Μεταρρυθμίσεις: ο μόνος δρόμος για το μέλλον.

Να συνεχιστούν με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα, σε όλα τα επίπεδα και τα μέτωπα

Η Ελλάδα που καταναλώνει και καταχρεώνει τις επόμενες γενιές κατέρρευσε. Έπειτα από τεράστιες θυσίες, αβάσταχτες για τους πολλούς, μπόρεσε να αποκτήσει δημοσιονομική ισορροπία και να σταθεί στα πόδια της.

Στόχος τώρα είναι η Ελλάδα που παράγει και προοδεύει. Ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο που θα φέρει νέες επενδύσεις, νέες επιχειρήσεις και νέες θέσεις δουλειάς. Έτσι ώστε να επιταχυνθεί η μείωση της ανεργίας, η άρση των αδικιών, η αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, η ισχυροποίηση του ασφαλιστικού συστήματος, η αναγέννηση των χαμένων προσδοκιών.

Αυτοί ακριβώς οι στόχοι, που είναι κοινοί για όλους, δεν κατακτιούνται παρά μόνο με ριζικές μεταρρυθμίσεις. Πολλές από αυτές -και μάλιστα οι πιο επώδυνες- έχουν ήδη γίνει. Είναι, όμως, ανάγκη -και είναι απόφαση της κυβέρνησης- να συνεχιστούν με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα, σε όλα τα επίπεδα και όλα τα μέτωπα. Στις δομές του κράτους και της οικονομίας, αλλά και στους θεσμούς του δημοκρατικού πολιτεύματος. Με άμεσες νομοθετικές παρεμβάσεις, αλλά και έναρξη, όπως προανήγγειλε ο πρωθυπουργός, των διαδικασιών για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Το πρώτο, λοιπόν, επίπεδο αφορά την αναθεώρηση του συνταγματικού χάρτη της χώρας. Για να προχωρήσει ωστόσο, για να είναι αναθεωρητική η επόμενη Βουλή και να μη χαθεί κρίσιμος χρόνος, είναι αναγκαία όχι μόνο η έναρξη, αλλά και η ολοκλήρωση των προβλεπόμενων διαδικασιών στη διάρκεια της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου. Και αυτό είναι μείζονος σημασίας, καθώς η μεταρρύθμιση αυτή αφορά την αναβάθμιση του πολιτεύματος, τις προϋποθέσεις για ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο, αλλά και την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.

Αμεσης προτεραιότητας είναι και η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων στο κράτος και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Είναι, άλλωστε, κοινά παραδεκτό, εδώ και χρόνια, πως το κράτος αυτό είναι ο μεγάλος ασθενής, από τον οποίο πηγάζουν πολλά από τα στραβά και τ' ανάποδα. Δεν υπάρχει εκεί που χρειάζεται και περισσεύει εκεί που δεν έχει λόγο ύπαρξης. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις, για πολλά χρόνια, λειτουργούσε σαν εκτροφείο ασυδοσίας, αναξιοκρατίας και διαφθοράς. Και όλα αυτά δεν μπορεί να συνεχίζονται, να προστατεύονται ή να συγκαλύπτονται από κανέναν.

Άμεσα συνυφασμένος είναι και ο ευαίσθητος χώρος της Δικαιοσύνης. Κατά κοινή άλλωστε παραδοχή, δικαιοσύνη που απονέμεται ύστερα από δέκα χρόνια δεν είναι δικαιοσύνη. Κι ούτε μπορεί να ανοίξει δρασκελιά η ανάπτυξη, όσο καθυστερούν έργα και επενδύσεις, εξαιτίας προσχηματικών προσφυγών. Ούτε και να μπαίνουν στο ψυγείο τεράστια ποσά που δικαιούται το κράτος από τερτίπια των υπαίτιων και υπόλογων. Απέναντι στη μίζα και την αρπαχτή, ο κόσμος απαιτεί ταχύτητα και κοφτερό λεπίδι. Και βέβαια να φέρουν πίσω τα κλεμμένα.

Μείζονος σημασίας είναι και οι μεταρρυθμίσεις που αφορούν τόσο τη φορολογική πολιτική όσο και τη φορολογική διοίκηση. Είναι, πρώτ' απ' όλα, επιτακτική ανάγκη να συνεχιστούν γρήγορα και δυναμικά οι δράσεις που ξεκίνησαν για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Είναι, άλλωστε, βασική προϋπόθεση για να προχωρήσει πιο γρήγορα η σταδιακή μείωση όλων των φορολογικών συντελεστών που μόλις ξεκινά. Έτσι ώστε να ανασάνει ο κόσμος και να θεμελιωθεί, όπως επίμονα τονίζει ο Α. Σαμαράς, μια ανταγωνιστική και εξωστρεφής οικονομία.

Ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις ξεκίνησαν, όμως, και στο επιχειρηματικό περιβάλλον, τη λειτουργία αγορών, την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, αλλά και του ορυκτού πλούτου στη γη και τις θάλασσές μας. Είναι, όμως, ανάγκη να συνεχιστούν, χωρίς διάλειμμα, ώστε να παραμεριστούν, το ταχύτερο δυνατό, οι αγκυλώσεις τού χθες, να αντιμετωπιστούν οι χρόνιες παθογένειες και να καλυφθούν τα κενά δεκαετιών. Από τη γραφειοκρατία και την αξίωση για λάδωμα, ως τις χρήσεις γης και το Κτηματολόγιο.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ