Η κυβέρνηση έχει χάσει την πυξίδα της
εδώ και μερικούς μήνες. Δεν έχει μεγάλη σημασία το τι ακριβώς έφταιξε και τι
έχει πάει λάθος. Αν όμως συνεχίσει τον ανταγωνισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ στο ποιος
είναι περισσότερο φιλολαϊκός η ποιος θα διώξει την τρόικα μια ώρα αρχύτερα, το
παιχνίδι θα είναι χαμένο.
Η οργή του αστικού κόσμου είναι μεγάλη μετά τον
ΕΝΦΙΑ, ο οποίος ήλθε σαν τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της
υπερφορολόγησης. Έχουμε φτάσει σε σημεία παραλογισμού είναι η αλήθεια. Άνθρωποι
που ξέρουν καλά ότι θα πληρώσουν πολύ περισσότερους φόρους με μία κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ λένε πια ανοικτά «δεν πειράζει, δεν πάει άλλο». Κανείς δεν τους μιλάει
όμως. Και δεν εννοώ να τους φοβίσει, γιατί και ο φόβος έχει ημερομηνία λήξης.
Εννοώ ότι κανείς δεν τους δείχνει με λόγια και με έργα ότι η κυβέρνηση επιμένει
σε κάποια μέτωπα για τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Ακόμη και οι φοροελαφρύνσεις
εμφανίζονται σαν αποτέλεσμα πολιτικού πανικού, όχι σαν ένα καλά προετοιμασμένο
σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος. Αφήστε που από τις πολλές διαρροές και
προαναγγελίες ο κόσμος έχει προεξοφλήσει ήδη τις περισσότερες ελαφρύνσεις.
Η κυβέρνηση, και ιδιαίτερα η Νέα
Δημοκρατία, χρειάζεται ένα Σχέδιο Β. Το να συρθεί σε μια διαδικασία φθοράς με
άδοξο τέλος και χωρίς διακύβευμα είναι αυτό που θα συμβεί όπως πάμε. Αν όμως
άνοιγε 3-4 μέτωπα και έδινε μια πολιτική μάχη γι’ αυτά, ακόμη και με το ίδιο το
ΠΑΣΟΚ ή μέρος του, το σκηνικό θα άλλαζε. Η αξιολόγηση στο Δημόσιο, η αλλαγή του
συνδικαλιστικού νόμου, η αλλαγή του μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων είναι
ζητήματα που μπορούν μαζί με άλλα να συγκροτήσουν μια στοιχειώδη
μεταρρυθμιστική ατζέντα, για την οποία αξίζει να δοθεί μια μάχη.
Θα χρειασθεί βεβαίως σοβαρή πολιτική
προσπάθεια για να γίνει αυτό σαφές, μια και θα κινδυνεύει να χαθεί μέσα στην
επικοινωνιακή «βαβούρα» των ημερών. Το Σχέδιο Β είναι πιθανό να μη χρειασθεί.
Στην πολιτική, όμως, όταν κάποιος βλέπει τον κίνδυνο να πλησιάζει πρέπει να
έχει ήδη σχεδιάσει την αντιμετώπισή του· και αν χρειαστεί, τότε δυο πράγματα
μπορεί να κάνει: να πει με θάρρος την αλήθεια στην κοινωνία και να δώσει άφοβα
μια μάχη, που θα αξίζει τον κόπο και για τον τόπο και για την Ιστορία.
ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου