφόρμας, αναγκαστικά θέλουμε δεν θέλουμε θα κάνουμε το μάθημα μας, το home work. Αν δεν κάτσουμε φρόνιμα, αν δεν γίνουμε άνθρωποι, καλά παιδιά, μόνο παληκαρισμοί, δεν πιάνουν.   Διότι χρωστάμε.

Ήδη ο φαινομενικά ψύχραιμος Πρωθυπουργός έσπευσε βιαστικά να δηλώσει «Διαπραγματευόμαστε (? Ποιοι? Οι δανεισμένοι διαπραγματεύοντι ποτέ?)) προληπτική γραμμή στήριξης». Τι είναι αυτή η γραμμή προστασίας και τα PCCL και ECCL? Είναι μήπως σαν την κίτρινη γραμμή στο πλάϊ των αυτοκινητοδρόμων, όπως ο οδικός χάρτης που μπερδεύεσαι ότι θα δεις χάρτη με  δρόμους; Δυστυχώς πάλι δεν εξηγούν πάλι κρύβουν την αλήθεια, γιατί οι δεσμεύσεις θα είναι αυστηρότερες. 

Με δύο λόγια, είναι απλά ε-πι-τή-ρη-ση, και καλά θα συνεχισθεί, διότι δεν βάζουν μυαλό. 

Λένε ψέματα και οι δυό τους. Εφ’όσον χρωστάμε θα μας επιτηρούν οι δανειστές. Είτε με τρόϊκες, είτε με μόνιππα που είπε χαριτολογώντας ο Μπάμπης Π/δημητρίου, είτε με ΔΝΤ με Προληπτική Γραμμή, επιτήρησης, ή ΔΟΕ, Διεθνή Οικον. Έλεγχο, που είχαμε παλιά, ή όπως εσείς θέλετε πες τε το.  Θα μας ακολουθεί μέχρι να ξεπληρώσουμε και το τελευταίο cent.

Η  Κυβέρνηση, δεν θέλει να φανεί ότι συνεχίζεται μνημόνιο, ούτε επιτήρηση. Φαίνεται πως επεξεργάζεται να προτείνει –γι’αυτό και η μουγκαμάρα, η πλήρης απραξία της Αγοράς, η απουσία οικονομικών ειδήσεων, με πρώτη είδηση…..την Αμφίπολη, τον Ebola, ή τα δυστυχήματα καραμπόλας αυτοκινήτων--  μια «Τρίτη (!!!) ειδική γραμμή πίστωσης», με λιγότερες απαιτήσεις μεταρρυθμίσεων. Διότι:

Η Ε.Ε. δημιούργησε τον ESM, European Stability Mechanism στα πρότυπα ανάλογων εργαλείων του ΔΝΤ, που φτιάχτηκε για να προστατεύει οικονομικά χώρες-μέλη που αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα οικονομικό, και προβλέπει δύο τρόπους στήριξης:  την γραμμή PCCL Precautionary conditioned credit line Προληπτική εξαρτημένη γραμμή  πίστωσης, και την ECCL, enhanced ενισχυμένη  εξ αρχής. Και οι δύο απαιτούν νέο μνημόνιο και επιτήρηση, αλλά η πρώτη μόνο αν εκταμιευθούν ποσά και η δεύτερη ECCL εξ αρχής. Η PCCL απαιτεί ιστορικό πρόσβασης στις αγορές με «λογικούς όρους», βιώσιμο χρέος και δημοσιονομική προσαρμογή. Αλλιώς λύση είναι η 2η γραμμή.

Τα τραγελαφικά τώρα:

Ο Σαμαράς επίσημα προανήγγειλε (για να καθησυχάσει τις Αγορές), την λήψη προληπτικής γραμμής στήριξης αναφέροντας   ότι "έχει εξηγηθεί από την πλευρά της Ελλάδας,( Εδώ αρχίζει το αλαλούμ, ή η τρέλλα) ότι δεν χρειαζόμαστε νέο Μνημόνιο (!!!)ενώ αποτελεί  στοιχείο των διαπραγματεύσεων, μια πιθανή προληπτική γραμμή στήριξης, που θα προστάτευε τη χώρα μας από πιθανές αναταράξεις στις αγορές".

Στην πραγματικότητα, τι επιδιώκεται;  Να του εγγυηθούν αυτά χωρίς να ειπωθούν, για να μην τιναχθεί η παιδαριώδης στρατηγική ότι «σκίσαμε τα Μνημόνια, διώχνουμε το ΔΝΤ, και βγήκαμε από την κρίση».

Λεπτομερειακά ισχύουν στο  5-σέλιδο  Kaταστατικό του ΕSM τα παρακάτω:

Η «ευνοϊκή» γραμμή (Precautionary conditioned credit line -) απαιτεί ιστορικό πρόσβασης στις αγορές με «λογικούς όρους», βιώσιμο χρέος και δημοσιονομική προσαρμογή. Αλλιώς λύση είναι η 2η γραμμή (Enhanced conditions credit line - ECCL) που απαιτεί εκ των προτέρων ένα μνημόνιο (MOU) «που θα καταγράφει λεπτομερώς τις προϋποθέσεις πολιτικής που συνοδεύουν την προληπτική χρηματοδοτική συνδρομή»  και υποχρεωτική λήψη μέτρων που θα συμφωνηθούν, ακόμη και αν δεν εκταμιευθεί ούτε ένα ευρώ.

Και οι 2 γραμμές (σημ. η PCCL αν εκαταμιευθεί και η ECCL αν συναφθεί) υποχρεώνουν σε 3-μηνες εκθέσεις προόδου,  και συνδρομή του ΔΝΤ. Προβλέπεται ειδικό καθεστώς «ενισχυμένης εποπτείας» με μηνιαίες πληροφορίες σχετικά με την οικονομική κατάσταση, ασκήσεις προσομοίωσης για τις τράπεζες «ευρύ ανεξάρτητο έλεγχο των λογαριασμών της γενικής κυβέρνησης».

Προβλέπονται  «τακτικές αποστολές επιθεώρησης, με συμμετοχή του ΔΝΤ, για «την εφαρμογή των μέτρων που αποφασίστηκαν». Και η αποστολή «θα γνωστοποιεί, κάθε τρίμηνο, τα πορίσματά της στο Δ.Σ.του ΕSM” για να «αξιολογεί ιδίως αν χρειάζονται περαιτέρω μέτρα πολιτικής».

Αν το κράτος αποκλίνει, τότε η γραμμή «κλείνει». Μετά, ως επιλογή, δίδεται για το κράτος να ζητήσει τακτική στήριξη «με ένα πλήρες πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής, σύμφωνα με τη διαδικασία που ισχύει για αυτό»...

Πρόσφατα σύμφωνα το Bloomberg, η Κυβέρνηση ψάχνει μια «Τρίτη  light  γραμμή στήριξης» με μετατροπή των μη χρησιμοποιούμενων κεφαλαίων από το ισχύον πρόγραμμα για τις τράπεζες, σε  κεφάλαιο fund που θα δώσει στήριξη,  ένα back up, στην περίπτωση που δυσκολευτούν να πουληθούν ομόλογα. Θα δημιουργηθεί ένα ταμείο χρηματοδότησης σε αναμονή, για όταν θελήσει να πουλήσει ομόλογα που είναι σκουπίδια. Το πρόγραμμα  αυτό είναι αυστηρότερο της Συμφωνίας δανεισμού, (Μνημόνιο). Δεν δίνει "φθηνό" χρήμα.

O πρωθυπουργός θα  προσπαθήσει να πείσει το εκλογικό σώμα ότι ανακτάται η οικονομική  ανεξαρτησία,  ενώ νομίζει ότι θα πείσει τις Αγορές ότι "το πιο χρεωμένο κράτος της Ευρώπης μπορεί ακόμη να αναχρηματοδοτεί τις υποχρεώσεις του χωρίς τη διεθνή βοήθεια που το διατηρεί ζωντανό από το 2010".   

Ένα προληπτικό πρόγραμμα θα σήμαινε ότι η Ελλάδα θα αντλούσε κεφάλαιο μόνο ως ύστατη λύση εάν βρει ξανά τις αγορές κλειστές, σε αντίθεση με την υπάρχουσα συμφωνία στην οποία η ευρωζώνη και το ΔΝΤ απελευθερώνουν κάθε δόση μετά από αξιολόγηση της προόδου της χώρας.

Kάπως έτσι φρονούμε ότι θα έπρεπε να ενημερώνεται ο Ελληνικός λαός, και όχι με διαβεβαιώσεις  ότι βγαίνουμε από την κρίση, ή από τον ΣΥΡΙΖΑ με υποσχέσεις στον αέρα, χωρίς αποδείξεις πραγματοποίησης. 

Το τελευταίο θυμίζει μια γριούλα στην Ζάκυθο το 1935, όταν ένας υποψήφιος του ΚΚΕ ρητόρευε για τον μελλοντικό παράδεισο του Κομμουνισμού. Έκανε τον σταυρό της και έλεγε: « Θέε μου κι΄ίγλεπε. Και α τζι λόγους του κακό να μην τούρθει. Ειδεμή, φάουσα, σκανταλέτα, κοντραπέτα στο κεφάλι του να πέσουν!».

Βασίλης Αναστασίου

Capital